Πόσο ανερμήνευτες και ανεξιχνίαστες είναι οι σοφές αποφάσεις σου,
βασιλιά Χριστέ!
Να έβλεπε κάποιος εκείνον τον παμμέγιστο και θεϊκότατο ναό τής
τού Θεού Σοφίας, τον επίγειο ουρανό, τον θρόνο τής δόξας τού Θεού, το χερουβικό
όχημα, το δεύτερο στερέωμα, το έργο των χεριών τού Θεού, το άξιο θέαμα και έργο,
το αγαλλίαμα ολόκληρης τής γης, τον ωραίο ναό, τον ωραιότερο των ωραίων, μέσα
στου οποίου τα άδυτα και πάνω στου οποίου τα θυσιαστήρια και τις τράπεζες
έτρωγαν και έπιναν, εκεί επάνω όπου έκαναν και διέπρατταν τις ασελγείς επιθυμίες
και ορέξεις τους με γυναίκες, παρθένες και παιδιά. Ποιός να μην σε θρηνήσει, άγιε
ναέ;
Παντού υπήρχε κάθε κακό και κάθε κεφαλή πονούσε.