Διαβάζουμε στο περιοδικό ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ τεύχος 86 Μάιος - Ιούνιος 2017.
Ως εδώ όλα καλά αλλά πρέπει να πώ κάτι...
Πριν από 1 χρόνο ο μεγάλος Νικος Μητσιώτης που ζει στην Βραζιλία ετοίμασε ένα άρθρο.
Το άρθρο αυτό το έστειλε στο ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ που δεν το δημοσίευσε ποτέ και στον Melissocosmo που το δημοσίευσε αμέσως.
Στο άρθρο του έγραφε...
Νίκος Μητσιώτης: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕΛΙΣΣΟΤΡΟΦΗΣ.
Νίκος Μητσιώτης Jaraguá, São Paulo, Brasil.
Παρουσιάζω μερικές σπουδαίες πληροφορίες ως προς το ζήτημα ταΐσματος των μελισσών.
Η τροφή που προτείνω στοχεύει στο να έχει λιγότερες συνέπειες η ζάχαρη στον οργανισμό της μέλισσας, να τις πληγώνουν δηλαδή εσωτερικά λιγότερο.
Η παρακάτω συνταγή δεν είναι αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, αλλά είναι απόσταγμα πείρας, με βάση την πρακτική εφαρμογή χρόνων στα μελίσσια μου με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Πιστεύω ότι μετά την δημοσίευση του άρθρου οι συμπατριώτες μου, επιστήμονες, ερευνητές θα διεξάγουν έρευνες για να δώσουν στους μελισσοκόμους την ιδανική πυκνότητα (ποσολογία) χαμομηλιού ανά κιλό βρασμένο νερού φυσικής πηγής.
Δηλαδή νερό που να μην περιέχει χλώριο, ούτε Φθόριο.
Το νερό για σιρόπι πρέπει να βράζεται σε σμαλτωμένη η ανοξείδωτη κατσαρόλα.
Ολοι γνωρίζουμε ότι η λευκή ζάχαρη είναι ραφιναρισμένη και προέρχεται από ζαχαρότευτλα η ζαχαροκάλαμα και αναπόφευκτα περιέχει κατάλοιπα Θείου (θειάφι) από την διαδικασία ραφιναρίσματος.
Για το ραφινάρισμα της ζάχαρης στα εργοστάσια χρησιμοποιούν ασβέστη και θειάφι και το ποσοστό καταλοίπων θειαφιού που περιέχει η ξηρή λευκή ζάχαρη την κατατάσσει ποιοτικά στο διεθνές εμπόριο.
Ποια ζημιά προκαλούν στις μέλισσες τα κατάλοιπα θειαφιού
Δείτε πρώτα στην φωτογραφία (εικόνα 2.) τη διάβρωση που προκάλεσε το σιρόπι (με σύνθεση = 1 ζάχαρη Χ 1 νερό βρασμένο) το οποίο χύθηκε από απροσεξία μου, στο σμαλτωμένο καπάκι του φούρνου υγραερίου, στο οποίο καπάκι το σιρόπι παρέμεινε περίπου 36 ώρες.
Πως μπορούμε να μειώσουμε την ζημιά
Χρησιμοποιώντας ζάχαρη η όποια δεν ραφιναρίστηκε και στο εμπόριο ονομάζεται ΝΤΕΜΕΡΑΡΑ (Demerára) αλλά να προσέχουμε και να προτιμούμε ζαχαροκάλαμα προερχόμενα από βιολογικές καλλιέργειες.
Αυτή η ποιότητα ζάχαρης είναι πιο ακριβή και το σιρόπι της γίνεται ελαφρά σκούρο.
Όλες οι μελισσοτροφές από λευκή ξηρή η υγρή ζάχαρη προκαλούν ζημιά στις μέλισσες.
Αναμφίβολα ΝΑΙ.
Πως μείωσα την ζημιά που προκαλούν τα κατάλοιπα Θειου στις μέλισσες.
Στο μελισσοκομείο μου εγκατεστημένο γύρω από το σπίτι μου συντηρούσα 140 μελίσσια, μικρά και μεγάλα.
Παρήγαγα βασίλισσες, έκανα εντατική παράγωγη κηφήνων της φυλής Apis mellifera carniola, οπότε τροφοδοτούσα με διεγερτικά σιρόπια σχεδόν δέκα μήνες το χρόνο.
Έδινα μαθήματα θεωρητικά και πρακτικά, διδάσκοντας μεθόδους εξευρωπαϊσμού μελισσιών αφρικάνικης φυλής, τις οποίες μεθόδους επινόησα και βελτίωσα ο ίδιος.
Σε αυτό το μελισσοκομείο μου έλαβαν πρακτικά μαθήματα περίπου 800 μαθητές μου.
Όταν οι της Βραζιλίας επίσημοι δάσκαλοι, ερευνητές ή τεχνικοί του κλάδου της μελισσοκομίας δίδασκαν και έγραφαν στα βιβλία τους, ότι τα μελισσοκομεία έπρεπε να είναι εγκαταστημένα 300 μέτρα μακριά από δρόμους ή δημόσιους χώρους, τα τέσσερα παιδιά μου έπαιζαν με τα τρίκυκλα (ποδήλατα) γύρο από το σπίτι. Και το σπίτι απέχει από το κέντρο του Jaraguá με 20.000 χιλιάδες κατοίκους τότε, μόλις 100 μέτρα.
Πως έκανα και διατηρούσα τόσο προκλητικό <θαύμα>.
Επέλεξα και βασίστηκα στα μελίσσια ήρεμης φυλής.
Σε όλα τα μελίσσια μου βασίλευαν βασίλισσες της φυλής Apis mellifera carniola προερχόμενες από μάνες τις οποίες εισήγαγα από την Γερμανία, και τις εξέτρεφα (παρήγαγα) εγώ ο ίδιος.
Τότε που άρχισα να εκτρέφω μελίσσια (1976) δεν γνώριζα ότι υπήρχε στο εμπόριο ζάχαρη ΝΤΕΜΕΡΑΡΑ, γι αυτό για διεγερτικό σιρόπι χρησιμοποιούσα λευκή ζάχαρη διαλυμένη σε τσάι χαμομηλιού, με νερό πηγαδιού, δηλαδή χωρίς χλώριο, και χωρίς Φθόριο (αλλά έβαζα και λιγοστό αλάτι).
Χρησιμοποίησα πολλά είδη φαρμακευτικών φυτών (δυόσμο-μέντα, φλαμούρι, βασιλικό, σιδερίτη, χαμομήλι, μαντζουράνα, δεντρολίβανο), όλα είναι ωφέλημα για τις μέλισσες, αλλά τελικά είδα ότι το καλύτερο αποτέλεσμα επέρχεται από το χαμομήλι.
Οι εκτροφείς μελισσιών για παραγωγή βασιλικού πολτού αν χρησιμοποιήσουν διεγερτικά σιρόπια παρασκευασμένα με τσάι χαμομηλιού με νερό φυσικής πηγής (χωρίς χλώριο και χωρίς Φθόριο βρασμένο σε σμαλτωμένη η ανοξείδωτη κατσαρόλα (όχι αλουμινίου) σε μια εβδομάδα τροφοδότηση θα διαπιστώσουν ότι αυξάνεται η παραγωγή βασιλικού πολτού ανά μελίσσι.
Σχολιάζοντας τις μελισσοτροφές με ραφιναρισμένη ζάχαρη.
Όσα ευφημιστικά επίθετα και αν γράφουν οι παρασκευαστές μελισσοτροφών στις ετικέτες, να ξέρετε οτι δεν κατορθώνουν να αφαιρέσουν από την ραφιναρισμένη ζάχαρη τα κατάλοιπα θειαφιού που αποτελούν τα βλαβερά στοιχεία της.
Αν όμως χρησιμοποιήσουν το χαμομήλι προσθέτουν στις μελισσοτροφές μια επουλωτική ουσία, για να θεραπεύονται τα πληγωμένα τοιχώματα του οισοφάγου, πρόλοβου και στομάχου των μελισσών, τα οποία πληγώνονται (καίγονται) από τα κατάλοιπα θείου.
Δεν είμαι χημικός αλλά επειδή πρώτα ενδιαφέρθηκα να πληροφορηθώ για την τροφή του ανθρώπου (είμαι φυτοφάγος από το 1972), και έμαθα το πόσο βλάπτει η λευκή ζάχαρη τον ανθρώπινο οργανισμό απέκτησα γνώση των πραγμάτων, οπότε μπόρεσα να ενδιαφερθώ και να ασχοληθώ με το θέμα σχετικά με τις μελισσοτροφες, κινούμενος από πραγματικό ενδιαφέρον, ώστε να μπορέσω να συνθέσω μια εύκολη συνταγή τεχνητής τροφής για να προστατεύω τις μέλισσες μου, τα τόσο ευαίσθητα και ιερά πλάσματα που είναι οι μέλισσες από ήμερες φυλές.
Αφήνω εκτός τις Αφρικάνικες μέλισσες δηλαδή, από τις οποίες υποφέρουμε στην Βραζιλία.
Θα αισθανθώ ευτυχής αν μάθω ότι οι συμπατριώτες μελισσοκόμοι ενδιαφέρθηκαν να εκμεταλλευτούν τις θεραπευτικές ιδιότητες του χαμομηλιού για καλύτερη υγεία των μελισσών τους.
Ο Μητσιώτης λοιπόν θεωρούσε ότι οι μελισσοτροφές πρέπει να γίνονται σε ανοξείδωτα σκεύη προκειμένου να μην περνούν οξειδώσεις μέσα στην τροφή των μελισσιών και τους προκαλούν βλάβες.
Πέραν των άλλων θεωρούσε ότι περνούν οξειδωμένα μέταλλα στις μελισσοτροφές που δεν γίνονται σε ανοξείδωτα σκεύη, κάτι που θα δείτε σύντομα να σκάει και από ξένους ερευνητές.
Ο Μητσιώτης δεν μίλησε τυχαία πέρυσι να είστε σίγουροι γι αυτό.
Η προειδοποίηση του Μητσιώτη μαζί με το άρθρο του πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.
Τώρα που η Βρετανοί ερευνητές αρχίζουν να ψάχνουν το θέμα, η ομοσπονδία δημοσίευσε την είδηση.
Δεν έχω τίποτα με την ομοσπονδία, και οι σχέσεις μου είναι καλές.
Όμως...
Συχνά πυκνά κάνει παράπονα ότι οι μελισσοκόμοι όταν εντοπίσουν ένα πρόβλημα απευθύνονται στα blogs κι όχι στην ομοσπονδία τους.
Όταν όμως βρέθηκε ένας καταξιωμένος άνθρωπος και τους έστειλε προειδοποίηση για τον κίνδυνο δεν την δημοσίευσαν.
Τα Blogs όμως την δημοσίευσαν γι αυτό νιώθω δικαιωμένος για μια ακόμα φορά.
Έχω ξαναπεί ότι η ΟΜΣΕ δεν αρπάζει τις ευκαιρίες που της δίνονται, επικοινωνιακά κινείται με κάρβουνο όταν στην αγορά κυριαρχεί η κηροζίνη.
Από εκεί πηγάζουν οι δυσκολίες που έχει στο να πείσει τους μελισσοκόμους για το έργο της.
Αν δεν διορθωθεί αυτό θα συνεχίσουν οι κουμπάροι των εμπόρων να την υποσκάπτουν και θα την διαλύσουν...
Να πω ακόμα πως δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση η δημοσίευση του άρθρου του Μητσιώτη, αφού πολλές εταιρείες μου έκαναν μούτρα.
Ασφαλώς και το περιοδικό θα είχε τέτοια διλήμματα.
Όμως πρέπει να βρίσκεις την δύναμη να δημοσιεύεις ακόμα κι αν θίγονται κάποιοι.
Γιατί η αλήθεια μπορεί να ενοχλεί πολλούς αλλά στο τέλος λάμπει...
Melissocosmos