Η στιγμή που ο μελισσοκόμος βγαίνει από τα ρούχα του...
Η φύση του επαγγέλματος μας είναι να κυνηγάμε το μέλι.
Τρέχουμε στα βουνά και στα έλατα στις γκρεμίλες μες της ερημιάς τα βάθη.
Πηγαίνουμε για βελανίδι, για κάστανο ή για παλιούρι και μια βροχή τυχαίνει συχνά να το χαλάει.
Γυρίζουμε στα πεύκα, δεν μας σταματάνε ούτε θάλασσες ούτε αποστάσεις ούτε ο φόβος των φωτιών και των εμπρηστών.
Περιποιούμαστε τα μελίσσια, τα έχουμε καθαρά από βαρρόα, προσέχουμε να μην τους λείψει η γύρη, το νερό ή η σκιά το καλοκαίρι,
Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που παρόλες μας τις προσπάθειες μέλι δεν βλέπουμε στις κηρήθρες.
Μια ωραία ημέρα λες, ας πάω να δω εκείνο το φελιζολάκι που είχα βάλει για παγίδα να δω μήπως μπήκε κάνα σμήνος;
Και πας και το ανοίγεις, και βλέπεις ότι πενταράκι κυψελίδιο, έπιασε σμήνος και αυτό έχτισε και καπάκι και το γέμισε μέλι.
Τότε είναι που βγαίνεις από τα ρούχα σου βρε φίλε και μπλοκάρει ο εγκέφαλος σου.
Που στο καλό το βρήκε τόσο μέλι;
Πως γίνεται να κόβεις παραφυάδα και να κάνει 6 μήνες να σου γίνει μελίσσι, και να σου έρχεται ένα σμήνος αγνώστου πατρός από το πουθενά και να σου βάζει τα γυαλιά;
Παρατημένο και απεριποίητο πως το έκανε αυτό;
Τι θα έκανε αυτό το μελίσσι αν δεν έμπαινε στο πενταράκι και έμπαινε σε δεκάρα κυψέλη;
Ρε κάτι περίεργα που έχει η μελισσοκομία μωρέ παιδί μου.
Ίσως τελικά αυτό το απρόβλεπτο, το ακατανόητο, το ανεξήγητο, να είναι η μαγεία της φύσης της μέλισσας, που μας κάνει να τρώμε τέτοιο κόλλημα για χάρη της.
Γιατί η σχέση μελισσοκόμου και μέλισσας είναι κάτι παραπάνω από επαγγελματική, αγγίζει τα όρια του πάθους ή και του έρωτα, που όμως δεν ξεθωριάζει με τον χρόνο και πάντα έχει στιγμές που κάνουν το ξυπνητήρι της μελισσοκομικής σου καρδιάς να χτυπήσει δυνατά...
Melissocosmos ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών