Ένα μέλι που γίνεται πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια είναι αυτό της βελανιδιάς.Βέβαια τα Αρχαία χρόνια η Βελανιδιά ήταν δένδρο ιερό, αν και η Εκκλησία αργότερα δεν υιοθέτησε αυτό τον δένδρο σαν από εκείνα που έχουν σχέση με την θρησκεία π,χ την ελιά, παρόλα αυτά ο κόσμος την αγαπά πολύ.
Λίγο επειδή οι Έλληνες αγαπούν ιδιαίτερα την βελανιδιά ως δένδρο, λίγο επειδή αυτή φύεται στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας και είναι δημοφιλές, λίγο επειδή το μέλι της είναι πολύ ιδιαίτερο και άλλο λίγο γιατί ο έλατος βγαίνει όλο και ποιο δύσκολα αργά αλλά σταθερά οδηγεί τον κόσμο προς αυτή την επιλογή.
Την βελανιδιά έχουν κάθε λόγο να την αγαπούν και οι μελισσοκόμοι καθώς δίνει μέλι στα μελίσσια και άρα εισόδημα στους ιδίους.
Μέλι κατάμαυρο, όχι πολύ γλυκό, παχύρρευστο αλλά όχι τόσο όσο ο έλατος, με στυφή γεύση και άρωμα όπως τα αποξηραμένα φύλλα του δένδρου είναι ένα πραγματικά ωραίο προϊόν.
Παλιά ήταν διαδεδομένο ως σπάνιο μέλι και θεωρούνταν ότι η βελανιδιά δίνει καλά μέλι κάθε 6 με 7 χρόνια.
Τελευταία μάλλον πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις αυτές και να γίνουν ποιο θετικές, θα έλεγα ότι η βελανιδιά έχει καλές πιθανότητες να δώσει καλά μέλι ανά δεύτερη χρονιά αν την ευνοήσει ο καιρός.
Γιατί ανά δεύτερη χρονιά όμως;
Μα γιατί ανά δυο χρόνια κάνει πολύ βελανίδι και το μέλι της εξαρτάται από αυτό...
Η κυρίως μελιτωέκκριση της βελανιδιάς γίνεται από το βελανίδι όταν αυτό είναι σε μικρο στάδιο.
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να μάθουμε πως ο μελισσοκόμος μπορεί να ξεχωρίσει ένα δάσος με βελανιδιά που δίνει μέλι.
Γιατί είπαμε ότι βελανιδιές έχει όλη η Ελλάδα σχεδόν, μα μέλι δεν βγαίνει παντού.
Παίζει ρόλο και το είδος της βαλανιδιάς, μα αυτά μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους που ο μελισσοκόμος δεν θα μπορέσει να τα ξεχωρίσει.
Μερικοί μελισσοκόμοι πάνε τα μελίσσια τους σε δάση που βλέπουν να υπάρχουν ήδη μελίσσια ελπίζοντας ότι οι άλλοι μελισσοκόμοι κάτι ξέρουν.
Αυτό όμως μοιάζει πολύ με το ανέκδοτο με τον καιρό και τους ινδιάνους που κόβουν ξύλα!!!
Πάμε να δούμε μερικά σημάδια.
Το πρώτο είναι ότι πρέπει να βλέπετε μαζί με τις βελανιδιές να φύονται και πλατάνια.
Ο πλάτανος ασφαλώς δεν δίνει μέλι, δίνει πολλή πρόπολη αλλά όχι μέλι.
Έχει όμως αδυναμία στα μέρη με πολλή υγρασία, ο πλάτανος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς υγρασία, αλλά και το μέλι βγαίνει σε μέρη με υψηλά ποσοστά υγρασίας, οπότε δάση βελανιδιάς σε υγρά μέρη που φύονται και πλατάνια είναι υποψήφια για μέρη που δίνουν μέλι.
Γιατί είπαμε ότι βελανιδιές έχει όλη η Ελλάδα σχεδόν, μα μέλι δεν βγαίνει παντού.
Παίζει ρόλο και το είδος της βαλανιδιάς, μα αυτά μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους που ο μελισσοκόμος δεν θα μπορέσει να τα ξεχωρίσει.
Μερικοί μελισσοκόμοι πάνε τα μελίσσια τους σε δάση που βλέπουν να υπάρχουν ήδη μελίσσια ελπίζοντας ότι οι άλλοι μελισσοκόμοι κάτι ξέρουν.
Αυτό όμως μοιάζει πολύ με το ανέκδοτο με τον καιρό και τους ινδιάνους που κόβουν ξύλα!!!
Πάμε να δούμε μερικά σημάδια.
Το πρώτο είναι ότι πρέπει να βλέπετε μαζί με τις βελανιδιές να φύονται και πλατάνια.
Ο πλάτανος ασφαλώς δεν δίνει μέλι, δίνει πολλή πρόπολη αλλά όχι μέλι.
Έχει όμως αδυναμία στα μέρη με πολλή υγρασία, ο πλάτανος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς υγρασία, αλλά και το μέλι βγαίνει σε μέρη με υψηλά ποσοστά υγρασίας, οπότε δάση βελανιδιάς σε υγρά μέρη που φύονται και πλατάνια είναι υποψήφια για μέρη που δίνουν μέλι.
Βλέπετε αριστερά του δρόμου δάσος βελανιδιών που δίνει μέλι, ενώ δεξιά πολλά πλατάνια, πράγμα που υποδηλώνει υψηλά επίπεδα υγρασίας.
Ένα άλλο σημάδι που πρέπει να προσέχετε είναι τα μούσκλια στον κορμό των δένδρων της βελανιδιάς.
Όπου υπάρχουν μούσκλια δηλαδή πρασινάδα στον κορμό των βελανιδιών σημαίνει υγρασία επίσης αλλά και μέρος που μπορεί να αναπτυχθούν μικροοργανισμοί και έντομα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε βεβαίως ότι έντομα δίνουν το μέλι της βελανιδιάς.
Έχουμε μέχρι τώρα δυο στοιχεία και μας μένει ένα σημαντικό τρίτο για να σιγουρευτεί ότι το δάσος δίνει μέλι.
Το τρίτο στοιχείο είναι το βελανίδι.
Πρέπει να βρείτε δένδρα που κάνουν το κλασικό βελανίδι...
Σαν αυτό...
Και σαν αυτό...
Είδος βαλανιδιού κάνει και η Αριά αλλά και το Πουρνάρι, μοιάζει με βελανίδι αλλά μέλι δεν δίνει.
Προσέξτε τώρα κάτι που είπα και στην αρχή.
Είπα ότι η βελανιδιά μπορεί να δώσει καλά μέλι ανά δυο έτη επειδή τότε κάνει βελανίδι.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Το βελανίδι είναι ο καρπός του δένδρου, με αυτό διαιωνίζεται το είδος του.
Όταν φυτευτεί στο χώμα το βελανίδι φυτρώνει και με αυτό τον τρόπο τα δένδρα αυξάνονται.
Η παραγωγή βαλανιδιού όμως έχει ένα σημαντικό τίμημα...
Την εξάντληση του δένδρου.
Έτσι έχουμε μια χρονιά που το δένδρο είναι φορτωμένο με βελανίδια, και καθώς εξαντλείται για να τα αναθρέψει την επόμενη χρονιά δεν είναι σε θέση να ξανακάνει καρπό και ξεκουράζεται.
Σε γενικές γραμμές όλη η φύση έτσι λειτουργεί.
Εξαίρεση αποτελούν μόνο οι καλλιέργειες όπου οι αγρότες βοηθάνε τα δένδρα με λιπάσματα και αυτά μπορούν και καρπίζουν κάθε χρόνο.
Στα δάση όμως δεν συμβαίνει αυτό, η φύση κάνει τον κύκλο της ανά δυο χρόνια.
Όταν έχουμε χρονιά με πολύ βελανίδι έχουμε και καλές πιθανότητες να πάρουμε μέλι αν ο καιρός είναι καλός.
Αν δεν έχουμε βελανίδι όμως δεν έχουμε και μέλι.
Για κάποιο λόγο που οφείλεται μάλλον στις καιρικές συνθήκες η χρονιά με πολύ βελανίδι αφορά ολόκληρη την χώρα τουλάχιστον, και επίσης το ίδιο και όταν δεν έχουμε βελανίδι.
Γι αυτό λέμε μερικές φορές ότι φέτος ξεσκίστηκε να δίνει η βελανιδιά, ενώ άλλες φορές ότι φέτος δεν έδωσε πουθενά.
Αιτία είναι η ποσότητα του καρπού των βελανιδιών που συμβαίνει αυτό.
Έτσι λοιπόν, αν ξέρετε ότι πέρυσι ήταν η χρονιά που έδωσε πολύ μέλι η βελανιδιά τότε αυτό σημαίνει ότι είχε και πολύ βελανίδι.
Αν είχε πέρυσι πολύ βελανίδι όμως τότε φέτος θα πρέπει να κρατάτε μικρο καλάθι μελιού καθώς τα δένδρα είναι εξαντλημένα, αλλά του χρόνου θα έχετε πάλι καλές πιθανότητες να πάρετε μέλι.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βελανιδιά δίνει και μελίτωμα στο φύλλο.
Όταν δίνει το μελίτωμα στο φύλλο όμως είναι ακόμα άνοιξη και οι μέλισσες προτιμούν να επισκέπτονται τα άνθη και έτσι δεν έχουμε μεγάλες ποσότητες.
Το μέλι από το βελανίδι ανάλογα την περιοχή είναι Ιούνιο ή Ιούλιο ή και Αύγουστο και μέσα στην ξέρα του καλοκαιριού αυτό φαντάζει ως μάννα εξ ουρανού και το μαζεύουν σε μεγάλες ποσότητες οι μέλισσες.
Η εποχή συλλογής αυτού του μελιού είναι το καλοκαίρι που οι θερμοκρασίες είναι μεγάλες, έτσι πιθανόν έχουμε οξείδωση του μελιού και από εκεί προκύπτει το πολύ σκούρο χρώμα του, όμως αυτό για να αποδειχτεί χρειάζονται έρευνες.
Φίλες και φίλοι αυτά είχα να σας πω για την βελανιδιά, και πως να ξεχωρίζετε τα μέρη που δίνει μέλι.
Ελπίζω να βοήθησα και να μην σας μπέρδεψα περισσότερο.
Καλά μελάκια να έχετε, και ας έχουν ότι χρώμα θέλουν...
Στηρίξτε τον Melissocosmos κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...