Κάποτε με ρώτησε ένας Παπάς…
- Τι δουλειά κάνεις Βασίλη;
- Είμαι μελισσοκόμος παππούλη του απάντησα…
Ευλογημένο επάγγελμα μου είπε.
Τώρα που το σκέφτομαι όμως συνειδητοποιώ ότι δεν είναι καθόλου ευλογημένο.
Αντιθέτως αρχίζω να διερωτώμαι μήπως είναι καταραμένο επάγγελμα.
Όλα αυτά τα λέω γιατί είναι πολλά αυτά που με κάνουν να αγανακτώ σε αυτόν τον χώρο.
O MELISSOCOSMOS είναι ένα μεγάλο Blog χάριν στην αγάπη σας.
Καθημερινά έρχονται δεκάδες Mail από μελισσοκόμους, με πληροφορίες, ερωτήσεις, προβληματισμούς, καταγγελίες κτλ.
Όμως έχω πλέον αγανακτήσει κυριολεκτικά με όσα διαβάζω.
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε ένας χώρος που όπως θα έπρεπε, να είμαστε μονιασμένοι οι μελισσοκόμοι μεταξύ μας, να αλληλοβοηθούμαστε, να βοηθάμε τους νέους, γιατί αυτοί είναι η συνέχεια του αντικειμένου που τόσο αγαπούμε.
Αντί να είμαστε όλα τα παραπάνω λοιπόν είμαστε τα εντελώς διαφορετικά.
Προσπαθούμε να βγάλουμε το μάτι του συναδέλφου μας.
Να του κάνουμε κακό.
Είμαστε αναρχικοί, απατεώνες, και παράνομοι.
Αυτό το λέω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου συνάδελφοι.
Αναρωτιέμαι τι κάνουμε, και που πάμε έτσι σαν σκορποχώρι.
Μου έρχονται λοιπόν συνέχεια μηνύματα του με παραπονα νεων κυριως…
Τι να πω και τι να συμβουλέψω τον κόσμο;
Αίσχος… Μόνο αυτό έχω να πω.
Από πού να πρωταρχίσω, από τη νοθεία των μελιών;
Από τη νοθεία του βασιλικού πολτού;
Δεν ντρεπόμαστε να βάζουμε σε κίνδυνο την υγεία των πελατών μας;
Μάλλον όχι…
Αν αναδείξουμε το θέμα αυτό, θα γίνει κακό σε ολόκληρο τον χώρο.
Πως μπορούμε λοιπόν να τιμωρήσουμε τους παράνομους λοποδύτες, χωρίς να δημιουργήσουμε θόρυβο που θα φοβίσει τους καταναλωτές και θα τους απομακρύνει γενικά από τα προϊόντα της μέλισσας;
Δεν ξέρω, αλλά δεν βλέπω κανέναν να κάνει τίποτα και το πρόβλημα είναι μεγάλο…
Οι περιοχές στα δάση και όπου υπάρχει ανθοφορία, έχουν γεμίσει σημάδια, που όπως σωστά γράφει ο αναγνώστης τα βάζουν για να μην πάνε άλλοι συνάδελφοι μελίσσια, κι όχι γιατί θα βάλουν οι ίδιοι.
Μετά οι μελισσοκόμοι αναγκάζονται να τα βάζουν κοντά σε δρόμους, μην έχοντας άλλη επιλογή, και τρώνε και μηνύσεις.
Αίσχος και πάλι, που σκοπός μας είναι όχι το δικό μας συμφέρον, αλλά να κάνουμε κακό στους συναδέλφους μας και να μην βρίσκουν χώρο να βάλουν τα μελίσσια τους.
700 χιλιάδες ανέργους έχει η Ελλάδα μας κύριοι.
Πολλοί από αυτούς θα μπορούσαν να γίνουν μελισσοκόμοι.
Ομως Ανθρωποι που δεν έχουν πρόβλημα εργασίας έφτιαξαν μελίσσια, κι επειδή δεν έχουν χρόνο να τα φροντίσουν στέλνουν τους αλβανούς.
Με τον τρόπο αυτόν χάνονται θέσεις εργασίας καθώς δεν υπάρχει χώρος για τους ανέργους, ενώ φεύγουν και τα λεφτά μας προς την Αλβανία.
Φυσικά και πάλι δημιουργούνται συνθήκες ασφυξίας στο χώρο με αποτέλεσμα να μην μπορούν να έρθουν άνεργοι να ασχοληθούν με την μελισσοκομία.
Για το θέμα αυτό θα μας ήταν εξαιρετικά εύκολο να το λύσουμε, με μια επιστολή μας στα ΜΜΕ, μια ακόμα στα υπεύθυνα υπουργεία, κι από μια άλλη στα κόμματα τις αντιπολίτευσης.
Θα λυνόταν εύκολα και θα πήγαινε κάθε κατεργάρης στον πάγκο του…
Όμως μιλάμε για χιλιάδες ΚΟΠΡΙΤΕΣ, κι ένα Blog δεν είναι διατεθειμένο να συγκρουστεί στα καλά καθούμενα με τόσους πολλούς.
Οι μελισσοπατέρες μας δεν το αγγίζουν το θέμα καθώς κι αυτοί τετοιοι είναι…
Και φυσικά ένας συνδικαλιστής συνταξιούχος, ή ένας δημόσιος υπάλληλος αδυνατεί να αντιληφτεί και τα πραγματικά προβλήματα ενός κλάδου που ουδεμία σχέση έχει με αυτόν…
Υπάρχει και το φαινόμενο της μυστικοπάθειας, τι φοβόμαστε μωρέ αν πούμε σε έναν νέο μελισσοκόμο πέντε συμβουλές;
Μη φτωχύνουμε; Η μήπως φάει κι ένας άλλος ψωμί;
Αίσχος και πάλι Αίσχος…
Όσο για την κλεψιά έχω ξαναμιλήσει.
Δεν θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα γιατί είμαστε οι ίδιοι κλέφτες.
Εμείς οι μελισσοκόμοι κλέβουμε τα μελίσσια, δεν είναι σε θέση να τα κλέψει κανείς άλλος…
Δεν διστάζουμε να κλέψουμε τα μελίσσια ακόμα κι αυτού που έχει 2-3 για το σπίτι του ή για το χόμπι του, όχι γιατί 2-3 μελίσσια θα μας βοηθήσουν στην παραγωγή μελιού, καθώς στα μελισσοκομεία μας έχουμε εκατοντάδες, αλλά γιατί θέλουμε να κάνουμε κακό σε αυτόν που τόλμησε να κάνει κάτι που κάνουμε κι εμείς, και είναι εν δυνάμει μελλοντικός αντίπαλος του επαγγέλματος μας…
Όλα αυτά είναι αλήθειες συνάδελφοι.
Σε κανέναν άλλο χώρο δεν συμβαίνουν, καθώς είναι μονιασμένοι μεταξύ τους και παλεύουν για το κοινό τους συμφέρον.
Γι αυτό λέω πως είμαστε ένας καταραμένος κλάδος.
Και δεν έχω καμία ψευδαίσθηση ότι μπορεί να αλλάξει άμεσα κάτι προς το καλύτερο.
Η μόνη μου ελπίδα είναι η νέα γενιά μελισσοκόμων.
Μόνο αυτή, αν γαλουχηθεί σωστά μπορεί να αλλάξει τα πράγματα όταν έρθει στην ακμή της.
Γι αυτό ετούτο το Blog θα μιλάει πάντα την γλώσσα της αλήθειας, θα λέει τα πράγματα με το όνομα τους, θα είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Θα σας γράφουμε όλα όσα δεν σας λένε οι παλιοί με τα μισόλογα τους.
Θα αναδεικνύουμε τα πραγματικά προβλήματα όσο κι αν λυσάνε κάποιοι…
Θέλουμε μια καλύτερη μελισσοκομία απαλλαγμένη από λοποδύτες, κοπρίτες, βολεμένους, συνταξιούχους, απατεώνες, δημοσίους υπαλλήλους, και κλέφτες, και που θα την εκμεταλλεύονται αποκλειστικά μελισσοκόμοι.
Μαζί, εσείς οι αναγνώστες μας, που συμφωνείτε με αυτά που λέμε, κι εμείς ως Blog θα συνεχίσουμε να παλεύουμε γι αυτό που αγαπάμε…
Για την μέλισσα…
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών