Σχόλιο MELISSOCOSMOU
Έτσι για να μην ξεχνάμε την ένδοξη ιστορία μας!!!
Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 1922 συνέβη κάτι πρωτοφανές στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί συνέρρευσαν περίπου εκατό χιλιάδες άνθρωποι με κάθε πρόσφορο μέσον∙ περπατώντας, με τρένα, τραμ, άμαξες και αυτοκίνητα. Φοιτητές, εργάτες, έμποροι, βιομήχανοι, δημόσιοι, υπάλληλοι, αξιωματικοί, επαγγελματίες, γέροι, νέοι, παιδιά, πρόσφυγες, τραυματίες πολέμου, πρόσκοποι, ιερωμένοι, σχεδόν όλη η Ελλάδα εκστράτευε για να συμμετάσχει στο συλλαλητήριο και να βροντοφωνάξει «Θάνατος εις τους ενόχους και Δημοκρατία εις την Ελλάδα».
Το κλίμα είχε καλλιεργηθεί έντεχνα από την Επαναστατική Επιτροπή, η οποία εμφανίστηκε στα πλήθη από τον εξώστη της Βουλής, ακριβώς πάνω από εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο Άγνωστος Στρατιώτης. Στρατιωτικά αεροπλάνα έριχναν προκηρύξεις συμπαράστασης του Στρατού και του Στόλου στον λαό. Όλοι ζητούσαν την παραδειγματική τιμωρία των «εχθρών της πατρίδος» που ευθύνονταν για την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου και τη διεθνή καταδίκη της Θράκης.
Ο αρχηγός της Επαναστατικής Επιτροπής, Συνταγματάρχης Στυλιανός Γονατάς και από τα μέλη της ο Νικόλαος Πλαστήρας, ανακοίνωναν την τιμωρία των ενόχων, ενώ τα πλήθη τούς διέκοπταν φωνάζοντας «Θάνατος» και «Κρεμάλα». Κοντά τους οι Αχιλλέας Πρωτοσύγγελος και Λουκάς Σακελλαρόπουλος. Ποτέ στην ελληνική Ιστορία δεν είχε γίνει τόσο μεγάλη συγκέντρωση. Η κυκλοφορία διακόπηκε σε όλη την πόλη και ενώ η κεφαλή της συγκέντρωσης βρισκόταν στο Σύνταγμα, η ουρά της έφθανε στην Ομόνοια. Πραγματικά ανθρώπινα κύματα, συνοδευόμενα από στρατιωτικές μουσικές και ζητωκραυγές, πλημμύρισαν το κέντρο και τις γειτονιές της πρωτεύουσας, όπου γυναίκες από τα μπαλκόνια τούς έραιναν με λουλούδια.
Τα Ψηφίσματα παραδόθηκαν στον Πρωθυπουργό της Επαναστατικής Κυβέρνησης Σωτήριο Κροκιδά. Το Επαναστατικό Κίνημα ζητούσε αίμα για να γίνει αρεστό στον εξοργισμένο λαό. Κάτω από την πίεση της λαϊκής αγανάκτησης, στήθηκε Έκτακτο Στρατοδικείο και σε τριάντα έξι ημέρες όλα είχαν τελειώσει. Στις 15 Νοεμβρίου 1922 εκτελέσθηκαν στο Γουδή οι Δημήτριος Γούναρης, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, Νικόλαος Στράτος, Γεώργιος Μπαλτατζής, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Χατζηανέστης.
ΠΗΓΗ
http://mikros-romios.gr/
4 σχόλια:
Η εξέγερση.παντως σε κάτι τετοια θέματα δεν εχεις ουτε ενα σχολείο.ανησυχητικο το λες.
Οι διαβουλεύσεις με τους επικεφαλείς του στόλου δεν κράτησαν πολύ. Χάρη στις ενέργειες του αντιπλοίαρχου Δημήτριου Φωκά, στις 7 Σεπτεμβρίου, οι αξιωματικοί και οι άνδρες του στόλου είχαν προσχωρήσει. Στις 8, ακολούθησαν τα περισσότερα τμήματα του ελληνικού στρατού. Στις 9, όλο το Αιγαίο φλεγόταν από ενθουσιασμό, καθώς όλοι γνώριζαν τις «μυστικές» κινήσεις. Στη Μυτιλήνη, οι κάτοικοι διαδήλωναν υπέρ της επανάστασης που δεν είχε ξεσπάσει ακόμη. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1922, οι επαναστάτες κατέλαβαν σχεδόν αμαχητί τα δημόσια κτίρια των νησιών και τα πλοία του στόλου. Το σύνθημα «Ελλάς - Σωτηρία» δονούσε την ατμόσφαιρα. Ένα σύνταγμα ευζώνων υπό τον συνταγματάρχη Ζήρα προσπάθησε να αντιδράσει. Ως το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου, οι αξιωματικοί του είχαν όλοι συλληφθεί.
Ο απόπλους από τα νησιά με κατεύθυνση την Αττική έγινε στις 12 του μήνα, ενώ ένα αεροπλάνο στάλθηκε να πετάξει προκηρύξεις πάνω από την Αθήνα. Ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους, οι αξιωματικοί που υπήρχαν στην Αθήνα, προσχώρησαν στην επανάσταση και η κυβέρνηση Τριανταφυλλόπουλου παραιτήθηκε.
Ο βασιλιάς κάλεσε τον Ιωάννη Μεταξά να σώσει την κατάσταση δημιουργώντας «κυβέρνηση ευρείας αποδοχής». Ο Μεταξάς θυμήθηκε τους έγκλειστους στις φυλακές Συγγρού κομμουνιστές. Ο Γιάννης Κορδάτος κι ο διευθυντής του «Ριζοσπάστη», Γ. Πετσόπουλος, είχαν συλληφθεί από τις 5 Ιουλίου, εξαιτίας της σκληρής αντιπολεμικής αρθρογραφίας τους. Ο Μεταξάς τους επισκέφθηκε νύχτα στο κελί τους και πρότεινε στον Κορδάτο απελευθέρωση και συμμετοχή σε «βασιλοκομμουνιστική» (!) κυβέρνηση. Πίστευε ότι θα τον δελεάσει. Εισέπραξε πληρωμένη απάντηση:
«Δεν δυνάμεθα να συμμετάσχωμεν εις την κυβέρνησίν σας, διότι το απαγορεύουν αι αρχαί μας».
Πρωί, 13 Σεπτεμβρίου, στ’ ανοιχτά του Λαυρίου, το πολεμικό «Ευστράτιος», στο οποίο επέβαιναν ο Γονατάς και οι επιτελείς του, συναντήθηκε με το θωρηκτό «Λήμνος», όπου βρίσκονταν οι Πλαστήρας και Φωκάς με τους δικούς τους. Μεταφέρθηκαν όλοι στο «Λήμνος».
Επί τόπου, σχηματίστηκε εντεκαμελής επαναστατική επιτροπή με τους Πλαστήρα, Γονατά και Φωκά ν’ αποτελούν την τριμελή εκτελεστική επιτροπή της. Μια προσπάθεια του βενιζελικού αντιστράτηγου, Αναστάσιου Παπούλια, να συμβιβάσει τα πράγματα, απέτυχε.
Το πρώτο ραδιοσήμα από το «Λήμνος» απευθυνόταν στα ανάκτορα. Απαιτούσε από τον βασιλιά να παραιτηθεί υπέρ του γιου του Γεωργίου Β’ και να αποχωρήσει από τη χώρα μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του. Το δεύτερο ραδιοσήμα στάλθηκε στον Ελευθέριο Βενιζέλο, στο Παρίσι. Με αυτό, του εξέφραζαν την εμπιστοσύνη των επαναστατών και του ανέθεταν να αναλάβει την ευθύνη των διαπραγματεύσεων, οπουδήποτε στο εξωτερικό.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε υπέρ του Γεωργίου. Την ίδια μέρα, οι αρχηγοί της επανάστασης μπήκαν στην πρωτεύουσα. Στις 15, στο προσκήνιο εμφανίστηκε κι ο στρατηγός Θόδωρος Πάγκαλος. Συγκρότησε δική του επαναστατική επιτροπή κι άρχισε να κινείται αυτοδύναμα, ώσπου τον παρέλαβε ο Πλαστήρας:
«Στρατηγέ μου», του είπε, «είμαι πολύ στεναχωρημένος: Τα έχεις κάνει θάλασσα».
Ο αρχηγός του στρατού Μικράς Ασίας, στρατηγός Χατζηανέστης, και το «συμβούλιο των πέντε» (Νικόλαος Στράτος, Νικόλαος Θεοτόκης, Γεώργιος Μπαλτατζής, Δημήτριος Γούναρης και Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης) συνελήφθησαν, δικάστηκαν, κρίθηκαν ένοχοι εσχάτης προδοσίας κι εκτελέστηκαν στις 15 Νοεμβρίου. Από τις 14, πρωθυπουργός είχε αναλάβει ο Στυλιανός Γονατάς, ενώ ο Νικόλαος Πλαστήρας έμεινε αρχηγός της επανάστασης. Ο Κωνσταντίνος πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου (11 Ιανουαρίου 1923 με το νέο ημερολόγιο), στο Παλέρμο της Σικελίας.
Στις 24 Ιουλίου του 1923, υπογράφηκε η συνθήκη της Λοζάννης που καθόρισε τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο. Στις 16 Δεκεμβρίου, έγιναν εκλογές με αποχή της αντιπολίτευσης. Η Δημοκρατική Ένωση έθεσε πολιτειακό ζήτημα και ζήτησε να απομακρυνθεί ο Γεώργιος, ώσπου να αποφασίσει ο λαός. Στις 11 Ιανουαρίου 1924, ο Στυλιανός Γονατάς παρέδωσε την κυβέρνηση στον Ελευθέριο Βενιζέλο, που είχε νικήσει στις εκλογές. Η Ελλάδα βάδιζε προς την πρώτη δημοκρατία.
εισαι μεγαλος βλακας
Τραγικη ιστορια αυτο το συμβαν,να εφταιγαν κιολας.Αλλη μια ιστορια παραπλανησης του λαου.Πριν απο λιγο καιρο(για την συνεχεια της ιστοριας)δικαιωθηκαν απο το ανωτατο δικαστηριο.Ο βασιλεας Κωνσταντινος ομως που αλλαξε τον αρχιστρατηγο εν καιρο πολεμου,την εβγαλε με μια εξορια.Αυτα για να μην ξεχναμε,ολη την ιστορια.Παρολα αυτα παραμενουμαι μελισσοκομοι,και οχι ιστορικη.
Δημοσίευση σχολίου