Καψέλλα, - αγριοκαρδαμούδα, - κοντοτσίπα ένα θαυμάσιο μελισσοκομικό φυτό
Ένα εξαιρετικό φυτό ανθίζει στην χώρα μας αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο αυτή την εποχή.
Έχει πολύ μεγάλη διάρκεια ανθοφορίας, αφού ξεκινάει τον χειμώνα και κρατάει ολόκληρη την άνοιξη.
Η ανθοφορία της δίνει το πρώτο ερέθισμα στις μέλισσες και αρχίζουν γόνους.
Φέρει σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες που βοηθούν το μελίσσι.
Οι μέλισσες το δουλεύουν καλά μέχρι τον Φλεβάρη και μετά το αφήνουν για άλλες ανθοφορίες.
Δίνει λίγο νέκταρ μα αρκετή γύρη στο χρώμα του λαδιού.
H λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Capsella bursa-pastoris (Καψέλλα ο ποιμενόσακος). Ανήκει στην οικογένεια των σταυρανθών.
Το βότανο ήταν γνωστό από την Αρχαιότητα και χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τον Μεσαίωνα. Σπόροι της έχουν βρεθεί στο στομάχι των ανθρώπων της Τολούνδης (500 π.χ. – 500 μ.Χ.) και στις ανασκαφές στο Κατάλ Χοτγιούκ (Τουρκία 5950 π.Χ.).
Είναι το «Θλάσπι» του Διοσκουρίδη που το χρησιμοποιούσε ως φάρμακο για τις αιμοπτύσεις.
Ο Κούλπεπερ έγραφε για το βότανο. «Αν τοποθετηθεί στους καρπούς ή τα πέλματα των ποδιών βοηθά στον ίκτερο. Σε κατάπλασμα βοηθά στις φλεγμονές. Σταγόνες του χυμού στο αφτί βοηθά στον πόνο και το βούισμα. Είναι βασικό συστατικό σε αλοιφή για όλες τις πληγές και ιδιαίτερα για τραύματα της κεφαλής».
Στον μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε στη λαϊκή ιατρική για προβλήματα όπως αιματουρία, αιμορροΐδες, χρόνια διάρροια, δυσεντερία. Το βότανο το χρησιμοποιούσαν ακόμη σε ρευματικές παθήσεις, προβλήματα μήτρας, διάφορες αιμορραγίες (ιδιαίτερα της μήτρας), σε κράμπες και κολικούς καθώς και σε αιμορραγίες των βλεννογόνων. Σε τοπικές εφαρμογές το χρησιμοποιούσαν για επουλωτικό σε αιμορραγία της μύτης βάζοντας βαμβάκι με τον χυμό του φυτού μέσα στη μύτη.
Είναι το «Θλάσπι» του Διοσκουρίδη που το χρησιμοποιούσε ως φάρμακο για τις αιμοπτύσεις.
Ο Κούλπεπερ έγραφε για το βότανο. «Αν τοποθετηθεί στους καρπούς ή τα πέλματα των ποδιών βοηθά στον ίκτερο. Σε κατάπλασμα βοηθά στις φλεγμονές. Σταγόνες του χυμού στο αφτί βοηθά στον πόνο και το βούισμα. Είναι βασικό συστατικό σε αλοιφή για όλες τις πληγές και ιδιαίτερα για τραύματα της κεφαλής».
Στον μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε στη λαϊκή ιατρική για προβλήματα όπως αιματουρία, αιμορροΐδες, χρόνια διάρροια, δυσεντερία. Το βότανο το χρησιμοποιούσαν ακόμη σε ρευματικές παθήσεις, προβλήματα μήτρας, διάφορες αιμορραγίες (ιδιαίτερα της μήτρας), σε κράμπες και κολικούς καθώς και σε αιμορραγίες των βλεννογόνων. Σε τοπικές εφαρμογές το χρησιμοποιούσαν για επουλωτικό σε αιμορραγία της μύτης βάζοντας βαμβάκι με τον χυμό του φυτού μέσα στη μύτη.
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...