Η Μεταφορά των μελισσιών μας

Άλλο ένα άρθρο σήμερα που στοχεύει τους νέους κι άπειρους μελισσοκόμους.

Ένα άρθρο που εσείς ζητήσατε.

Θέλω να ξαναπώ ότι όταν θέλετε να διαβάσετε κάτι μελισσοκομικό, τότε απλός ζητήστετο μας με mail η σχόλιο και θα το ετοιμάσουμε άμεσα.

Σήμερα θα προσπαθήσω να περιγράψω πως γίνεται η μεταφορά των μελισσιών μας, πχ από τον κάμπο, στο, έλατο.

Κατ αρχήν καλό είναι να γνωρίζετε από πολύ πριν την ημερομηνία περίπου που θέλετε να μεταφέρετε τα μελίσσια σας.

Αυτό το λέω γιατί πρέπει να προετοιμαστούν τα μελίσσια μας.

Δείτε πως.

Εγώ ας πούμε γνωρίζω από τώρα, από αρχές Φεβρουαρίου δηλαδή ότι περίπου στις 20 Μαΐου πρέπει να μεταφέρω τα μελίσσια μου στον έλατο.

Ας μην κολλήσουμε στην ακριβή ημερομηνία μεταφοράς όμως, απλός δίνω μια πιθανή ημερομηνία, για να γίνει πιο κατανοητό το άρθρο.

Μέχρι τότε λοιπόν πρέπει να έχω φροντίσει, όσα μελίσσια θέλω να μεταφέρω στον έλατο να είναι πάρα πολύ δυνατά προκειμένου να πάρω την μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα μελιού.

Δεν πρέπει τίποτα να αφήνουμε στην τύχη του συνάδελφοι.

Απαιτείται να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να γίνουν τα μελίσσια μας δυνατά και παραγωγικά.

Ας πούμε λοιπόν ότι έχω 110 μελίσσια, και θέλω να μεταφέρω στον έλατο 100 μελίσσια.

Άραγε λέτε είναι δυνατό να έχουμε 100 από τα 110 μελίσσια μας δυνατά όταν το θέλουμε;

Η απάντηση μου είναι ΝΑΙ.

Και πρέπει να είναι ναι.

Μιλούσα πέρυσι με έναν μελισσοκόμο, ο οποίος μου είπε ότι είχε 250 μελίσσια, από τα οποία τα παραγωγικά του ήταν μόνο 150.

Κατά την γνώμη μου αυτός ήταν ένας αποτυχημένος μελισσοκόμος.

Δεν μπορεί να έχουμε 40% απώλειες σε μη παραγωγικά μελίσσια.

Αυτό όμως είναι ένα θέμα που θα το διαβάσετε σε άλλο άρθρο σύντομα…

Πρέπει λοιπόν αφού έχω 110 μελίσσια να τα φροντίζω από τώρα εντατικά, να τους δώσω σιροπάκι τακτικά για να αναπτυχτούν από νωρίς, να τους δώσω πατώματα πριν εκδηλωθεί τάση για σμηνουργία, να τους δώσω τρίτα πατώματα σε όσα από αυτά αναπτυχτούν πολύ για να μην μου σμηνουργίσουν, και το σημαντικότερο, να πάρω από τα πολύ δυνατά γόνους η πληθυσμό, και να βοηθήσω τα πιο αδύναμα.

Το ζητούμενο σε ένα σωστό μελισσοκομείο είναι να έχουμε όλα μας τα μελίσσια παραγωγικά και ισοδύναμα.

Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο αν βοηθάμε τα αδύναμα δίνοντας τους γόνο η πληθυσμό από τα δυνατά.

Όταν λοιπόν έρθει ο Μάρτιος και δώσουμε τα πρώτα πατώματα, θα πρέπει να αποφασίσουμε και σε πιο σημείο θα μεταφέρουμε τα μελίσσια μας.

Στην προκειμένη πρέπει να πάω στο Βουνό, να επιλέξω σημείο και να βάλω ένα σημάδι για να μην μου πιάσει άλλος το μέρος που θέλω.

Περιπτώσεις όπως, να βάλουμε σημάδια σε 10 διαφορετικά σημεία και στο τέλος να αποφασίσουμε σε πιο απ όλα θα πάμε τα μελίσσια μας είναι κατακριτέες.

Τέτοιες τακτικές είναι καραγκιοζιλίκια, και θα τις χτυπήσουμε με λύσσα φέτος από αυτό εδώ το Blog θα το δείτε...

Τέτοιοι τύποι, που γεμίζουν ολόκληρες περιοχές με σημάδια, που στο τέλος δεν βάζουν μελίσσια, δυσκολεύουν το έργο των συναδέλφων τους, και στο τέλος μην έχοντας που αλλού να βάλουν μελίσσια τα βάζουν κοντά σε δρόμους και τρώνε μηνύσεις.

Αυτοί οι τύποι πρέπει να τιμωρούνται, και θα κάνουμε εισήγηση για αυτό το πρόβλημα.

Σημαδεύουμε λοιπόν την περιοχή μας και φεύγουμε.

Συνεχίζουμε την καλή δουλειά μας και την περιποίηση των μελισσιών μας, με διπλό στόχο όπως είπα, δηλαδή και να φτιάξουμε πολύ δυνατά μελίσσια για τις 20 Μαΐου, και να περιορίσουμε τα αντιπαραγωγικά μας μελίσσια σε ποσοστό κάτω του 10%.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει στόχος που μπορεί να θέσει ένας άνθρωπος, στο μέτρο του δυνατού πάντα, και να μην τον πετύχει…

Γι αυτό ας υποθέσουμε ότι πλησιάζει η ημερομηνία 20 Μαΐου και έχουμε πετύχει τον στόχο μας να έχουμε 100 δυνατά παραγωγικά μελίσσια.

Περίπου 2 ημέρες πριν την μεταφορά, πρέπει να ετοιμαζόμαστε με τα απαραίτητα.

Αυτά μπορεί να είναι πχ ιμάντες, για να δέσουμε τα μελίσσια μας, σχοινιά (τριχιές) για κάθε περίπτωση που χρειαστούν, βαμβάκι και ταινία (χαρτοταινία) η απλή, που μπορούν να μας χρησιμέψουν για να κλείσουμε μια τρύπα η χαραμάδα σε ένα μελίσσι που δεν κλείνει καλά και βγαίνουν έξω οι μέλισσες.

Ακόμα, φακό οπωσδήποτε, καπνιστήρι, πορτάκια, και τέλος να έχουμε εξασφαλίσει τους βοηθούς μας για την ημέρα της φόρτωσης.

Τυχόν ατύχημα στο δρόμο ενώ έχουμε μελίσσια φορτωμένα είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί…

Φυσικά και η προετοιμασία στο φορτηγάκι που θα μεταφέρει τα μελίσσια μας πρέπει να γίνει, γιατί είναι πολύ άσχημο να μείνει στο δρόμο, φορτωμένο μελίσσια μάλιστα, κάτι τέτοιο θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή των μελισσιών μας, αν παραμείνουν πολλές ώρες φορτωμένα και κλεισμένα σε ένα χαλασμένο φορτηγάκι.

Μια δυο ημέρες πριν την μεταφορά θα πρέπει να έχουμε πάει και να ετοιμάσουμε το σημείο που θα μπουν τα μελίσσια μας, καθάρισμα χόρτων, ίσιωμα λίγο με ένα τσαπί όπου χρειάζεται κτλ.

Όταν έρθει λοιπόν το βράδυ 20 Μαΐου πρέπει να πάμε με το φορτηγάκι και τους βοηθούς μας στο μελισσοκομείο μας.

Οι κινήσεις μας πρέπει να είναι ήσυχες και όσο το δυνατόν πιο αθόρυβες προκειμένου να μην αναστατώσουμε τα μελίσσια και μαζευτούν στη σανίδα πτήσεως, γιατί σε τέτοια περίπτωση δύσκολα μπαίνουν μέσα μετά.

Πρέπει να σβήσουμε το φορτηγάκι μας αρκετά μακριά από τα μελίσσια μας, γιατί ο θόρυβος τα ενοχλεί και πετιούνται έξω.

Στη συνέχεια ανάβουμε το καπνιστήρι μας και περιμένουμε να βραδιάσει αρκετά ώστε να γυρίσουν όλες οι συλλέκτριες στις κυψέλες τους.

Τότε θα πρέπει να περνάμε και να ρίχνουμε καπνό στις εισόδους των μελισσιών που θα φορτώσουμε εκείνο το βράδυ (ανάλογα πόσα χωράει το φορτηγό).

Ρίχνουμε δυο τρεις φορές καπνό σε όλα αυτά τα μελίσσια, και βλέπουμε ότι έχουν μπει σχεδόν όλες οι μέλισσες μέσα στις κυψέλες.

Στην συνέχεια παίρνουμε τα πορτάκια κι αρχίζουμε να τα κλείνουμε.

Αν έχουμε και κανένα βουρτσάκι εκεί να σπρώχνουμε καπνίζοντας τυχόν μέλισσες που δεν μπαίνουν μέσα αυτό θα μας βοηθήσει πολύ.

Σε λίγη ώρα όλα τα μελίσσια που θα μεταφερθούν αυτό το βράδυ έχουν κλειστεί.

Τα φορτώνουμε λοιπόν με προσοχή στο φορτηγάκι που έχουμε φέρει πλέον πολύ κοντά στο μελισσοκομείο μας.

Μερικοί μελισσοκόμοι υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να σβήνει η μηχανή από το φορτηγό όσο υπάρχουν μελίσσια φορτωμένα πάνω σε αυτό.

Αυτό λένε ότι το κάνουν γιατί οι μέλισσες παίρνουν ρυθμό από την μηχανή και αερίζονται πιο σωστά, μειώνοντας τον κίνδυνο ασφυξίας.

Εγώ πάντως σβήνω κανονικά τη μηχανή κι όταν φορτώνω κι όταν ξεφορτώνω, και δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα σε κανένα μελίσσι.

Το φορτηγάκι μας μπορεί να είναι μικρό, αλλά μια χαρά την κάνει τη δουλειά του…

Πρέπει να ξέρετε ακόμα ότι τα βράδια δεν γυρνάνε όλες οι μέλισσες της κυψέλης, μερικές μένουν έξω στα λιβάδια κι επιστρέφουν το πρωί.

Αυτό είναι πρόβλημα για όσες μέλισσες γυρίσουν το πρωί και δεν βρουν την κυψέλη τους εκεί.

Θα δείτε πολλές τέτοιες μέλισσες να μαζεύονται σε μπαλάκια στο σημείο που υπήρχε η κυψέλη τους.

Υπάρχει λύση και γι αυτές όμως.

Αν αφήσουμε 2-3 μελισσάκια στο μελισσοκομείο και δεν τα πάρουμε όλα, τότε οι μέλισσες αυτές θα μπουν εύκολα μέσα σε αυτά τα μελίσσια, τα οποία θα τις δεχτούν ευχαρίστως και θα δυναμώσουν και πολύ από τις εργάτριες αυτές.

Θα αναγκαστούν να  μπουν σε αυτά τα μελίσσια ακόμα κι αν αυτά είναι αρκετά μέτρα πιο μακριά από το σημείο που ήταν η παλιά τους κυψέλη.

Όταν λοιπόν φορτώσουμε τα μελισσάκια μας, τα δένουμε όλα πολύ καλά.

Είναι καλύτερο να κάνουμε ένα δρομολόγιο παραπάνω, παρά να βάλουμε πολλά μελίσσια πάνω στο φορτηγάκι μας με κίνδυνο να μας πέσουν.

Όταν τα δέσουμε ξεκινάμε το ταξίδι μας, με προσοχή πάντα.

ΠΡΟΣΟΧΗ…

Κατά την μεταφορά πρέπει οι θήρες των καπακιών να είναι ανοιχτές για να μπαίνει αέρας στα μελίσσια.

Στο δρόμο ανά τακτά χρονικά διαστήματα πρέπει να ελέγχουμε ότι τα μελίσσια είναι καλά, ότι δεν έχουν ξεσφίξει οι ιμάντες, τα σχοινιά κτλ.

Όταν φτάσουμε στον προορισμό μας δεν πρέπει να καθυστερούμε και πολύ και καλό είναι να ξεφορτώσουμε γρήγορα, γιατί τα μελίσσια από όλη αυτή την διαδικασία έχουν αγχωθεί πολύ και αναπτύσσουν μεγάλες θερμοκρασίες μέσα στις κυψέλες.

Γι αυτό δεν μεταφέρουμε ποτέ μελίσσια που έχουν αρκετά μελάκια, γιατί αν οι κηρήθρες είναι βαριές από το μέλι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα λιώσουν κατά το ταξίδι όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία μέσα στην κυψέλη λόγο του κλεισίματος και του άγχους των μελισσιών, κι όταν λιώσουν οι κηρήθρες το μελίσσι πνίγεται…

Γι αυτό αν τα μελίσσια μας έχουν μέλι, πρώτα τα τρυγάμε και μετά τα μεταφέρουμε.

Όταν τα ξεφορτώσουμε τότε φοράμε γάντια και μάσκα και ανοίγουμε τα πορτάκια.

Τα ανοίγουμε αφού πρώτα ρίξουμε καπνό, γιατί αν τα ανοίξουμε χωρίς καπνό, όπως είναι νευριασμένες από το ταξίδι θα πεταχτούν όλες μαζί και θα μας ορμήσουν κάνοντας αδύνατο το άνοιγμα των υπόλοιπων μελισσιών.

Ρίχτουμε καπνό λοιπόν και ανοίγουμε γρήγορα γρήγορα όλα μας τα μελίσσια, ενώ φοράμε γάντια και μάσκα γιατί παρ όλο τον καπνό αρκετές μέλισσες που πετάγονται έξω κατά το άνοιγμα, μας επιτίθενται.

Θέλει προσοχή αυτή η διαδικασία και άνοιγμα με τη σειρά όλα τα μελίσσια, γιατί αν ξεχάσουμε κάποιο κλειστό τότε αυτό θα σκάσει μέσα σε λίγες ώρες.

Το επόμενο βράδυ επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και για τα υπόλοιπα μελίσσια μας.

Τη διαδικασία αυτή, το κλείσιμο και την μεταφορά των μελισσιών δηλαδή μπορούμε να την κάνουμε και χαράματα, αν η διαδρομή είναι έως 3-4 ώρες και δεν υπάρχει περίπτωση να μας πιάσει πολύ ζέστη στο δρόμο.

Καλά μέλια  συνάδελφοι…

MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών