Πριν μερικές ημέρες διάβαζα στο μελισσοκομικό Βήμα αλλά και από άλλες πηγές για τον Δασονόμο-τρομονόμο για τις μέλισσες και την αστοχία του Υπουργείου να καταργήσει τους υπάρχοντες νόμους της μελισσοκομίας και να τους αντικαταστήσει με νέους που κάθε άλλο, παρά την μελισσοκομική δραστηριότητα εξυπηρετούν.
Έτσι δεν άκουες τίποτε άλλο από το στόμα των μελισσοκόμων παρά μαύρο στον Μαυρογιαλούρο – στην περίπτωση μας σε αυτόν που εμπνεύστηκε το νέο νόμο που πιθανότατα θα μπορούσε να γίνει και περίγελος στους υπόλοιπους εταίρους μας, που αν συγκρίνουν τους δικούς τους νόμους περί τοποθέτησης μελισσοσμηνών ή μελισσοκομικών εκμεταλλεύσεων σε σχέση με τους νέους δικούς μας, θα τους θεωρήσουν γελοίους, τρομοκρατικούς, εξοντωτικούς.
Εγώ προσωπικά έχω μια άλλη γνώμη και έκανα την παρακάτω σκέψη :
Ο κάθε Υπουργός ή Υφυπουργός, μπορεί να έχει σπουδάσει Νομικός – Οικονομολόγος – Πυρηνικός Επιστήμονας – σίγουρα όμως δεν έχει εξασκήσει το επάγγελμα του μελισσοκόμου. Για να εξυπηρετήσει λοιπόν τα πολιτικά του καθήκοντα και φυσικά πάντα καλοπροαίρετα, πρέπει να ρωτήσει και τους γνωρίζοντες το αντικείμενο. Και στην περίπτωση μας οι γνωρίζοντες είναι οι αρμόδιοι τους οποίους έχει θέσει η πολιτεία στα ανάλογα τμήματα, οι οποίοι καθώς γνωρίζουν το αντικείμενο ( αν το γνωρίζουν ) και καθώς μπορούν να ξέρουν τα προβλήματα της βάσης ( αν τα ξέρουν ) δίνουν και τις απαραίτητες συμβουλές και οδηγίες στους ανωτέρους τους που αυτοί κατόπιν αποφασίζουν, ενεργούν, προωθώντας – καταργώντας ή νομοθετώντας πάντα προς όφελος της βάσης. Στην περίπτωση μας του απλού μελισσοκόμου.
Βέβαια στο όλο ζήτημα υπάρχει και η παραπληροφόρηση ίσως και τα συμφέροντα.
Αν λοιπόν θέλουμε να δικάσουμε δίκαια, θα δικάσουμε είτε αυτούς που δίνουν λάθος πληροφορίες στους αξιωματούχους, είτε αυτούς που τους παραπληροφορούν, ή τους επηρεάζουν προς όφελος άλλων συμφερόντων.
Αυτές τις σκέψεις έκανα όταν θυμήθηκα ένα τραγελαφικό περιστατικό που μου συνέβη πριν 20 χρόνια περίπου, τότε που νεαρός αστράτευτος ακόμα, έβλεπα τον κόσμο μια σταλιά, λες και με μια φωνή θα μπορούσα να τον αλλάξω και να του δώσω ότι καλύτερο είχα στην εφηβική ψυχή μου.
Θυμάμαι που φορτωμένοι με τα μελίσσια κατεβαίναμε αργά τις απότομες κατηφόρες των Αστερουσίων για να τα πάμε στα πευκοδάση της Ανατολικής Κρήτης.
Το τότε κακό οδικό δίκτυο, η κούραση του φορτώματος αλλά και η ζέστη που επικρατούσε μας έκανε να αναζητήσουμε λίγη ανάπαυση, αλλά και να τσιμπήσουμε κάτι αφού η ώρα ήταν τέτοια που όλοι οι άνθρωποι ήδη είχαν πάρει το δείπνο τους.
Σταματήσαμε λοιπόν έξω από κάποιο κεφαλοχώρι όπου υπήρχε μια μικρή ταβέρνα γνώριμο στέκι για μας αλλά και άλλους μελισσοκόμους που περνούσαν από εκεί. Παρατάξαμε τα αμάξια μπροστά από τον περίβολο της τεράστιας αυλής μιας και ο χώρος ήταν άδειος και μπήκαμε μέσα. Καθίσαμε σε ένα διπλό τραπέζι και αφεθήκαμε στη δροσιά της κληματαριάς που πεισματικά επέμενε να μας κρύβει τον έναστρο ουρανό.
Οι πελάτες ήταν λιγοστοί. Μια – δύο παρέες στην άλλη άκρη της αυλής, μια άλλη παρέα δίπλα μας και δύο αλλοδαποί τουρίστες λίγο πιο πίσω, ντυμένοι στα άσπρα λες και μόλις βγήκαν από κουζίνα πολυτελούς ξενοδοχείου.
Σχεδόν αμέσως έφτασε και ο ταβερνιάρης και καθώς γνώριζε από παλιά τις ορέξεις μας βάλθηκε να μας εξυπηρετήσει γρήγορα.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και μια σιλουέτα φάνηκε να στέκεται πίσω από τα φορτωμένα αμάξια. Έκανα να σηκωθώ αλλά πρόσεξα καλύτερα και είδα ένα μεσήλικα κύριο να κάνει το σημείο του σταυρού και να ευλογεί τις φορτωμένες κυψέλες.
Κατόπιν ήρθε και κάθισε στην διπλανή μας παρέα που όπως φαινόταν τον περίμενε. Τότε μερικοί από την παρέα άρχισαν να τον ρωτούν και αυτός τους απαντούσε με περηφάνια. Τον ρωτούσαν αν γνώριζε από μέλισσες και αυτός απάντησε ότι είχε κάποιο φίλο ο οποίος ήταν μελισσοκόμος και του δίδαξε την τέχνη της μελισσοκομίας.
Ποια τέχνη; Ακούστε: Έλεγε στην παρέα του ότι οι μέλισσες όλη την εβδομάδα γυρίζουν έξω από την κυψέλη, μένουν έξω και μόνο το Σαββατοκύριακό μπαίνουν μέσα.Γι αυτό το λόγο τις μεταφέραμε, ( έτυχε να είναι Σαββάτο βράδυ) και ότι την Κυριακή οι μέλισσες κάθονται στην κυψέλη και ξεκουράζονται. Έλεγε ότι από την πόρτα της κυψέλης βγάζουμε το μέλι με ένα ειδικό σωλήνα.
Έκανα την προσπάθεια να μιλήσω στρέφοντας προς το μέρος του, αλλά ο πατέρας μου, μου έκανε νόημα να μην πω τίποτε. Ο άνθρωπος με την θεωρία αυτής της πρωτότυπης μελισσοκομίας συνέχισε λέγοντας στην παρέα του ότι οι μέλισσες όταν βγουν από την κυψέλη γονιμοποιούνται μεταξύ τους. Όσες το καταφέρουν γίνονται μέλισσες που κάνουν μέλι, και όσες δεν το καταφέρουν γίνονται κηφήνες. Είπε πως για να πλησιάσεις τις μέλισσες πρέπει να νηστεύεις μία εβδομάδα και να φοράς άσπρα δείχνοντας σαν μελισσοκόμους τους δύο τουρίστες που σας προανέφερα.
Ανέφερε και πολλά που μας εξέπληξαν για την ανυπαρξία τους και την πρωτοτυπία τους.
Όμως η ώρα πέρασε και αφού τελειώσαμε το φαγητό μας ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας. Καθώς φεύγαμε ο παράξενος αυτός μελισσοκόμος απευθύνθηκε σε μένα μιας και ήμουν κοντήτερα στο τραπέζι του και μου είπε:
- Εσύ νεαρέ δεν πρέπει να περάσεις ούτε δίπλα από τις μέλισσες μια και έφαγες μπριζόλα.
- Ε όχι και έτσι! Του απαντάω αφήνοντας τον άναυδο αφού δεν περίμενε να είμαστε εμείς οι κάτοχοι των μελισσών.
Το μόνο που μπόρεσα από κει και έπειτα να ακούσω ήταν μια γυναίκα που καθόταν δίπλα και προφανώς ήταν η σύζυγος του, να του λέει : « Πάλι έγινες ρεζίλι ξερόλα». Βέβαια σε όλο το ταξίδι δεν είχαμε άλλο θέμα συζήτησης παρά τις πρωτότυπες αυτές απόψεις περί μελισσοκομίας γελώντας για τις παράξενες και ανύπαρκτες αυτές θεωρίες.
Πολύ αργότερα σκέφτηκα ότι για όλες αυτές τις γελοιότητες μπορεί να μην έφταιγε αυτός ο μεσήλικας κύριος γιατί όπως είπε είχε για δάσκαλο του έναν φίλο του, που τον δίδαξε αυτή τη λάθος μελισσοκομία.
Κάποιος δηλαδή έδωσε λάθος πληροφορίες σε αυτόν τον άνθρωπο και τον έκανε να λέει γελοιότητες και να γίνεται περίγελος.
Το ίδιο και στην περίπτωση των υπουργών και υφυπουργών που υπέγραψαν τους νέους δυσμενείς για την Ελληνική μελισσοκομία νόμους.
Προφανώς παραπληροφορήθηκαν από ανθρώπους που έλεγαν πως γνωρίζουν το ζήτημα της μελισσοκομίας. Αν συμβαίνει αυτό, τότε δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν.
Ή οι δάσκαλοι της μελισσοκομίας είναι κακοί ή εξυπηρετούν άνομα συμφέροντα. Πάντως ένα είναι το σίγουρο. Πως οι υπουργοί και υφυπουργοί που πήραν αυτή την απόφαση πρωτοτύπησαν διεθνώς.
Κοτζίας Γεώργιος
Εκπαιδευτής μελισσοκόμος
Για τον MELISSOCOSMO