Γιατί υστερούμε και δεν προκόβουμε
Ξεφυλλίζοντας τα παλαιά μελισσοκομικά περιοδικά πολλές φορές διαβάζω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα αφού σε αυτά υπάρχουν και τα πρακτικά των μελισσοκομικών συνεδρίων της εποχής.
Ασφαλώς αυτά σήμερα δεν μας ενδιαφέρουν οπότε δεν τα δημοσιεύω.
Μια μέρα λοιπόν αναρωτιόμουν για το πως ένα περιοδικό σαν την ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ που κυκλοφορούσε αδιάκοπα επι 40 χρόνια στην Ελλάδα έσβησε από την μια στιγμή στην άλλη.
Πως έγινε και κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να το συνεχίσει αυτό το έργο, όλο αυτό το χρυσό αρχείο τελείωσε ξαφνικά γύρω στα 1987.
Νομίζω ότι σιγά σιγά βλέπω τον λόγο.
Αντιλαμβάνομαι ότι η ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ δεν μάσαγε τα λόγια της, και δεν δίσταζε να γράψει αλήθειες.
Εξ ού ίσως το γιατί είναι μετρημένα στα δάχτυλα τα άρθρα των Ελλήνων ερευνητών που φιλοξενήθηκαν στην ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ.
Στο παρακάτω άρθρο του 1989 ο διευθυντής του περιοδικού Νίκος Τοπαλίδης κυριολεκτικά σφάζει με το γάντι τους Έλληνες ερευνητές.
Κάπως έτσι εξηγείται γιατί το περιοδικό αφέθηκε στην αφάνεια.
Επειδή χτυπούσε το σύστημα και έλεγε αλήθειες.
Πράγμα που φυσικά απαγορεύεται δια ροπάλου σας το βεβαιώνω από την εμπειρία μου αυτό.
Αυτοί αν δεν τους χαϊδεύεις τα αυτιά κι αν δεν τους τρίβεις τα αχαμνά σε κάνουν εχθρό τους και προσπαθούν να σε αφανίσουν.
Διαβάστε τι έγραφε η ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ το 1979
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνει αναφορά πως ανήκει στον Melissocosmos με ενεργό ling...