Μπαίνω σε σελίδες Μελισσοκομικών Συλλογών του εξωτερικού και διαβάζω ένα σωρό ωραία πράγματα που κάνουν οι Σύλλογοι για τα μέλη τους.
Βλέπω μελισσοκομικά καταστήματα που τα λειτουργούν οι Σύλλογοι και τα έσοδα γίνονται κοινωφελές έργα.
Βλέπω να λειτουργούν μελισσοκομικά εργαστήρια, για να βγάζουν τα μέλη που δεν έχουν εξοπλισμό τα μέλια τους.
Βλέπω τακτικές μαζώξεις μια φορά τον μήνα των μελών όπου συζητούνται τα προβλήματα που προκύπτουν και τα νέα γύρω από την μελισσοκομία.
Βλέπω ότι σε νέους μελισσοκόμους που θέλουν να ξεκινήσουν δίνουν 2-3 μελισσοδέματα δώρο και ο νέος στέλνεται για κάποιο καρό να βοηθάει έναν παλιό μελισσοκόμο και συγχρόνως να μαθαίνει την δουλειά.
Αναζητούν συνεχώς νομές, και αγορές για τα μέλια τους.
Ενημερώνουν για τις ασθένειες, για την βαρρόα, για νέες μεθόδους και για νέα σκευάσματα συνεχώς τα μέλη τους.
Γιατί δεν πάμε να δούμε και να παρακολουθήσουμε τον τρόπο που δουλεύουν οι Ευρωπαίοι και να τον εφαρμόσουμε και εμείς;
Γιατί επι δεκαετίες ακολουθούμε στους Μελισσοκομικούς Συλλόγους μεθόδους που δεν λειτουργούν, που δεν βοηθάνε, και παρόλα αυτά επιμένουμε να πορευόμαστε τον στραβό δρόμο;
Γιατί τόσο πολλοί πρόεδροι που έχουμε πιάνουν μια καρέκλα και αρκούνται στον τίτλο ενός άεργου προέδρου;
Πότε θα αλλάξουμε επιτέλους και γιατί δεν κάνει ένας από τους τόσους πολλούς το πρώτο βήμα μπας και υποχρεωθούν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι μετά;
Η μελισσοκομία φθίνει, να το ξέρετε ότι ο αριθμός των μελισσοκόμων έχει μειωθεί παρα παρα πολύ την τελευταία πενταετία και αν δεν κάνουμε τίποτα να αντιστρέψουμε το αρνητικό κλίμα τότε σύντομα θα μας καταπιούν τα εισαγόμενα δεν θα μπορέσουμε να τα ανταγωνιστούμε και θα καταρρεύσουμε ως κλάδος.
Ηδη στον τομέα της γύρης οι περισσότεροι μεγάλοι παραγωγοί έχουν εγκαταλείψει την συλλογή και η αγορά εχει πλημυρίσει με εισαγόμενη.
Θυμηθήτε αυτά που σας λεω είναι ωρα να ξυπνήσουμε επιτέλους.
Melissocosmos