Φίλες και φίλοι, λίγο οι παρατεταμένες ζέστες, λίγο η έλλειψη υποχρεώσεων αυτόν τον καιρό, και λίγο η αγάπη προς τη θάλασσα μας έχουν κάνει να συνεχίζουμε τις διακοπές μας.
Λιτά και απλά σε όμορφες παραλίες κοντά στην περιοχή μας αφού τα οικονομικά είναι περιορισμένα αλλά περνάμε καλά.
Για αυτό το λόγο το blog υπολειτουργεί ακόμα, γιατί δεν βρίσκομαι συχνά στο σπίτι να γράψω κάτι καινούριο.
Δεν σας ξεχνώ όμως.
Το πεύκο μόνο στην Χαλκιδική δούλεψε καλά στο πρώτο βάρεμα.
Τώρα και να θέλει με αυτές τις θερμοκρασίες πιο χαμηλά να δουλέψει δεν μπορεί.
Θυμίζω ότι η μέλισσα μπορεί να πάρει το μέλι από το πεύκο με θερμοκρασία το πολύ έως 21C.
Γι αυτό το ρίξαμε στα μπάνια εξάλλου.
Και ευτυχώς η πατρίδα μας είναι γεμάτη ομορφιές όπου κι αν πας.
Λούρος Αιτ/νιας, η παραλία που ερωτεύεσαι όταν την γνωρίσεις.
Χιλιόμετρα αμμουδιάς χωρίς το παραμικρό χαλικακι.
Νερά κρυστάλλινα ρηχά και ζεστά.
Τοπίο εξωτικό, στο Ιόνιο πέλαγος εκεί που αρχίζει ο πατραϊκός κόλπος.
Στο βάθος το νησί Οξιά που αγόρασε ο Σεΐχης του Κατάρ, και σίγουρα δεν επέλεξε τυχαία αυτά τα μέρη.
Μόνο που δυο χρόνια τώρα δεν μπορεί να βγάλει ούτε άδεια να ανοίξει δρόμο στο νησί του εξαιτίας φυσικά της Ελληνικής γραφειοκρατίας.
Αυτή η γραφειοκρατία είναι άλλωστε υπεύθυνη που αυτό το ονειρεμένο μέρος δεν είναι ευρύτερα γνωστό.
Ξενοδοχείο στην περιοχή δεν υπάρχει, ούτε φυσικά ενοικιαζόμενα δωμάτια για να σταθεί ένας ξένος.
Ο δρόμος που οδηγεί εκεί ειναι σε κάκιστη κατάσταση και με διακλαδώσεις τόσες που μόνο οι ντόπιοι γνωρίζουν.
Υπάρχουν ωστόσο μαγευτικά γραφικά μαγαζάκια που εξυπηρετούν το κοινό, που δίνουν όμως την δική τους μάχη για επιβίωση.
Χωρίς, ρεύμα, και χωρίς νερό, με τον δήμο και την νομαρχία να τους τα γκρεμίζει κάθε τόσο τα έχουν φτιάξει μετακινούμενα πάνω σε τεράστιες πλατφόρμες.
Αν έρθει ο γερανός τότε απλά τα κοτσαρουν στα τρακτέρ και τα παίρνουν.
Και όλα αυτά την στιγμή που πληρώνουν 4 χιλιάδες ευρώ το κάθε ένα κάθε χρόνο στο δήμο Ι.Π Μεσολογγίου.
Χρήματα για το έτσι θέλω, όπως σας είπα ούτε νερό ούτε ρεύμα δεν τους παρέχει ο δήμος, όλα μόνοι τους τα κάνουν με γεννήτριες και Βυτία.
Τουρισμός δεν υπάρχει στην περιοχή καθώς εκτός των άλλων δεν υπάρχει ούτε μια μικρή έστω Μαρίνα ώστε να προσεγγίσουν οι τουρίστες με κάποιον τρόπο.
Ένα όμως είναι σίγουρο.
Ο κόσμος που ξέρει το μέρος, σε πείσμα των καρεκλοκένταυρων δεν θα πάψει ποτέ να το λατρεύει.
Χιλιάδες κόσμου καθημερινά το επισκέπτονται μόνο για λίγες ώρες από Μάιο έως Σεπτέμβριο.
Εκεί κι εμείς απολαμβάνουμε το τοπίο και ονειρευόμαστε.
Αφήνουμε τις σκοτούρες πίσω και γεμίζουμε τις μπαταρίες μας για τα δύσκολα που έρχονται.
Κι αν θες να δεις περισσότερα πάντα υπάρχει επιλογή.
Ακριβώς δίπλα υπάρχουν τα περίφημα άγρια αλόγα.
Θεωρούνται ως γνήσιοι απόγονοι του Βουκεφάλα, δηλαδή της Ελληνικής ντόπιας φυλής.
Και πιο κει ο παλιοποταμος.
Δεκάδες μικρές οικογενειακές παραλίες, σε νερά πεντακάθαρα, πηγαίνεις οικογενειακά, όλη μέρα, μπορείς άνετα να ψησεις αφού βρίσκεσαι σε μέρη που ολόγυρα υπάρχουν μόνο νερά, γλεντάς κολυμπάς και αφήνεις πίσω τα προβλήματα.
Εκεί η πρόσβαση είναι χειρότερη όμως.
Χωματόδρομος σε κάκιστη κατάσταση παει μόνο 4Χ4 ή φορτηγάκι, και δεν υπάρχει ούτε μια πινακίδα να σε κατατοπίσει πως θα φτάσεις.
Έτσι είναι η Ελλάδα όμως, όμορφη και μαγευτική, με ανάξιους πουλημένος και τομάρια πολίτικους μια ζωή όμως.
Αλλά τι να κάνουμε επιβιώνουμε κάθε φορά!!!
Σύντομα λοιπόν πάλι κανονικά οι αναρτήσεις εδώ το Blog των μελισσοκόμων μετά τις διακοπές.
Καλά να περνάτε...
MELISSOCOSMOS