Όπως έχω ξαναπεί από μικρός το πάλευα για μελίσσια από μόνος μου.
Χωρίς δηλαδή να έχω πουθενά συγγενή μελισσοκόμο ή φίλο, ξαφνικά κάποια στιγμή ένιωσα γοητευμένος για την μέλισσα.
Είμαι ο πρώτος της γενιάς μου, και μάλλον ο τυχερός…..
Περίπου στην ηλικία των 16 έπιασα το πρώτο μου μελίσσι και λίγο πριν φύγω για φαντάρος βρέθηκα να έχω τρία μελισσάκια.
Μη ρωτήσετε πως έγινε,γιατί πονάει αυτή η ιστορία. θα σας πω μόνο πως τα χέρια μου από τις τσιμπιές είχαν γίνει τούμπανο όταν πήγα να πιάσω το πρώτο μου σμήνος σε ένα σπάρτο που είχε καθίσει κι ένας θεός ξέρει πως γλίτωσα το αλλεργικό σοκ.
Τότε στο χωριό μου στη Σταμνά ήταν στα πάνω τους πάρα πολύ τα καπνά.
Για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό θα πω ότι για κάθε έναν τόνο καπνό που παράγεται πέφτουν έξι τόνοι δηλητήρια για μελίγκρες βρωμούσες κτλ. Άρα λοιπόν δεν έπρεπε να τα αφήσω στην περιοχή εκείνη.
Έτσι τα φόρτωσα περίπου αρχές Ιουνίου και τα μετέφερα αρκετά χιλιόμετρα μακριά από εκεί. Θυμάμαι όμως που ήταν ασήκωτα από τα πολλά μελάκια.
Όταν ξαναπήγα τον Αύγουστο μετά την άδεια ορκωμοσίας να τα δω δυστυχώς βρήκα άδειες τις κυψέλες και τα κεριά με τα μέλια είχαν λιώσει όλα και είχαν πλημμυρίσει κάτω.
Oι μέλισσες είχαν ψοφήσει όλες και η ιστορία αυτή ακόμα με προβληματίζει αφού λύση για το τι έφταιξε ακόμα δε μπορώ να δώσω.
Όμως φρόντισα να ρωτήσω μερικούς μελισσοκόμους παλιούς, όπως τον μπάρμπα Σωτήρη π.χ παλιό μελισσοκόμο για να μου πει τη γνώμη του.
Έτσι μερικοί στο χωριό έμαθαν από τότε ότι ασχολούμαι με τα μελίσσια…
Και καθώς ο καιρός περνούσε το ενδιαφέρον μου για τις μέλισσες μεγάλωνε.
Κάτω από το στρώμα του κρεβατιού μου σε όλη την διάρκεια της θητείας μου είχα το μελισσοκομικό βιβλίο του Νικολαΐδη οπού το διάβασα άπειρες φορές.
Κάπως έτσι όμως σιγά σιγά από τα γραπτά του Νικολαΐδη και από τις αμέτρητες επιθεωρήσεις των λίγων σμηνών που πέρασαν από τα χέρια μου, έμαθα να ξεχωρίζω την βασίλισσα και την γέννα της, τον γόνο του κηφήνα και τις εργάτριας, έμαθα καλά τι είναι βασιλοκελί και γιατί φεύγουν τα σμήνη την άνοιξη, έμαθα από τις συμβουλές του Νικολαΐδη να κρατώ σημειώσεις για τα μελίσσια μου, και να κάνω μια στοιχειώδη επιθεώρηση, έμαθα να κόβω παραφυάδες αν και όχι καλά πάντως με βοήθησε να καταλάβω ότι ήταν δυνατόν να μάθει για τις μέλισσες ένας αρχάριος μόνος του σιγά σιγά.
Σε μια εποχή που στην περιοχή μου Μεσολόγγι και Αγρίνιο δεν υπήρχε καν μελισσοκομικό κατάστημα για να αποκτήσει ένας αρχάριος τα βασικά, πάλευα χωρίς να ξέρω γιατί με όσα μέσα μπορούσα να έχω από αυτά που περιέγραφε ο Νικολαΐδης.
Περιέγραφε τα πλαίσια τύπου Χόφμαν ως εύχρηστα για την επιθεώρηση, και τις κυψέλες τις ευρωπαϊκές και τις εγχώριες.
Έγραφε να δίνουμε τροφή όταν χρειάζεται στα μελίσσια από υποκατάστατο σταφυλιού και εκεί πελάγωνα γιατί δεν ήξερα καν που στην ευχή μπορεί να τα αγοράσει κάποιος αυτά.
Με βοήθησε λίγο και η τύχη όμως.
Γιατί είχα μια θεία μου που ο μακαρίτης ο άντρας της είχε μελίσσια.
Το περισσότερο υλικό που είχε όμως το είχε κάνει αυτή καυσόξυλα, και είχε κρατήσει μόνο δυο κυψέλες που τις είχε κάνει φωλιά για τις κότες της και καμιά δεκαριά πλαίσια σκέτα χωρίς κερί που σίγουρα από καθαρή τύχη δεν είχε κάψει ακόμα.
Έκτοτε οι κότες της έμειναν χωρίς φωλιές όπως καταλαβαίνετε αφού τις κυψέλες τις πήρα και τα πλαίσια οι μελισσούλες μου τα έχτισαν εξολοκλήρου μόνες τους αφού δεν είχα φύλλα κηρήθρας να τους δώσω.
Όσο για τα υπόλοιπα εξαρτήματα...
Έφτιαξα μάσκα από τούλι και κόσκινο, και για καπνιστήρι χρησιμοποίησα μέχρι λιβανιστήρι αλλά ήμουν τόσο πωρωμένος με την μέλισσα που δεν υπήρχε περίπτωση να με σταματήσουν τα μικροπροβλήματα αυτού του είδους...
Αργότερα γνώρισα και φίλους της ηλικίας μου που επίσης είχαν έρωτα με τις μέλισσες και αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε εμπειρίες και γνώσεις και ο ένας συμπλήρωνε το κενό του άλλου.
Και πάντα μέσα μου μετά από αυτά ήξερα πάρα πολύ καλά, ότι η μελισσοκομία θα μπορούσε να αποτελέσει για εμένα μια εναλλακτική εργασία σε επαγγελματικό πλέον επίπεδο αν χρειαζόμουν να αναζητήσω κάτι διαφορετικό σε σχέση με το μέχρι τότε επάγγελμα μου.
Και αυτό δεν άργησα να το κάνω πράξη...
Θυμάμαι μερικά χρόνια αργότερα ήταν μεγάλη Παρασκευή 25 Απριλίου χαράματα.
Όπως οι πιο πολλοί έτσι κι εγώ κοιμόμουν, ακούω το παράθυρο στο δωμάτιο μου να χτυπάει και να φωνάζει κάποιος ψιθυριστά Βασίλη, Βασίλη.
Ανοίγω τα μάτια μου προσπαθώ να καταλάβω τι μου γίνεται και ακούω πάλι τη φωνή, πετάγομαι πάνω ανοίγω το φως βγαίνω έξω και βλέπω το μπάρμπα Σωτήρη,
%5B1%5D.jpg)
Τι έγινε ρωτάω; Και περνώ την επική απάντηση…
Χτες το απόγευμα ήρθε στην κληματαριά μου κι έκατσε ένα μεγάλο σμήνος, τότε το μαύλισα (έκραξα) [το πώς μη το ρωτάτε είναι δύσκολο να το περιγράψω] και του έβαλα κάτω ένα παλιό ξύλινο κουτί από ρέγκες και μπέικε μέσα λέει ο μπάρμπα Σωτήρης.
Εγώ περιττό να πω πως κουτούλαγα από τον ύπνο ακόμα και τα μισά από όσα έλεγε έπιανα ως τότε, και συνέχισε, τρέχα λέει στην αυλή μου πάρε το κουτί και πήγαινε βάλτο σε καμία κυψέλη κι αν το φτιάξεις μου δίνεις κι εμένα λίγο μελάκι, μόνο βιάσου πριν ξημερώσει και πεταχτεί το σμήνος έξω από το κουτί.
Είναι σφραγισμένο το κουτί μπάρμπα Σωτήρη; τον ρωτάω.
Όχι μην είναι λέει. ανοιχτό είναι κι από τις δυο πλευρές του, γι αυτό πάρε ένα σεντόνι τύλιξε το καλά βάλτο στο αμάξι και φύγε γρήγορα μου λέει, κι έφυγε ο μπάρμπα Σωτήρης για τα πρόβατα.
Βουνό μου φάνηκαν όλα αυτά πρωί πρωί εγώ δεν είχα ούτε καπνηστήρι εύκαιρο ούτε μάσκα ούτε τίποτα. είχα μόνο δυο παλιές κυψέλες και αυτες χωρίς κεριά χωρίς τίποτα, μόνο με τα πλαίσια συρματωμένα.
Δε βαριέσαι λέω, άνοιξη είναι θα έχω και να ασχολιέμαι.
Πιάνω ένα σεντόνι πάω στην αυλή του μπάρμπα Σωτήρη βλέπω το σάπιο κουτί από ρέγκες και το κοίταγα σα χαζός, πως διάβολο το έβαλε αυτός ο άνθρωπος εδώ μέσα το μελίσσι λέω;
Τέλος πάντων το τυλίγω καλά με το σεντόνι, βούιξε λίγο αυτό μα δεν βγήκε καμία έξω. Πράγματι μετά από λίγο το είχα βάλει στην παλιά κυψέλη.
Το μελίσσι αυτό πείρε τον αριθμό νούμερο 1, δεν ήταν και τόσο μεγάλο ενάμισι πλαισιάκι ήταν όλο κι όλο και ήταν μια περίεργη μαύρη ράτσα που συνέλεγε πολύ πρόπολη, γύρη και πάρα πολύ μέλι.
Έκοψα και παραφυάδες από αυτό το μελίσσι και ακόμα έχω απογόνους του και θέλω να έχω πάντα γιατί είναι η σημαία μου.
Λίγες μέρες αφού το έβαλα στην κυψέλη του σκέφτηκα πως δε μπορώ να πηγαίνω τόσο δρόμο για να φροντίζω μόνο ένα μελίσσι κι έτσι αγόρασα άλλα τέσσερα μελισσάκια.
Άρχισα την τροφοδοσία σε όλα πλέον και τα καμάρωνα που αναπτύσσονταν πολύ καλά. Το δε μελίσσι του μπάρμπα Σωτήρη ελλείψει κηρηθρών έχτισε μόνο του κεριά αλλά αρκετά ομοιόμορφα θα έλεγα.
Δυο μήνες μετά από αυτό περίπου πήγα Πελοπόννησο κι αγόρασα βασίλισσες να αυξήσω.
Το νερό είχε μπει στο αυλάκι για τα καλά πλέον.
Κάπου έναν χρόνο μετά έκανα τον πρώτο μου τρύγο. Το σμήνος του μπάρμπα Σωτήρη αν και είχε σμηνουργίσει είχε έρθει τρίτο σε απόδοση στο μελισσοκομείο μου ενώ στον τρύγο του ελάτου ήρθε πρώτο και με διαφορά, και την επόμενη άνοιξη ήταν μάλιστα τόσο δυνατό που δεν χρειάστηκε τροφοδοσία.
M E L I S S O C O S M O S ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών