Από τις κουβέντες του παππού, στο μελισσοκομικό περιοδικό ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ τεύχος 378 Δεκέμβριος 1979.
Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο αυτό...
Βρισκόμαστε πια στον Δεκέμβρη στην καρδιά του χειμώνα και στον τελευταίο μήνα της χρονιάς.
Όσο περισσότερο σφίγγει το κρύο τόσο συμπαγέστερη γίνεται η μελισσόσφαιρα, ή καλύτερα να πούμε οι μελισσόσφαιρες στις κεντρικές κηρήθρες της κυψέλης, γιατί επάνω σε κάθε κεντρική κηρήθρα δημιουργείται μελισσόσφαιρα.
Οι μέλισσες είναι έντομα με ψυχρό αίμα και δημιουργούν μελισσόσφαιρα για να κατορθώσουν έτσι όπως είναι μαζεμένες κολλητές η μια στην άλλη να αντεπεξέλθουν στο κρύο.
Δεν πρέπει να μπούνε μέσα στο μελισσοκομείο ούτε ζώα, γιατί μπορούνε τριβόμενα στις κυψέλες να προκαλέσουν διατάραξη και διάλυση της μελισσόσφαιρας, που και καταναλώνει έτσι περισσότερη τροφή αλλά και φθείρει τον οργανισμό των μελισσών.
Ευχής έργο θα είναι οι επαγγελματίες μελισσοκόμοι να προμηθευτούν πλάστιγγα, επάνω στην οποία να είναι τοποθετημένη διαρκώς μια κυψέλη για ζύγισμα, για να ξέρει ο μελισσοκόμος την κατανάλωση μελιού κάθε μέρα και να κάνει σύγκριση της καταναλώσεως μεταξύ των χειμωνιάτικων μηνών.
Αλλά η πλάστιγγα αυτή δεν θα χρησιμέψει μόνο για να δούμε την ημερήσια κατανάλωση στον χειμώνα, αλλά περισσότερη εξυπηρέτηση θα παρέχει την άνοιξη και το καλοκαίρι για να δείξει την ημερήσια μεταφορά νέκταρος.
Αν στο μελισσοκομικό ημερολόγιο το οποίο πρέπει να διατηρήσει κάθε μελισσοκόμος αναγραφεί και ο βαθμός της θερμοκρασίας όπως και της υγρασίας τότε με την πείρα που θα αποκτήσει θα μπορέσει εξετάζοντας την θερμοκρασία και την υγρασία να μαντέψει αν θα υπάρχει έκκριση νέκταρος και σε πιο βαθμό.
Μια πλάστιγγα λοιπόν θα παρέχει στον μελισσοκόμο πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, πολύ διδακτικά και θα ήταν ευχής έργο να εφοδιαστεί κάθε επαγγελματίας μελισσοκόμος.
Στο νεκρό αυτό μελισσοκομικό μήνα ο μελισσοκόμος θα εύρει ευκαιρία αντι να πάγει στον καφενέ να αναπνεύσει τα καυσαέρια και τον μολυσμένο αέρα, να ανατρέξει στα μελισσοκομικά βιβλία και περιοδικά για να ξαναφρεσκάρει τις γνώσεις του και να βρει κάτι ενδιαφέρον που δεν πρόσεξε την προηγούμενη φορά, είτε και να λύσει καμία απορία του που του παρουσιάστηκε το καλοκαίρι στα μελίσσια του.
Ένας μελισσοκόμος οση πείρα κι αν έχει δεν πρέπει να είναι εγωιστής και να φαντάζεται ότι τα ξέρει όλα, και πως δεν χρειάζεται να διαβάσει η να έρθει σε επαφή με άλλους μελισσοκόμους να συζητεί μελισσοκομικά θέματα και να θέσει υπόψιν τους τις απορίες του.
Ένας τέτοιος εγωιστής μελισσοκόμος θα μείνει στάσιμος σε εκείνο που ξέρει ενώ άλλοι φιλοπρόοδοι και φιλομαθείς θα έρθουν να τον περάσουν στις μελισσοκομικές γνώσεις.
Ο μεγαλύτερος σοφός της Αρχαιότητας ο Σωκράτης, τον οποίο είχαν για σοφότερο άνδρα της εποχής και τον επαινούσαν εννοείται για τις γνώσεις και την σοφία του έλεγε: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα, δηλαδή ένα πράγμα ξέρω, ότι δεν ξέρω.
Αλλά πολλοί μελισσοκόμοι μας δυστυχώς καμώνονται πως τα ξέρουν όλα, δεν καταδέχονται να ρωτήσουν ούτε βιβλία ή περιοδικά να ανοίξουν.
Είναι οι μελισσοκόμοι με το στενό εκείνο παλιό μυαλό το οπισθοδρομικό, που δεν θέλουν να ακολουθήσουν την εξέλιξη.
Αυτοί θα μείνουν καθυστερημένοι και εκείνοι τους οποίους θεωρούν σήμερα κατώτερους στην μελισσοκομική τεχνική θα φτάσουν και θα τους περάσουν γιατί διαβάζουν και παρακολουθούν την μελισσοκομική τελειοποίηση.
Όπως κάθε επιστήμη, κάθε τέχνη, έχει την εξέλιξη, την πρόοδο την βελτίωση της, έτσι και η μελισσοκομία έχει πρόοδο και εξέλιξη.
Μέχρι το 1851 υπήρχε η εγχώρια κυψέλη, που μεταβλήθηκε σε πλαισιοκυψελη.
Τότε το μέλι έβγαινε με ζύμωμα ή με βράσιμο ενώ τώρα βγαίνει με τον μελιτοεξαγωγέα.
Οι φυσικές κηρήθρες αντικαταστάθηκαν με τεχνητές.
Η βελτίωση της ράτσας των μελισσών για μεγαλύτερες παραγωγές είναι γεγονός κτλ.
Στην μελισσοκομική μας σταδιοδρομία γνωρίσαμε τέτοιους τύπους, επαγγελματίες μελισσοκόμους με μελισσοκοφίνια, που η αλήθεια είναι ότι ήξεραν τόσο καλά την παλιά μελισσοκομική τεχνική με τις εγχώριες κυψέλες που μπορούμε να πούμε ότι ήταν άσοι σε αυτόν τον τομέα.
Αλλά ήταν πολύ εγωιστές, ακόμα κι όταν ήρθαν οι νέες πλαισιοκυψέλες δεν τις δεχόντουσαν, δεν ήθελαν να παραδεχτούν την εξέλιξη, ότι υπήρχε μελισσοκομική τεχνική ανώτερη της δικής τους.
Η πλαισιοκυψέλη τραυμάτισε τον εγωισμό τους, και δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι για την χρήση της νέας κυψέλης έπρεπε να συμβουλευτούν άλλους μελισσοκόμους, αφού μέχρι τώρα θεωρούσαν τους εαυτούς τους αυθεντία....
Αυτό το διδακτικό κείμενο επέλεξε ο MELISSOCOSMOS να είναι το τελευταίο μελισσοκομικό του άρθρο για το 2017.
Θα συμπληρώσω μόνο ότι στις μέρες μας εμφανίστηκαν και κάποιοι μελισσοκόμοι που θεωρούν τον εαυτό τους αυθεντία πολύ γρηγορότερα από το αναμενόμενο.
Χωρίς πείρα, χωρίς εμπειρία, χωρίς να είναι σίγουροι ότι λένε το σωστό καγχάζουν ότι γνωρίζουν.
Με τον παλαιό χρόνο να φεύγει, θα έλεγα ότι όλοι πρέπει να προσγειωθούμε.
Θα συμβούλευα τους μελισσοκόμους να κρίνουν όσους διαβάζουν με βάση τα έργα αυτών που τους διδάσκουν.
Έχετε μάτια να δείτε και να ξεχωρίσετε το ένα από το άλλο.
Βλέπουμε τον αρθρογράφο στο κείμενο του 1979 να εξυμνεί την αξία της μελισσοκομικής ζυγαριάς, παρότι τότε τα μέσα ήταν πρωτόγονα ακόμα και δεν υπήρχε η τεχνολογία για να έχουν ακριβώς τα δεδομένα που ζητούσε ο μελισσοκόμος.
Στις μέρες μας υπάρχουν μελισσοκομικές ζυγαριές και κάποιοι τις κατακρίνουν.
Υπάρχουν πιο εξελιγμένες κυψέλες και πάλι κάποιοι τις κατακρίνουν.
Αυτοί που αρνούνται να δουν την εξέλιξη και την πραγματικότητα είναι καταδικασμένοι να πάθουν ότι έπαθαν οι προηγούμενοι που τυφλωμένοι με τον εγωισμό τους αρνήθηκαν να μπουν στην νέα εποχή με τις πλαισιοκυψέλες.
Ας διδαχτούμε από τα λάθη μας και ας τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στον δρόμο εκείνο που τώρα ξέρουμε που οδηγεί.
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...