Πριν λίγες ημέρες συναντήθηκα με τον Γιάννη Σαράκη, της Μελισσοκομικής Αγρινίου.
Μεγάλος μελισσοκόμος ψαγμένος, με σύγχρονες μεθόδους μεγάλης παραγωγής μελιού, και ωραίος τύπος.
Μου έθεσε ένα ερώτημα.
Αν έχω παρατηρήσει τι αναπτύσσεται ποιο γρήγορα, ένα σμήνος ή μια παραφυάδα;
Η απάντηση μου ήταν το σμήνος.
Γιατί πολλές φορές έχω παρατηρήσει να πιάνω ένα σμήνος την άνοιξη και αυτό να αναπτύσσεται ταχύτατα και να δίνει και παραγωγή αργότερα, πράγμα σπάνιο να το δω σε παραφυάδα.
Και ο Γιάννης συμφώνησε ότι το σμήνος αναπτύσσεται γρηγορότερα, παρότι η παραφυάδα κόβεται και με γόνο μάλιστα.
Για να δω αν έχουμε δίκιο σε αυτές μας τις σκέψεις δημιούργησα και μια δημοσκόπηση στην ομάδα μας στο Facebook με το ίδιο ερώτημα.
Και όντως οι μελισσοκόμοι με μεγάλη διαφορά απάντησαν οι 9 στους 10 ότι το σμήνος αναπτύσσεται γρηγορότερα.
Η ερώτηση του Γιάννη είχε και δεύτερο σκέλος όμως.
Αν τα σμήνη αναπτύσσονται γρηγορότερα τότε γιατί στην Ελλάδα πουλάμε παραφυάδες την στιγμή που στο εξωτερικό πουλάνε μελισσοδέματα, δηλαδή σμήνη;
Είναι στραβός ο γιαλός με ρώτησε ο Γιάννης ή εμείς αρμενίζουμε στραβά;
Μελισσοδέματα έτοιμα προς πώληση από την Νέα Ζηλανδία, για τον Καναδά.
Φίλοι μου σίγουρα ο γιαλός δεν είναι στραβός.
Σίγουρα το να πουλήσεις μελισσοδέματα είναι πολύ καλύτερο από το να πουλήσεις παραφυάδες.
Θυμίζω ότι και άρρωστο μελίσσι αν είναι και δοθεί ως μελισσόδεμα αν του δώσουμε άχτιστα κεριά να χτίσει τότε θεραπεύεται αποβάλει τα σπόρια της ασθένειας στο κερί και αδρανοποιούνται και το μελίσσι αναπτύσσεται ταχύτατα.
Αν ένα άρρωστο μελίσσι πουληθεί ως παραφυάδα μαζί με κηρήθρες δηλαδή, κουβαλάει μαζί του και την ασθένεια και τότε κλαύτα Χαράλαμπε.
Επιπλέον τα μελισσοδέματα πωλούνται με το κιλό.
1.5 κιλά το κάθε σμήνος πωλείται αν δεν κάνω λάθος, και αυτή είναι μια μέθοδος μάλιστα που δεν μπορεί κανείς να κλέψει τον άλλον.
Δεν γνωρίζω από που προήλθε στην Ελλάδα η τάση να πουλάμε παραφυάδες και όχι μελισσοδέματα όπως γίνεται στις χώρες που έχουν σύγχρονες μορφές μελισσοκομίας.
Το θέμα αυτό δεν συζητιέται καθόλου, λες και δεν υφίσταται, λες και έχουμε αποδεχτεί ότι η μέθοδος των παραφυάδων που ακολουθούμε είναι η ποιο τέλεια.
Όπως είπα ήδη, δεν γίνεται να είναι στραβός ο γιαλός, μάλλον εμείς αρμενίζουμε στραβά, και καλό θα ήταν να δούμε το λάθος μας και να αλλάξουμε όσο το δυνατόν συντομότερα αυτή την τακτική, ώστε σιγά σιγά να αποκτούμε μελισσοκομική παιδεία, εντιμότητα και ανάπτυξη.