Ίσως δεν ευθύνονται τα φυτοφάρμακα αλλά οι ίδιοι οι μελισσοκόμοι...
Για χρόνια, οι επιστήμονες παρατηρούν την παγκόσμια μείωση του πληθυσμού των μελισσών.
Συχνά τα φυτοφάρμακα θεωρούνται υπεύθυνα για το θάνατο των μελισσών.
Αλλά αυτό είναι λάθος, λέει ο Udo Pollmer που είναι χημικός τροφίμων του Πανεπιστημίου του Μονάχου και κατηγόρησε τους ίδιους τους μελισσοκόμους.
Σε όλο τον κόσμο πεθαίνουν οι μέλισσες.
Τα φυτοφάρμακα ευθύνονται για αυτό, είναι η πιο δημοφιλές απάντηση.
Η δοκιμή των φυτοφαρμάκων για την επικινδυνότητα τους κατά των μελισσών, πριν από την έγκριση τους είναι ένα επίτευγμα πρόσφατο.
Οι γεωργοί και μελισσοκόμοι είναι καιρό μαζί.
Για να εξασφαλιστεί η επικονίαση των καλλιεργειών, συνεννοούνται και κανονίζουν τον χρόνο που θα έρθουν μελίσσια σε μια περιοχή ώστε να επιτευχθεί η επικονίαση.
Επομένως δεν γίνεται οι γεωργοί να μην προσέχουν πότε ραντίζουν με φυτοφάρμακα, αφού δεν τους συμφέρει να σκοτώνουν τον σύμμαχο τους, που συνήθως πληρώνουν κιόλας για να γίνει η επικονίαση.
Έτσι ενώ μιλούν όλοι για όλα, κανένας δεν αναφέρεται στην αληθινή αιτία που πεθαίνουν οι μέλισσες παρα όλοι έχουν βρει το εύκολο θύμα.
Ποια είναι η κύρια αιτία;
Μα η εκτροφή των μελισσών.
Παλιά εμείς εδώ είχαμε την βόρεια μέλισσα, ήταν ισχυρή και ανθεκτική στις ασθένειες,και στις καιρικές συνθήκες..
Η Βόρεια μέλισσα είχε μόνο ένα μειονέκτημα, ήταν μέτρια συλλέκτης μελιού.
Ως εκ τούτου, οι μέλισσες των πατέρων μας οι εγχώριες Βόρειες μέλισσες άρχισαν γύρω στο 1950 να εξαλείφονται.
Και ήρθαν νέες φυλές εδώ από την περιοχή του Δούναβη, και γενικότερα από τις περιοχές των Βαλκανίων.
Αυτές οι νέες μέλισσες θεωρήθηκαν ότι μαζεύουν περισσότερο μέλι, ότι ξεχειμωνιάζουν καλύτερα, ότι την άνοιξη αναπτύσσονται καλύτερα, ότι δεν αποπροσανατολίζονται, ότι είναι πιο ήρεμες, ακούσαμε πολλά.
Όμως τώρα βλέπουμε ότι οι μέλισσες αυτές πεθαίνουν εύκολα.
Ας προσέχαμε...
Φερθήκαμε απερίσκεπτα.
Δεν σκεφτήκαμε ότι ένα είδος μελιού, ή ένα είδος γύρης εδώ μπορεί να ήταν θρεπτικά για την παλαιά βόρεια μέλισσα, αλλά μπορεί να είναι φαρμάκι για μια απροσάρμοστη νέα φυλή.
Η παλιά βόρεια μέλισσα είχε προσαρμοστεί επι εκατομμύρια χρόνια στην περιοχή όμως και δεν είχε πρόβλημα από αυτά.
Για τις νέες φυλές που ήρθαν αν και η γύρη αυτή τις βλάπτει δεν έχουν και πολλές επιλογές μιας και η περιοχή είναι σχεδόν μονοκαλλιέργεια οπότε δεν μπορούν να πάνε κάπου αλλού.
Και φυσικά αυτό το φαινόμενο δεν συνέβη μόνο εδώ, σε ολόκληρο τον κόσμο έτσι έγινε, αλλοιώθηκαν οι εγχώριες φυλές.
Μα και σε ολόκληρο τον κόσμο παρατηρούνται θάνατοι των μελισσών.
Γιατί οι μέλισσες τρέφονται με γύρη άγνωστη προς το πεπτικό τους σύστημα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αρχίζουν εντερίτηδες, και μετά αρχίζουμε να αναζητούμε αντιβιοτικά για θεραπείες.
Όμως τίποτα δεν μπορεί να αποτρέψει την κατάσταση τώρα, κανένα εργαστήριο δεν μπορεί να δώσει λύση.
Έτσι βρήκαμε το εύκολο θύμα, αποδίδουμε την ευθύνη των απωλειών στα φυτοφάρμακα και αποποιούμαστε των μεγάλων μας ευθυνών για το μπάχαλο που προκαλέσαμε με τις φυλές των μελισσών.
Άλλωστε μήπως εμείς δεν ευθυνόμαστε που η Βαρρόα από την Ασία, ένα άκαρι που δεν έχει φτερά πήγε σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου;
Κι εκεί ακόμα το παράδειγμα είναι τρανταχτό.
Η εγχώρια μέλισσα στην Ασία δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με το Βαρρόα και μπορεί άνετα να το κρατάει υπό έλεγχο.
Η δε βαρρόα δεν είναι μόνο αυτή καθ αυτή το πρόβλημα μα θεωρείται ότι κουβάλησε μαζί της και άλλες ασθένειες για τις μέλισσες.
Ακόμα και για τον αποπροσανατολισμό των μελισσών υπάρχει σοβαρή περίπτωση υπεύθυνη να είναι η βαρρόα, και αυτή η περίπτωση πρέπει να ερευνηθεί.
Χρειαζόμαστε μια πλήρης μεταστροφή στην ανάπτυξη, χρειαζόμαστε μέλισσες οι οποίες να είναι προσαρμοσμένες στο οικοσύστημα, ακόμη και αν υπάρξουν μειώσεις στην παραγωγή μελιού, κάναμε λάθη και πρέπει να τα διορθώσουμε.
ΠΗΓΗ
American Bee Journal 2013
Μετάφραση MELISSOCOSMOS