Όμως όσες γλύκες κι αν έχει κι όσα καλά κι αν μας χαρίζει η μέλισσα έχει κι αυτή τις αδυναμίες της.
Υπάρχουν διαφόρων ειδών ασθένειες που μας κάνουν λίγο δύσκολη τη ζωή τόσο σε εμάς τους μελισσοκόμους όσο και στα κορίτσια μας τις μέλισσες.
Από αυτές τις ασθένειες άλλες είναι καταστροφικές αφού δεν υπάρχει θεραπεία, πχ Αμερικάνικη σηψηγονία ενώ άλλες απλώς μας καθυστερούν την ανάπτυξη του σμήνους μας, πχ νοζεμίαση κάτι που έγινε και φέτος την άνοιξη του 2010 δηλαδή.
Σε αυτή την δεύτερη κατηγορία ασθενειών κατατάσσω και την ασκοσφαίρωση.
Η ασκοσφαίρωση λοιπόν είναι μια μύκωση που προσβάλει τον γόνο των μελισσών.
Οι άρρωστες προνύμφες σταδιακά πεθαίνουν μέσα στο κελί τους και μοιάζουν με γύρη.
Ενώ διαλύεται όταν προσπαθούμε να την βγάλουμε από το κελί, η προνύμφη της ασκοσφαίρωση είναι σκληρή σαν γύψος η σαν κιμωλία αυτό λέγεται και γύψινος γόνος η και κιμωλίαση.
Η ασκοσφαίρωση εμφανίζεται την άνοιξη και το φθινόπωρο ενώ κατά την διάρκεια του καλοκαιριού εξαφανίζεται.
Η ανθεκτικότητα των σπορίων τις ασθένειας σε μολυσμένο υλικό φτάνει και τα 15 χρόνια.
Να πω ακόμα ότι ο μολυσμένος νεκρός γόνος που είναι σαν γύψος έχει δυο χρώματα, το λευκό και το μαύρο, το μαύρο χρώμα του γόνου είναι αυτό που μεταδίδει την ασθένεια ενώ αν δούμε μόνο λευκό νεκρό γόνο θα πρέπει να ξέρουμε ότι η ασθένεια θα εξαφανιστεί σύντομα δίχως να μολύνει κανένα άλλο μελίσσι.
Φέτος η ασθένεια αυτή μου έκανε την τιμή και με επισκέφτηκε τον Μάρτιο σε ένα δυνατό μελίσσι μάλιστα.
Το συγκεκριμένο είχε βασίλισσα γεννημένη τον Μάιο του 2009 και ήταν σουπερ από πλευράς γέννας και παραγωγής.
Αναφέρω πότε γεννήθηκε γιατί ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ασθένεια προτιμάει μελίσσια με γερασμένες βασίλισσες.
Να πω ακόμα ότι το μελίσσι αυτό το δημιούργησα το 2008 και δεν είχε παλιές μαύρες η μολυσμένες κηρήθρες αλλά μόνο λευκές και καλοχτισμένες κηρήθρες του 2009.
Όταν διαπίστωσα την προσβολή αποφάσισα να τροφοδοτήσω έντονα το μολυσμένο μελίσσι προκειμένου αυτό να δυναμώσει περισσότερο και να μπορέσει να ξεπεράσει την ασθένεια του.
Επιπλέον η τροφοδοσία θα έκανε τη νέα μάνα να γεννήσει τόσο πολύ γόνο που θα υπερκάλυπτε τις απώλειες του γόνου και θα αναπτύσσονταν κι αυτό.
Έτσι λοιπόν απ ότι βλέπω από τις σημειώσεις που έχω κρατήσει στις 12-4-2010 το μελίσσι έπειτα από τροφοδοσία 25 ημερών είχε πάρει πάτωμα και είχε γίνει 13αρι και δεν υστερούσε και πολύ από τα άλλα μελίσσια.
Όμως επειδή έβλεπα την αρρώστια να μην ελαττώνεται κι επειδή η ασθένεια είναι αρκετά κολλητική και προσβάλει άμεσα τα διπλανά μελίσσια που μπαίνουν εργάτριες μολυσμένες λόγο της παραπλάνησης θορυβήθηκα.
Αποφάσισα πως δεν γουστάρω να έχω πλέον ασκοσφαίρωση στο μελισσοκομείο μου και ότι έπρεπε να την ξεφορτωθώ πάση θυσία.
Εδώ έκανα λάθος συνάδελφοι γιατί τις όποιες αποφάσεις μας δεν πρέπει να τις παίρνουμε εν θερμό άλλα κατόπιν ωρίμου σκέψεως και πολύ περισσότερο αν αυτό σχετίζεται με την μέλισσα που η ζωή της όλη είναι μια επιστήμη από μόνη της.
Πολλοί έμπειροι συνάδελφοι λοιπόν και από εδώ από το ιντερνέτ μου συνέστησαν να αλλάξω την βασίλισσα για να ησυχάσω.
Θεώρησαν ότι αλλάζοντας την βασίλισσα με μια άλλη που δεν έχει την προδιάθεση της μύκωσης ότι θα σταματούσε άμεσα την ασθένεια.
Μου φάνηκε λογικό λοιπόν κι επειδή τον Απρίλιο δεν είχα άλλη έτοιμη βασίλισσα έκανα το εξής.
Κατ αρχήν στις 21-4-2010 σκότωσα την βασίλισσα του παρ όλο που την συμπαθούσα πολύ γιατί ήταν μια από τις δυο ιταλίδες που είχα στο μελισσοκομείο μου.
Αφού σκότωσα την βασίλισσα οι μέλισσες γέμισαν βασιλοκελιά για να βγάλουν νέα βασίλισσα.
Ανά 3 ημέρες λοιπόν χαλούσα όλα τα βασιλοκελιά που έφτιαχναν, κι αυτό γιατί δεν ήθελα βασίλισσα από το ίδιο μελίσσι γιατί κι αυτή θα ήταν ευάλωτη στην ασθένεια όπως η μάνα της όπως μου είχαν πει.
Χάλασα λοιπόν όλα τα βασιλικά κελιά ώσπου που το μελίσσι δεν είχε γόνο να φτιάξει άλλα, και τότε πείρα ένα πλαίσιο με έτοιμο σφραγισμένο βασιλικό κελί από άλλο μελίσσι και το έδωσα στο ορφανό άρρωστο μελίσσι μου.
Είχα δε την βεβαιότητα ότι έστειλα στον αγύριστο την ασθένεια αφού ο τρόπος που εφάρμοσα ήταν ο πλέον επιθετικός απέναντι στην ασθένεια.
Το βασιλικό κελί που έδωσα ήταν από κυψέλη που δεν είχε καθόλου πρόβλημα με ασκοσφαίρωση και επιπλέον ήταν και σφραγισμένο κάτι που σημαίνει ότι δεν θα είχαν καμιά επαφή μαζί του οι μέλισσες του εν λόγο μελισσιού και δεν θα μπορούσαν να μολύνουν τη νέα βασίλισσα που ήταν μέσα στην κούνια της ακόμα.
Ακόμα το μελίσσι αυτό είχε ξεγονιάσει εντελώς και είχε πετάξει κι όλο τον νεκρό γόνο του.
Άρα δεν υπήρχε καμιά εστία μόλυνσης πια.
Ένα αίσθημα αγαλλίασης και ηδονής με κυρίεψε στην σκέψη και μόνο ότι νίκησα την αρρώστια και την έδιωξα από το μελισσοκομείο μου.
Την είχα νικήσει όμως;
ΑΜ ΔΕ. . .
Η νέα βασίλισσα βγήκε κανονικά, ζευγάρωσε κανονικά και γέννησε κανονικά.
Όταν όμως πέρασαν μερικές ημέρες νάσου πάλι ασκοσφαίρωση.
Αστραπές και βροντές όταν το είδα.
Μόνο που δεν το έπιασα στις κλοτσιές το μελίσσι και μόνο που δεν κατέβασα καντήλια.
Κι επιπλέον φούντωσα στην σκέψη ότι μου είπαν ότι έτσι θα ξεφορτωθώ την ασθένεια.
Δεν είναι σωστό να συστήνουμε κάτι αν δεν είναι σίγουρο ότι αποδίδει.
Που ήταν το λάθος όμως;
Θα σας πω.
Κατ αρχήν το μελίσσι όταν σκότωσα την βασίλισσα είχε γίνει ήδη 14αρι και είχε πολύ χρόνο ακόμα για να γίνει παραγωγικό όπως και τα άλλα.
Φυσικά μετά από την αντικατάσταση έγινε αντιπαραγωγικό και την στιγμή αυτή που γράφω το θέμα 19-6-2010 το μελίσσι αυτό είναι οχτάρι.
Θα μου πει κάποιος ας μην έδινες βασιλικό κελί αλλά έτοιμη βασίλισσα για να μην σου γίνει αντιπαραγωγικό.
Θα απαντήσω πάλι όμως εγώ ΜΑΛΑΚΙΕΣ.
Αν έδινα απ ευθείας βασίλισσα τότε το μελίσσι δεν θα είχε προλάβει να ξεγονιάσει και ο νέος γόνος που θα γεννούσε η βασίλισσα θα μολυνόταν πολύ εύκολα από τον παλιό.
Οπότε ο τρόπος αυτός είναι μάπα και σας το υπογράφω.
Τι έπρεπε να κάνω όμως;
Και κατά συνέπεια τι πρέπει να κάνει κάποιος που θα διαπιστώσει ότι κάποιο μελίσσι του έχει ασκοσφαίρωση;
Κατ αρχήν θα πρέπει να τροφοδοτήσει έντονα με σιρόπι για τον εξής απλό λόγο.
Είναι άνοιξη, η βασίλισσα γεννάει πολύ ενώ δεν υπάρχουν πολλές συλλέκτριες να πάνε για βοσκή επειδή πολύς γόνος από αυτόν που γεννάει η βασίλισσα ψοφάει από την ασθένεια.
Άρα έχει έλλειψη τροφής το μελίσσι.
Επιπλέον η βασίλισσα όπως είπα και πριν γεννάει ακόμα ποιο πολύ οπότε έχουμε και ανάπτυξη στο μελίσσι μας.
Άρα το πρώτο που θα κάνουμε είναι έντονη τροφοδότηση δυο φορές την εβδομάδα.
Το δεύτερο που θα κάνουμε είναι μια γερή απολύμανση της κυψέλης μας.
Όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι συγγραφείς μελισσοκόμοι, τα ιερά τέρατα τις μελισσοκομίας δηλαδή προτείνουν να απολυμάνουμε ψεκάζοντας με χλωρίνη τόσο το καπάκι όσο και τα τοιχώματα και τον πάτο της κυψέλης μας.
Επιπλέον αν υπάρχει κάποιο πλαίσιο που είναι περισσότερο προσβεβλημένο το καταστρέφουμε.
Ακόμα αν βάλουμε ορισμένα γραμμάρια χλωρίου μέσα στο σιροπάκι που θα τροφοδοτήσουμε το μελίσσι μας θα πετύχουμε και την απολύμανση του γόνου με τον τρόπο αυτόν αφού με αυτό θα ταϊστεί ο γόνος από τις εργάτριες και θα απολυμανθούν και οι εργάτριες και ο γόνος.
Κι ακόμα, απολύμανση μπορούμε να έχουμε αν βάλουμε στην σανίδα πτήσης λίγα γραμμάρια σκόνη θειαφιού ώστε να πατάνε πάνω οι συλλέκτριες που γυρίζουν από την βοσκή.
Αυτά είναι τα μέτρα που προτείνουν λοιπόν οι μεγάλοι δάσκαλοι της μελισσοκομίας συνάδελφοι.
Ενδεικτικά ο μεγάλος Prost αλλά και ο Νικολαΐδης γράφουν σχετικά με την αντικατάσταση της βασίλισσας στην ασκοσφαίρωση πως…
Η αλλαγή της βασίλισσας που συνήθως συμβουλεύουν τα περιοδικά της μελισσοκομίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ημίμετρο.
Η μ ί μ ε τα ρ ο συνάδελφοι το ακούσατε;
Για την ιστορία να πω πως η νέα βασίλισσα που βγήκε στο άρρωστο μελίσσι μου ψόφησε από μόνη της άγνωστο γιατί έναν μήνα μετά από την γέννηση της.
Πλέον το ταλαίπωρο μελίσσι έβγαλε νέα μάνα.
Αν εμφανίσει πάλι ασκοσφαίρωση εγώ θα πάρω τα μέτρα που σας έγραψα ποιο πάνω και σας τα προτείνω ανεπιφύλακτα να κάνετε κι εσείς τα ίδια αν σας τύχει.
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών
