Άρθρο του Μαΐου που αναδημοσιεύται...
Μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές δεν φοβάμαι τα φίδια.
Γιατί άπειρες φορές έχω έρθει μούρη με μούρη με δαύτα.
Και είμαι σίγουρος πως αν ήθελαν θα με είχαν τσιμπήσει.
Δεν το κάνουν όμως ποτέ χωρίς λόγο να ξέρετε.
Τσιμπάνε μόνο αν τα χουφτώσεις ή αν τα πατήσεις.
Δεν τα φοβάμαι λοιπόν.
Και θα σας πω γιατί...
Γιατί από μικρά παιδιά όσοι μαζεύαμε καπνά τις νύχτες με τα λυχνάρια μέσα στα χωράφια, όλοι ξέραμε καταβάθος ότι κάποια φορά θα χουφτώσουμε κάποιο φίδι που θα είναι κουλουριασμένο γύρω από κάποια καπνόριζα.
Πολλοί άλλωστε το έπαθαν αυτό.
Έτσι είχαμε δεχτεί την ιδέα αυτή.
Ωστόσο μπορεί να μην τα φοβάμαι, μα μπορώ να πω ότι τα σιχαίνομαι.
Ακριβώς λόγω αυτής της φαντασίωσης.
Χτες για μια ακόμα φορά ήρθα σε απόσταση βολής με μια οργισμένη... όπως την έλεγαν οι παλιότεροι στο χωριό μου.
Οργισμένη την έλεγαν την Οχιά αποφεύγοντας να βάλουν στο στόμα τους το όνομα της.
Γιατί στο χωριό μου παλιό καπνοχώρι ανέκαθεν, πολλοί είχαν δεχτεί το τσίμπημα της και υπέφεραν.
Χτες πήγα να ταΐσω το μελισσάκι που έπιασε η παγίδα μου.
Αυτό ήταν ένα μικρο σμήνος που μπήκε εκεί, η βασίλισσα του γέννησε ένα πλαίσιο γόνο και μετά πέθανε.
Έτσι όταν το ανακάλυψα εγώ το βρήκα με μερικά ωραιότατα βασιλοκελιά.
Προφανώς το μητρικό μελίσσι που έφυγε το σμήνος ήθελε να κάνει αντικατάσταση βασίλισσας και έκανε βασσιλοκελιά.
Αυτή όμως δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της λέξη, ξεσήκωσε μερικά πλαίσια πληθυσμό και την κοπάνησε πριν σκάσουν μύτη οι πριγκίπισσες και την κόψουν.
Στην νέα της κυψέλη, πρόφτασε γέννησε εναμισι πλαίσιο γόνο, μα οι δυνάμεις της την προδωσαν.
Αρα οι μέλισσες είχαν δίκιο που ήθελαν την αντικατάσταση.
Είδα λοιπόν εγώ μπόλικα βασιλοκελια στο ένα πλαίσιο, και 2-3 στο άλλο, και σκέφτηκα την μέθοδο της βεντάλιας...
Λέω είναι που είναι μικρο δεν το χωρίζω σε δυο ίδιες κυψέλες δίπλα δίπλα, και να τα πλακώσω στα σιρόπια και στις βιταμίνες να τα κάνω μελισσάρες ως το φθινόπωρο;
Και το έκανα.
Έβαλα τον μισό πληθυσμό σε διπλανή κυψέλη.
Και την ώρα που πάω να σηκώσω και να σπαράξω λίγο την άλλη ήρθα φόρα παρτίδα με την οργισμένη.
Ήταν κουλουριασμένη κάτω από την κυψέλη.
Ήταν μεγάλη από ηλικία και κερασοφόρος.
Την φλερτάρισα και με φλερτάρισε.
Εγώ κοίταζα ολόγυρα να βρω ξύλο να την ξεπαστρέψω για να μην ξανανταμώσουμε και αυτή με κοίταζε μόνο με τα μάτια για να μην προδοθεί.
Και πάνω που βρήκα το ξύλο που ήθελα τσακ αυτή ξεγλίστρησε μέσα στα παλιούρια και έφυγε.
Δεν με στενοχωρεί που έφυγε.
Με αγχώνει που δεν αφήνει τον τόπο της και είναι ικανή να φέρνει βόλτες εκεί για χρόνια.
Ασφαλώς και θα ξαναμπεί κάτω από πολλές κυψέλες.
Γι αυτό πρέπει να προσέχω και να φοράω τα γάντια μου και καλά παπούτσια.
Να πω ότι στην χώρα μας τα μόνα αρκετά επικίνδυνα δηλητηριώδη φίδια είναι οι οχιές και οι αστρίτες.
Δείτε για να μαθαίνετε να τα ξεχωρίζετε...
 |
| Ενήλικη αρσενική οχιά |
 | ||||
| Ενήλικη θηλυκή οχιά |
 | ||||
| Ανήλικη οχιά |
 | ||
| Οχιά κερασοφόρος (αυτή που φέρει κέρας, δηλαδή κέρατο) |
Όπως σας είπα ένα άλλο είδος οχιάς, ο αστρίτης μοιάζει κάπως με την κλασική οχιά, έχει πολύ δυνατό δηλητήριο μα κάπως ηπιότερο από της οχιάς.
 |
| Φίδι Αστρίτης |
Υπάρχουν κάποια ακόμα φίδια με πιο ήπιο δηλητήριο όπως ο σαπίτης.
 | ||
| Φίδι Σαπίτης |
Τέλος υπάρχουν μερικά φίδια ακόμα, όπως Σαΐτες (Σαιτούρες) Δεντρογαλιές, Λουφιάτες, Κονάκια, Τυφλήτες κτλ που δεν είναι πολύ επικίνδυνα, περισσότερο να σε κοψοχολιάσουν κινδυνεύεις, παρα να σου κάνουν κακό.
Αυτά είχα να σας πω.
Σας τα έδειξα για να τα γνωρίζετε και να τα προσέχετε.
Να θυμάστε πως όλα φεύγουν άμεσα όταν πλησιάσει ο άνθρωπος, όλα εκτός από την οχιά που μένει εντελώς ακίνητη, και σε περίπτωση επαφής...
Την έκατσες και πρέπει να πας νοσοκομείο.
Γι αυτό ένας λόγος παραπάνω στο μελισσοκομείο είναι να φοράμε γάντια, και μάλιστα καλά, από τα χονδρά τα κίτρινα.
Μακριά από μας η οργισμένη λοιπόν, και να προσέχουμε.
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών