Είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη, αλλά είναι λίγοι οι νεοέλληνες που γνωρίζουν τις εκπληκτικές της ιδιότητες, οι οποίες θωρακίζουν την υγεία.
Ο λόγος για την πρόπολη, ένα από τα σημαντικά προϊόντα της μέλισσας, μία ρητινώδης, κολλητική ουσία, που παράγεται ειδικά ως ασπίδα προστασίας για τη ζωή μέσα στην κυψέλη. Ασπίδα, που είναι το ίδιο αποτελεσματική και σε εμάς.
Ως φυσικό αντιβιοτικό, αντιικό, αντισηπτικό, αντιφλεγμονώδες, βακτηριοστατικό, μυκητοκτόνο, αντιπαρασιτικό, αναισθητικό και επουλωτικό ταχείας ανάπλασης των ιστών, ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος, η πρόπολη δίνει απόλυτα τη διάσταση της μαγείας της φύσης.
Το όνομα «πρόπολη» έδωσαν οι αρχαίοι Έλληνες μελισσοκόμοι αντιλαμβανόμενοι ότι με την ουσία αυτή στην είσοδο της «πόλης» (κυψέλης) τους (προ-πόλης) οι μέλισσες τη θωράκιζαν από τους ξένους εισβολείς. Με αυτήν έβρισκαν καλυμμένα τα ξένα σώματα, που κατάφερναν να εισέλθουν εντός και η αποσύνθεσή τους θα έθετε σε κίνδυνο όλο τον πληθυσμό και βεβαίως τη βασίλισσα, γύρω από την οποία περνούσαν ένα «πέπλο» προστασίας, όπως και όλα τα εξωτερικά τοιχώματα της κυψέλης, δημιουργώντας ένα αποστειρωμένο περιβάλλον.
Η πρόπολη περιέχει περίπου 55% ρητίνες, 30% κερί, 10% αιθέρια έλαια και 5% γύρη, ένζυμα, οργανικά οξέα, πρωτεΐνες, αμινοξέα, μέταλλα και περισσότερα από 30 βιοφλαβονοειδή. Όλα αυτά συνθέτουν ένα μίγμα, διαλυτό στο αλκοόλ και όχι στο νερό, με έντονο άρωμα -όσο πιο έντονο τόσο αποτελεσματικότερο- και σκούρο χρώμα. Η καθαρότητα και η ποιότητά της εξαρτάται τόσο από τη φυτική της προέλευση, όσο και από την επεξεργασία.
Από την αρχαιότητα πολλοί λαοί από τη μία ως την άλλη άκρη της γης χρησιμοποιούσαν την πρόπολη ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα.
Ήταν γνωστή και ως «μαύρο κερί». Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι και οι Άραβες τη χρησιμοποιούσαν για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης συνιστούσε την επάλειψη με πρόπολη για την επούλωση των πληγών.
Ο Αριστοτέλης την αναφέρει στα βιβλία του «Περί ζώων Ιστορίας», ο Διοσκουρίδης «πατέρας της φαρμακολογίας», ιατρός και βοτανολόγος του ρωμαϊκού στρατού, όπως και ο Γαληνός, τη συνιστούσαν για τη θεραπεία των πολεμιστών που είχαν τραυματιστεί από τα εχθρικά βέλη, και παράλληλα ως ένα εξαιρετικό φυσικό φάρμακο κατά των μολύνσεων και του πυρετού.
Για τους Αιγύπτιους, η μέλισσα είχε μεγάλη θρησκευτική σημασία, συμβόλιζε τη γενναιότητα και η πρόπολη χρησιμοποιόταν στη θεραπευτική από τους ιερείς για μεγάλη ποικιλία ασθενειών, καθώς επίσης και για την ταρίχευση των Φαραώ.
Αργότερα, ο Πέρσης γιατρός Αβικέννας, η σπουδαιότερη φυσιογνωμία της αραβικής ιατρικής, τον 11ο αιώνα, περιγράφει τις εκπληκτικές ιδιότητές της στους «Κανόνες της Ιατρικής Επιστήμης». Ακόμη και οι Ίνκας τη χρησιμοποιούσαν για εμπύρετες λοιμώξεις, πριν από το 1600.
Ρωσικά εγχειρίδια ιατρικής του 17ου αιώνα αναφέρουν τις πολλαπλές χρήσεις της πρόπολης. Τον 18ο αιώνα γίνεται ευρέως διαδεδομένη στη Γαλλία και την Ιταλία.
Στο τέλος του 19ου αιώνα, στη Ρωσία και τη Γερμανία, η αγορά είναι γεμάτη από πρόπολη.
Είναι γνωστή για τη χρήση της στη θεραπεία των μολύνσεων και την επούλωση των πληγών, όπως επίσης και ως αντιφλεγμονώδες υπό μορφή αλοιφής και εμπλάστρου.
Οι σύγχρονες χρήσεις της πρόπολης στην ιατρική μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
Στον 20ο αιώνα η αξία της πρόπολης θα φθάσει στο αποκορύφωμά της, όταν κυρίως από το 1970 και έπειτα πολλοί επιστήμονες θα θελήσουν να την αναλύσουν και να μάθουν περισσότερα για τις βιοχημικές της ιδιότητες.
Τις τελευταίες δεκαετίες εκτός από τη Δύση, στην Ανατολική Ευρώπη, Ασία και κυρίως στην Ιαπωνία, η σύγχρονη ιατρική κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πρόπολη πρέπει να πάρει τη θέση που της αξίζει, όπως αποδείχτηκε ύστερα από πολυετή έρευνα σε αναγνωρισμένα και φημισμένα επιστημονικά και πανεπιστημιακά εργαστήρια.
Σήμερα, πλέον, πολλές μελέτες σε όλο τον κόσμο την καθιστούν πολύτιμη σε σημείο να βρίσκεται στα περισσότερα οικιακά φαρμακεία σε όλο τον κόσμο, ως ένα απαραίτητο «φάρμακο» ικανό να «μπλοκάρει» μία ίωση ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, να δράσει προληπτικά στη γρίπη, την ηπατίτιδα Β' και τον έρπητα ζωστήρα, να αναστείλει τη μικροβιακή ανάπτυξη και να εξολοθρεύσει μύκητες και βακτήρια, να επουλώσει ένα τραύμα, ή ένα κάψιμο, να ανακουφίσει από μία φλεγμονή, στο στόμα ή το λαιμό, να βοηθήσει στη θεραπεία κρυολογημάτων, πονόλαιμων, χρόνιων φαρυγγίτιδων, γαστρεντερίτιδας, κολίτιδας, ενώ η αντιοξειδωτική δράση της έχει μεγάλη επίδραση στην αναγέννηση κατεστραμμένων κυττάρων, η οποία οφείλεται στα φλαβονοειδή που περιέχει και τα οποία δεσμεύουν τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου.
Κι όλα αυτά, χωρίς να είναι χημικό φάρμακο, αλλά ό,τι πιο φιλικό μπορεί να φανταστεί κανείς, με εξαίρεση μόνον τα άτομα που έχουν εκδηλώσει αλλεργία στα προϊόντα της μέλισσας.
Την πρόπολη τη βρίσκει κανείς σε πολλές μορφές.
Αν εξαιρεθούν τα προϊόντα ομορφιάς και περιποίησης σώματος, μέσω των οποίων είναι πιο γνωστή στην Ελλάδα, η πιο κοινή μορφή της είναι το διάλυμα σε αλκοόλ, το βάμμα, που βρίσκει κανείς τώρα πια σε όλα σχεδόν τα φαρμακεία, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εσωτερική και εξωτερική χρήση. Αλοιφές, σπρέι, κάψουλες, καραμέλες για το λαιμό προσφέρουν πολυμορφία χρήσεων για την αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων. Φιλικά, όπως μόνο η μαγεία της φύσης, μέσω της μέλισσας, μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο.
Πηγή
https://taneatouoropou.blogspot.com/2010/12/blog-post_2902.html