Αργότερα φυσικά κινείται περαιτέρω και σε άλλα προϊόντα της μέλισσας.
Η κοινωνία των μελισσών διαβιώνει σε κυψέλες, οι οποίες με την σειρά τους φέρουν εσωτερικά κηρήθρες.
Στα κελιά των κηρηθών οι μέλισσες μεγαλώνουν τα μικρά τους, και αποθηκεύουν γύρη και μέλι, ενώ σε ορισμένα ειδικά κελιά υπό προϋποθέσεις μπορούμε να βρούμε και βασιλικό πολτό!
Καθώς η ανάπτυξη των σμηνών την άνοιξη τελειώνει, το σμήνος αποκτά ορισμένες κύριες τάσεις!
Μετά τις απαραίτητες σμηνουργίες για την διαιώνιση του είδους το μελίσσι νιώθει την ανάγκη να αποθηκεύσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ποσότητες μελιού, που θα του επιτρέψει να επιβιώσει τους δύσκολους μήνες που δεν θα υπάρχουν ανθοφορίες ή μελιτωεκκρίσεις!
Η τάση συλλογής μελιού στα μελίσσια κυριαρχεί κυρίως από τον Μάιο και μετά.
Έτσι σιγά σιγά, η μια μετά την άλλη οι κηρήθρες γεμίζουν μελάκι.
Το μέλι που στην αρχή έρχεται στις κυψέλες, εκτός από τα μελιτώματα είναι εξαιρετικά αραιό, και οι μέλισσες προκειμένου να το πυκνώσουν για να μην τους ξινίσει, αρχίζουν να του αφεροόν την υγρασία με διάφορους τρόπους.
Αυτό επιτυγχάνεται κάνοντας αέρα με τα φτερά τους για να εξατμίζεται το νερό που υπάρχει σε αυτό και δίνοντας το από στόμα σε στόμα σε όλο το σμήνος, που εκτός των άλλων θα το εμπλουτίζουν και με πολύτιμα ένζυμα!!!
Όταν το μέλι φτάσει στο επιθυμητό όριο, που συνήθως είναι με υγρασία κάτω του 20% τότε η διαδικασία αυτή τελειώνει και το μέλι σφραγίζεται με ένα στρώμα λεπτό άσπρο κερί και έτσι μπορεί να παραμείνει εκεί αποθηκευμένο στις κηρήθρες και ασφαλές πλέον για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα!
Εννοείται ότι αυτό περιμένει και ο μελισσοκόμος όμως για να πάρει μέρος του μελιού αυτού για ιδίον όφελος!
Το μέλι λοιπόν που μπορούμε να πάρουμε με ασφάλεια από τα μελίσσια μας αν είναι ανθόμελο πρέπει για να μην υπάρχει κίνδυνος να ξινίσει να είναι σφραγισμένο σε ποσοστό 2/3 της κηρήθρας.
Τα μελιτώματα δεν το έχουν αυτό το πρόβλημα καθώς ούτως ή άλλως έχουν πολύ λίγη υγρασία.
Διαθλασίμετρο μελιού για μέτρηση υγρασίας
Φρόνιμο είναι όμως αν κάποιος δεν έχει την εμπειρία, ή την υπομονή ίσως, να προμηθευτεί ένα διαθλασίμετρο και να μετράει την υγρασία των μελιών για να είναι σίγουρος για το πότε θα τρυγήσει.
Κατά τον τρύγο όμως όπως είπα και πριν μεγάλο μέρος των κηρηθρών είναι σφραγισμένες με λεπτό στρώμα λευκού κεριού, τόσο λεπτού σαν λέπι ψαριού...
Έτσι η διαδικασία αφαίρεσης της φλούδας του κεριού ονομάστηκε απολέπιση.
Πρόκειται για μια πολύ σημαντική εργασία, που θα επιτρέψει στο μέλι να βγει από τις κηρήθρες και μετά πολύ σύντομα να τις επιστρέψουμε ξανά στα μελίσσια μας άδειες να τις ξαναγεμίσουν.
Για την δουλειά αυτή υπάρχουν από μαχαίρια απολεπισμού, μέχρι πολύ σύγχρονα μηχανήματα που την κάνουν αυτόματα, και συνέχεια η επιστήμη μας δίνει νέους τρόπους απολέπισης.
Εξακολουθεί όμως στο συντριπτικό του ποσοστό ο μελισσοκομικός κόσμος να χρησιμοποιεί μαχαίρια απολεπισμού, είτε ηλεκτρικά, είτε με μπόιλερ, είται απλά που τα ζεσταίνει σε καυτό νερό.
Έκτος του απολεπισμού, το καθάρισμα των κηρηθρών με το μαχαίρι, θα διορθώσει και κάποια πράγματα που δεν πρέπει να έχουν οι κηρήθρες μας, γλώσσες κεριού, μεγαλύτερο πάχος, ακανόνιστο σχήμα κ.α.
Ακολουθεί ένα βίντεο απολέπισης με μαχαίρι που αν και είναι στα αγγλικά θα δώσω ακριβώς την εικόνα της δουλειάς που χρειάζεται να έχει ένας νέος μελισσοκόμος!!!