Είναι αρκετά κοινό γεγονός σε μερικά μέρη το να ακουστεί για νεκρές μέλισσες μέσα στην κυψέλη ως αποτέλεσμα ασφυξίας λόγω υπερβολικής θερμότητας.
Οι υψηλές θερμοκρασίες, οι αδύναμες αποικίες και η έλλειψη νερού κοντά στο μελισσοκομείο μπορεί να γίνει ένας θανατηφόρος συνδυασμός.
Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τα βασικά της θερμορύθμισης των αποικιών για να βοηθήσουμε όσο μπορούμε στο θέμα αυτό.
Η βέλτιστη θερμοκρασία για την κανονική ανάπτυξη της αποικίας είναι περίπου 35 C.
Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η διατήρηση της σταθερής θερμοκρασίας είναι απαραίτητη τόσο για να αποφευχθεί η υπερβολική θερμότητα, καθώς και η ψύξη.
Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι, η θερμοκρασία τήξης του κεριού είναι περίπου 65 βαθμούς και εάν η θερμοκρασία στην κηρήθρα ανέβει πάνω από αυτό το όριο, τότε αυτή θα λιώσει και θα πνίξει τις μέλισσες, αντιστρόφως εάν είναι πολύ χαμηλή η θερμοκρασία επηρεάζεται σημαντικά η δραστηριότητα των εργατριών, αλλά αυτό επηρεάζει και άμεσα την κανονική δραστηριότητα της εκτροφής του γόνου.
Ψύξη
Ο άλλος βασικός μηχανισμός στη θερμορύθμιση είναι ψύξη.
Ο μηχανισμός αυτός βασίζεται στην εξάτμιση της υγρασίας, όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους, όταν ιδρώνουμε ή του κλιματισμού κατά την αφαίρεση της υγρασίας από τα δωμάτια μας για να μειωθεί η θερμοκρασία.
Ο μηχανισμός ψύξης χρειάζεται δύο παράγοντες:
Ότι υπάρχει υγρασία μέσα στην κυψέλη για να αφαιρεθεί...
Αν και την άνοιξη η υπόθεση είναι εύκολη, διότι το ίδιο το νέκταρ που συλλέγεται περιέχει ένα υψηλό ποσοστό νερού που πρέπει να απομακρυνθεί κατά τη διαδικασία της συμπυκνώσεως του σε μέλι. Είναι μερικές φορές τόσο πολύ που συχνά διαπιστώνουμε υγρασία με τη μορφή σταγόνων κάτω από τα καπάκια.
Το καλοκαίρι όμως δημιουργούνται προβλήματα, επειδή σπανίζουν οι ανθοφορίες.
Έτσι οι μέλισσες πρέπει να φέρουν απ έξω νερό το οποίο στη συνέχεια θα εξατμίσουν κατά τη διαδικασία της μείωσης της θερμοκρασίας.
Όταν αυξηθούν οι απαιτήσεις σε νερό, κάποτε δηλαδή οι μέλισσες θα φέρνουν πιο συμπυκνωμένο νέκταρ (με λιγότερη υγρασία) τότε αρχίζει η αναζήτηση για νερό έξω.
Οι μέλισσες ασφαλώς διαισθάνονται αυτή την αλλαγή, ότι έρχεται νέκταρ συμπυκνωμένο με λίγη υγρασία.
Η δε θερμοκρασία ρυθμίζεται πάντως πολύ πιο εύκολα όταν το ίδιο το νέκταρ παρέχει την απαιτούμενη υγρασία προς εξάτμιση για να ρυθμιστεί η θερμοκρασία της κυψέλης.
Είναι πιο δύσκολο να υπάρξει αυτή η ρύθμιση αν αρχίσουν να κουβαλούν από ανάγκη νερό οι συλλέκτριες.
Η έλλειψη νερού οδηγεί στο να να μην μπορεί να μειωθεί η θερμοκρασία μέσα στην κυψέλη, το κερί λιώνει και ο πνιγμός παραμονεύει.
Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να υπάρχει μια πηγή νερού όσο πιο κοντά στο μελισσοκομείο γίνεται.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η δημιουργία ρευμάτων αέρα, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η εξάτμιση του νερού για να ρυθμιστεί η υγρασία της κυψέλης.
Για το λόγο αυτό οι μέλισσες με την κίνηση των φτερών τους κάνουν πράξη αυτά τα ρεύματα αέρα που χρειάζονται.
Όμως υπάρχει μια πολύ σύνθετη διαδικασία αυτής της οργάνωσης.
Δεν είναι όλες οι μέλισσες υπεύθυνες για την διαδικασία του εξαερισμού...
Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που έχουν οι μέλισσες που προσπαθούν να ρυθμίσουν την θερμοκρασία της κυψέλης τους είναι όταν οι θήρες στα καπάκια είναι πολύ μικρές ή κλειστές τελείως.
Τότε δεν υπάρχει σωστή κυκλοφορία του αέρα στην κυψέλη, και η θερμοκρασία δεν ρυθμίζεται.
Θέρμανση
Η θέρμανση είναι αρκετά πιο εύκολη υπόθεση αλλά προαπαιτεί επαρκείς ποσότητες τροφής για να καταναλώσει το σμήνος και να παράγει ενέργεια.
Όταν χρειάζεται, οι μέλισσες τρίβονται μεταξύ τους και με ειδικές δονήσεις των θωρακικών μυών παράγουν θερμότητα.
Επιπλέον σχηματίζουν την λεγόμενη μελισσόσφαιρα, αυξάνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας αυτής.
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...