Μελισσοκομικές ιστορίες
Η Πέμπτη 5 - 5 - 2016 ήταν μια ημέρα που το πρόγραμμα μας ήταν πολύ φορτωμένο.
Επειδή τα μελίσσια αυτή την περίοδο έχουν πολλή δουλειά και για το απόγευμα είχα προγραμματίσει δυο ραντεβού που έπρεπε οπωσδήποτε να γίνουν.
Έτσι ξεκινήσαμε νωρίς με την Φρόσω να πάμε να δουλέψουμε στο δεύτερο μελισσοκομείο μας στον κάμπο του Αγρινίου.
Όμως τα μελίσσια πολλές φορές δεν συμφωνούν με την γνώμη των μελισσοκόμων...
Οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ καλές.
Πριν δυο ημέρες είχε προηγηθεί βροχή στην περιοχή και στο χωριό μου.
Ο ουρανός είχε λίγα σύννεφα και ένα έντονο και καθαρό γαλάζιο χρώμα, ενώ αντίθετα στην φύση κυριαρχεί το έντονο πράσινο χρώμα, και αρώματα από διάφορα άνθη της εποχής, σου έρχονται κάθε φορά που το απαλό αεράκι αλλάζει κατεύθυνση.
Ήταν από τις συνθήκες εκείνες που μοιάζουν να κάνουν την δουλειά του μελισσοκόμου ως ευλογημένη.
Και μόνο που έρχεσαι σε επαφή με την φύση αυτή την περίοδο με αυτά τα έντονα χρώματα, σε κάνει να ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα.
Ενώ ήμασταν στο αμάξι καθ οδόν προς τα μελίσσια χτυπάει το τηλέφωνο.
Πηγαίνετε στο χωριό μας λέει, γιατί στην κληματαριά της Σοφίας κάθισε ένα σμήνος, και υπάρχει κίνδυνος να τσιμπήσει τον κόσμο.
Αλλάζουμε πορεία, και κατευθυνόμαστε προς το χωριό μου, την Σταμνά Μεσολογγίου, πρώτα στην αποθήκη μου ώστε να πάρω μια κυψέλη για να βγάλω το νέο σμήνος.
Πρέπει να τονίσω εδώ την αξία του να έχει στην κατοχή του ο μελισσοκόμος και κάποια κυψελίδια από φελιζόλ.
Τα κυψελίδια αυτά είναι ελαφριά, ότι πρέπει δηλαδή για την περίπτωση των σμηνών, που πολλές φορές πρέπει να τα κρατάς με το ένα χέρι και να δουλεύεις με το άλλο.
Πήγαμε στην αποθήκη στο κτήμα μου να πάρουμε το κυψελίδιο, μα εκεί κοντά έχω και το άλλο μου μελισσοκομείο, και καλού κακού είχα τοποθετήσει προ 20 ημερών μια παγίδα.
Ενώ ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε, λέω ας πάω να ρίξω μια ματιά και στην παγίδα μήπως έπιασε κανένα σμήνος και αυτή.
Πήγα λοιπόν, και τι να δω;
Η παγίδα είχε πιάσει σμήνος και κουβαλούσε γύρες του καλού καιρού.
Δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό, οπότε το άνοιξα στα γρήγορα χωρίς καπνό.
Ήταν ένα μικρο σμήνος 3 πλαισίων.
Στα δυο είχε μελάκι, άγνωστο που το βρήκε αφού τα δικά μου μελίσσια είναι στεγνά, και στο μέσο πλαίσιο το είχε όλο ομοιόμορφο σφραγισμένο γόνο, μα υπήρχαν και 5-6 μεγάλα βασιλοκελιά, και ήταν ορφανό από βασίλισσα.
Η ιστορία αυτού του σμήνους θα γίνει ανάρτηση με βίντεο σε άλλο ποστ όμως.
Προς το παρόν είχαμε ήδη ένα σμήνος εκείνη την ημέρα και κατευθυνόμασταν στην κληματαριά της Σοφίας για να πιάσουμε και δεύτερο.
Μετά από λίγη ώρα ήμασταν εκεί.
Χαιρετίσαμε την Σοφία και είδαμε το σμήνος που είχε πιάσει στον κορμό της κληματαριάς περίπου 2 μέτρα ύψος.
Να πω ακόμα ότι στην κυψέλη έβαλα πλαίσια με άκτιστα φύλλα κηρήθρας ώστε ακόμα και σε περίπτωση που το σμήνος είχε κάποια ασθένεια να εξουδετερωθεί από το χτίσιμο των νέων κεριών.
Αν και το λογικό είναι στην κυψέλη να βάζουμε και πλαίσιο με γόνο μέσα ώστε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο αυτό να εγκαταλείψει την κυψέλη και να φύγει, εγώ δεν έβαλα, γιατί δεν ήξερα αν θα το βρω εκεί όταν θα έφτανα στο σπίτι της Σοφίας, και δεν είχα χρόνο εκείνη την ημέρα να γυρίσω ξανά πίσω το πλαίσιο με τον γόνο σε περίπτωση που δεν έβρισκα σμήνος.
Το σημείο που κάθισε το σμήνος ήταν τέτοιο που δεν γινόταν να τιναχτεί μέσα στην κυψέλη, καθώς η κληματαριά ακουμπούσε και ήταν δεμένη πάνω σε χονδρό σιδερένιο σωλήνα.
Έπρεπε δηλαδή, σιγά σιγά ο κυρίως όγκος του σμήνους με το χέρι να βοηθηθεί ώστε να μπει μέσα στην κυψέλη για να ακολουθήσει και το υπόλοιπο μετά.
Η Σοφία μεγάλη γυναίκα με καταγωγή από το ξηρόμερο Αιτ/νιας, στο χωριό της παλιά όπως μας είπε έβλεπε συχνά να φεύγουν σμήνη από ένα κοντινό μελισσοκομείο με κουβέλια, και δεν φοβόταν καθόλου τις μέλισσες.
Με την βοήθεια του Θεού βάλαμε το σμήνος στο κυψελίδιο, το οποίο είχε νέα παρθένα βασίλισσα που πετούσε συνεχώς, και με δυσκόλεψε πολύ μέχρι να μπορέσω να την πιάσω με το χέρι και να την ρίξω μέσα στην κυψέλη.
Το σπίτι είναι στο κέντρο σχεδόν του χωριού, και δεν μπορώ να φανταστώ από που έφυγε το σμήνος.
Μελισσοκομείο πολύ κοντά στο χωριό τουλάχιστον από όσο ξέρω δεν υπάρχει.
Το ωραίο είναι ότι στα 100 μέτρα φέτος, πριν λίγες μέρες σε άλλο σπίτι πάλι σε κληματαριά κάθισε και άλλο σμήνος και το μάζεψε ένας άλλος μελισσοκόμος.
Και ακόμα πριν χρόνια πολύ κοντά ένα άλλο σμήνος κάθισε στην κληματαριά του σπιτιού του μπαρμπασωτήρη, ενός παλιού μελισσοκόμου, που το έβαλε σε ένα κουτί από ρέγγες και μου το χάρισε, όπως έχω γράψει και σε σχετικό άρθρο εδώ.
Αρα λοιπόν ή το μέρος τραβάει τα σμήνη εκεί σε αυτή την γειτονιά του χωριού ή οι κληματαριές, δεν ξέρω τι να πω.
Αφού πιάσαμε το σμήνος, το πήραμε και το μεταφέραμε στο δεύτερο μελισσοκομείο μας με την Φρόσσω όπου κατά την επιθεώρηση βρήκαμε αρκετά μελίσσια έτοιμα να σμηνουργήσουν.
Το σμήνος, που το υπολογίζω κάπου στα 5 πλαίσια πληθυσμό, έμεινε στην κυψέλη του και όλα πήγαν καλά.
Προς το παρόν δεν το ενοχλώ όμως μέχρι να ζευγαρώσει και να γεννήσει η βασίλισσα του.
Δεν σας κρύβω ότι δεν βλέπω την ώρα να περάσουν οι μέρες για την πρώτη του επιθεώρηση.
Δείτε το βίντεο με την προσπάθεια.
Να πω κλείνοντας, ότι ένας μελισσοκόμος και χίλια μελίσσια να έχει πιστεύω ότι θα παει τρέχοντας να πιάσει ένα νέο σμήνος αν τον ειδοποιήσουν.
Και δεν είναι η ανάγκη για ένα ακόμα μελίσσι, μα το άτιμο το μικρόβιο...
Ή αλλιώς η αγάπη για τις μέλισσες!!!
ΥΓ
Το σμήνος αυτό το πιάσαμε στις 5 Μαΐου 2016.
Παρότι το βάλαμε σε νέα κυψέλη με άσπρα κεριά και το φροντίσαμε δεν είχε την εξέλιξη που θα έπρεπε.
Το σμήνος αντί να μεγαλώνει μίκρυνε και έως τον Οκτώβριο του 2016 έκανε αντικατάσταση βασίλισσας 3 φορές.
Έμεινε μια χούφτα όλο κι όλο.
Πιστεύω ότι αυτή ήταν μια σμηνουργία απελπισίας, μια εγκατάλειψη κυψέλης για να γλιτώσει από κάποια ασθένεια.
Μελίσσια που πιάνουμε από ξένα σμήνη πρέπει να τα βάζουμε σε καραντίνα για κάποιο διάστημα ώστε να σιγουρευτούμε ότι δεν κουβαλάνε κάποια ασθένεια που θα μπορούσε να απειλήσει όλο το μελισσοκομείο μας.
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...