Είναι η ώρα που δεν ξέρεις τι να πεις.
Τα συναισθήματα χτυπάνε κόκκινο.
Σήμερα χάσαμε τον πάτερα μου χτυπημένο από την επάρατη νόσο σε ηλικία 79 ετών.
Παρόλο που το περιμέναμε ότι θα γίνει, παρόλο που βλέπαμε ότι ήταν θέμα ωρών και ήμασταν προετοιμασμένοι μου φαίνεται απίστευτο.
Έφυγες πατέρα αλλά τουλάχιστον δεν πονούσες και αυτό με ανακουφίζει κάπως.
Πας να βρεις τους φίλους σου, πας να βρεις την μάνα, να βρεις όλους όσους προηγήθηκαν και σε περιμένουν.
Τώρα θα φροντίζεις το αμπέλι σου στους ουρανούς.
Θα μπολιάζεις δένδρα και θα φτιάχνεις το κρασί σου κόκκινο όπως το ήθελες.
Καλό Παράδεισο Πατερα.
