Αυτοσχέδιος κηροτήκτης

Φίλες και φίλοι, όσες και όσοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το Blog έχετε ασχοληθεί με την Μελισσοκομία έστω και ερασιτεχνικά θα έχετε καταλάβει σίγουρα ότι τα εργαλεία που χρειάζεται ένας μελισσοκόμος για να εκτελέσει τις ανάγκες της δουλειάς είναι πάρα πολλά.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει μελισσοκόμος που να μπορεί να πει ότι τώρα τα έχω πάρει όλα, αφού βγαίνουν διαρκώς νέα βελτιωμένα που πρέπει να αποκτηθούν.

Αναμφισβήτητα ένα απαραίτητο όσο και χρήσιμο εργαλείο είναι ο κηροτήκτης.
Αυτός που θα λιώσει το κερί μας δηλαδή, τόσο τα απολεπίσματα όσο και τις μαύρες κηρήθρες.

Κι αν η υπόθεση με τα απολεπίσματα είναι σχετικά εύκολη, αφού κάλλιστα μπορείς να τα βράσεις και να συλλέξεις το καθαρό κερί που επιπλέει πάνω από τα υγρά και τα σκουπιδάκια, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την εργασία τήξης του κεριού που υπάρχει στις μαύρες κηρήθρες.



Οι ειδικοί μας λένε διαρκώς και έχουν δίκιο ότι τις μαύρες κηρήθρες πρέπει να τις αντικαθιστούμε κάθε 4 χρόνια τουλάχιστον με νέες, επειδή είναι φορείς ασθενειών, κι επειδή με τις πολλές γέννες της βασίλισσας τα κελιά έχουν στενέψει και οι μέλισσες που βγαίνουν από αυτά είναι όλο και πιο μικρόσωμες.

Και επειδή μια μικρόσωμη μέλισσα είναι και πιο αδύναμη και με μικρότερα εργαλεία (γούσα και καλαθάκια συλλογής γύρης) αυτό σημαίνει ότι έχουμε και μικρότερες παραγωγές όσο δεν αντικαθιστούμε τις μαύρες κηρήθρες.

Την εργασία της τήξης του κεριού, του λιώσιμου δηλαδή την κάνει το εργαλείο που ονομάζεται κηροτήκτης, όμως επειδή στις μαύρες κηρήθρες υπάρχε κερί ενδιάμεσα που δεν βγαίνει εύκολα έχουν εφευρεθεί και στυφτήρια, που βάζεις μέσα καυτές τις βρασμένες κηρήθρες και τις στύβεις να βγει εντελώς το κερί.

Δύσκολες εργασίες δηλαδή, αλλά απαραίτητες αφού το κερί ο μελισσοκόμος το χρειάζεται και για να φτιάξει τις νέες του κηρήθρες, αλλά και για να το πουλήσει αν του περισσεύει.

Και επειδή τα εξαρτήματα που χρειάζεται ο μελισσοκόμος είναι πολλά, και το κόστος τους διόλου ευκαταφρόνητο, πολλές είναι οι φορές που οι μελισσοκόμοι προσπαθούν με ιδιόχειρες κατασκευές, (πατέντες) να λύσουν το πρόβλημα.

Κάτι τέτοιο θα δούμε σήμερα σε αυτή την ανάρτηση.

Τελευταία, έχω ξαναπεί, ότι βλέπουμε διαρκώς νέες μεθόδους να εμφανίζονται στην μελισσοκομική μας ζωή.

Ένα νέο εργαλείο είναι ο κηροτήκτης ατμού.
Κυκλοφορεί πλέον και στο εμπόριο και τον έχω δημοσιεύσει εδώ αρκετές φορές, και το μεγάλο του πλεονέκτημα είναι ότι βάζουμε τις κηρήθρες μαζί με τα πλαίσια, οι οποίες λιώνουν εντελώς, χωρίς να χρειάζονται στύψιμο, και τα πλαίσια απολυμαίνονται λόγω του καυτού ατμού, και το σπουδαιότερο παραμένουν συρματωμένα και έτοιμα να τους περάσεις νέα κεριά..
Έκρινα όμως ότι ο κηροτήκτης ατμού δεν είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί από κάποιον που δεν είναι καν μάστορας, όπως εγώ, γιατί τα εξαρτήματα του είναι απλά και αρκεί μόνο να τα προσαρμόσουμε με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνουν λειτουργικά.

Σας έχω μιλήσει παλιότερα για έναν αυτοσχέδιο πάγκο απολεπισμού που το κόστος του δεν υπερβαίνει τα 20-30 ευρώ.

Έφτιαξα λοιπόν έναν ακόμα ώστε να τον χρησιμοποιώ για κηροτήκτη.

Ας θυμηθούμε πως ήταν λοιπόν...

Αυτή είναι η πρώτη βάση του πάγκου.

Είναι κατηφορικός ώστε το κερί να ρέει προς την κάνουλα, και μέσα έχει δυο πηχάκια οδηγούς με ίσια φορά ώστε να πατήσει η σήτα και το πάτωμα.

Δείτε από πιο κοντά την εσωτερική κατασκευή.

Η βάση όταν τοποθετήσουμε την σήτα.
Η σήτα βασικά είναι λαμαρίνα οπού δημιουργήθηκαν πάνω της τρύπες.

Και να η βάση όταν τοποθετηθεί το πάτωμα.

Πλέον ένα μέρος του κηροτήκτη είναι έτοιμο.

Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα είναι μια πηγή θερμότητας.

Και επειδή όπως ήδη σας είπα αυτός ο κηροτήκτης είναι τύπου ατμού, χρησιμοποιώ το μαχαίρι ατμού που έχω για να κάνω και την απολέπιση των πλαισίων.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι πρώτα να τρυπήσουμε το πάτωμα. 

Και μετά να αφαιρέσουμε το ακροφύσιο του μαχαιριού ώστε να μείνει μόνο ο ελαστικός σωλήνας οπού θα τον προσαρμύσουμε στην τρύπα που κάναμε στο πάτωμα.

Δείτε και την προσαρμογή του ελαστικού στο πάτωμα.

Στη συνέχεια βάζουμε πλαίσια με μαύρες κηρήθρες στο πάτωμα.

Εγώ βάζω 9 πλαίσια σε κάθε πάτωμα για να βγαίνουν εύκολα όταν λιώσει το κερί, και συνολικά 3 πατώματα σε ύψος, δηλαδή λιώνω 27 μαύρες κηρήθρες κάθε φορά.

Έτσι δηλαδή.

Ο σωλήνας που θα εκτοξεύει τον ατμό πρέπει να είναι στο κάτω τελευταίο πάτωμα επειδή η θερμότητα ανεβαίνει προς τα επάνω.

Αν ο σωλήνας ήταν στο επάνω πάτωμα τότε οι κάτω κηρήθρες δεν θα έλιωναν.

Στο επάνω μέρος έχω χρησιμοποιήσει ένα καπάκι κυψελών για να ταπώσω τα πατώματα που του έχω κλείσει τις θήρες με ταινία.

Όσο καλύτερες εφαρμογές πετύχετε για να μην διαφεύγει η θερμότητα τόσο γρηγορότερα θα λιώνουν οι κηρήθρες σας.

Ο λόγος που βάζω μέχρι 3 ορόφους είναι πρώτον ότι το μαχαίρι ως πηγή θερμότητας τόση δύναμη παράγει όπως διαπίστωσα μετά από δοκιμές που έκανα, ώστε να λιώνει εύκολα μέχρι 3 πατώματα ύψος, ενώ πιθανότατα αν η κατασκευή ήταν του εμπορίου ή επαγγελματική με καλύτερες εφαρμογές ίσως να υπήρχε η δυνατότητα να μπορεί να λιώνει περισσότερα.

Ωστόσο μετά από κάνα 2ωρο βλέπουμε...

Ότι το κεράκι αρχίζει να ρέει από την κάνουλα.

Περιμένουμε λίγο κι όταν σταματήσει...

Κλείνουμε το μαχαίρι, και ξεκουμπώνουμε το καπάκι για να βγάλουμε τα πλαίσια όσο ακόμα είναι ζεστά για να καθαρίζονται εύκολα.

Στην αρχή προσέχουμε λίγο γιατί καίνε.

Μετά από λίγα λεπτά είναι εύκολη υπόθεση το καθάρισμα τους το οποίο γίνεται με ένα μαχαιράκι κυρίως για να ξυθούν τα σκουπιδάκια από τα σύρματα και το ξύλο των πλαισίων.

Και ιδού τα πλαίσια μας απαλλαγμένα από τις μαύρες κηρήθρες και έτοιμα με άθικτα τα σύρματα κατάλληλα να περαστούν τα νέα φύλλα κηρήθρας.

Κυριολεκτικά με τον ατμό έχουν βράσει και έχει σκοτωθεί κάθε μικρόβιο ή οργανισμός που θα μπορούσε να είναι πηγή μεταδόσεως ασθενειών.

Όσο για τον κηροτήκτη...

Τα σκουπιδάκια και τα μαύρα υπολείμματα κάθονται πάνω στην σχάρα της βάσης, οπού κάθε φορά με μια σπάτουλα τα μαζεύουμε και τα βάζουμε σε μαύρες σακούλες απορριμάτων για πέταγμα.

Και δεν ξεχνάμε κάθε φορά να σηκώσουμε και την σχάρα γιατί από κάτω...

Υπάρχει παχύ στρώμα κεριού που πρέπει να μαζευτεί.

Υπολογίζω ότι από κάθε κηρήθρα βγαίνει περίπου 100 γραμμάρια κεριού.

Μετά το λιώσιμο όλων των κηρηθρών και την συλλογή του κεριού, αυτό θα το βράσω μια ακόμη φορά σε δοχείο όμως, ώστε να γίνουν μεγάλες πλάκες κεριού περίπου 10 κιλών η κάθε μια.

Στην συνέχεια είτε θα το κάνω μόνος μου κηρήθρες στο μικρό μου κηρηθροποιείο, είτε θα το ανταλλάξω με κηρήθρες του εμπορίου, είτε θα το πουλήσω, είτε θα πάω σε σύγχρονο μεγάλο κηρηθροποιείο οπού με ένα μικρο αντίτιμο αυτό το δικό μου κερί θα πατηθεί όπως λέμε, και θα γίνει κηρήθρες, οπού θα μπουν εκ νέου στα μελίσσια μου.

Συνάδελφοι, σίγουρα η εικόνα μέσα σε μια αποθήκη που λιώνεις μαύρες κηρήθρες και κεριά είναι αντιαισθητική, εξού και δεν έγινε βίντεο ή δεν έγινε πιο λεπτομερείς φωτογράφιση.

Γιατί ο Μελισσοκόμος καλό είναι να περνάει εικόνες καλαισθησίας προς τα έξω για πολλούς λόγους.

Έτσι είναι όμως αυτή η δουλειά, δεν γίνεται αλλιώς, και έκρινα ότι ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα μαστορέματα μου.

Δεν νιώθω ότι είμαι και ο πλέον κατάλληλος στις κατασκευές, γι αυτό είμαι σίγουρος ότι άλλοι αν πιάσουν αυτή την ιδέα θα μπορούσαν να την βελτιώσουν πολύ, και όχι μόνο σε τέτοιου είδους πάγκο αλλά και σε οριζόντιο.

Όσο για τον πάγκο μη φοβάστε μετά την διαδικασία καθαρίζει πολύ εύκολα με ζεστό νερό.

Θα χαρώ λοιπόν να φιλοξενήσω και να παρουσιάσω και τις δικές σας κατασκευές!!!

MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών