Μετά τα ευτράπελα των ημερών επανερχόμαστε με ένα ακόμα επίκαιρο άρθρο που εσείς ζητήσατε.
Για το συγκεκριμένο άρθρο ήρθαν πολλά μηνύματα από πολλά διαφορετικά άτομα.
Νιώθω την ανάγκη να σας ευχαριστήσω για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που δείχνετε προς το Blog μας.
Τις τελευταίες ημέρες καταρρίπτεται συνεχώς το ρεκόρ επισκεψιμότητας μας με χθες να ξεπερνά τα 2.600 κλικ.
Δεν γνωρίζει κανείς που θα φτάσει αυτό εδώ το Blog, πάντως σίγουρα όσο το διαβάζετε και το αγαπάτε θα υπάρχει και θα συνεχίσει να απευθύνεται σε εσάς ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το έκανε έως τώρα.
Λοιπόν σήμερα θα μιλήσουμε για την κάθετη ανάπτυξη του μελισσιού.
Όπως και για όλους τους άλλους τρόπους που έχουμε περιγράψει έτσι και για αυτόν εδώ ισχύει το ίδιο.
Σας περιγράφω δηλαδή τρόπους που εγώ, ή συνάδελφοι που συνεργάζομαι τους εφαρμόζουν στα μελίσσια τους.
Πιστεύω ότι ακριβώς αυτό πρέπει να υπηρετούν τα μελισσοκομικά Blog.
Φτιάξαμε Blog προκειμένου να σας μεταφέρουμε και τους δικούς μας τρόπους συνάδελφοι.
Κι εγώ όταν διαβάζω διάφορα ωραία θέματα σε άλλα Blog ψάχνω γνώσεις πέραν από αυτές που μου είναι γνωστές.
Δεν ψάχνω να διαβάσω κάτι που μου είναι ήδη γνωστό, γιατί αυτό δεν μου λέει κάτι, το γνωρίζω άλλωστε.
Επίσης κάνω περιγραφή σε τρόπους που μας προτείνουν με τις μεθόδους τους κάποιοι συνάδελφοι, και που είναι καταγεγραμμένοι σε βιβλία.
Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχουν αντιδράσεις για την επιλογή αυτή του MELISSOCOSMOU να γράφει θέματα και μεθόδους εντατικής εκμετάλλευσης.
Όπως και να έχει όμως αφού τα θέματα αυτά τα επιβραβεύει ο κόσμος θα συνεχιστούν οπωσδήποτε εδώ στο Blog μας.
Στο θέμα μας τώρα.
Κάθετη ανάπτυξη λοιπόν…
Ένα μεγάλο θέμα που μας αγγίζει όλους.
Όταν βλέπουμε το μελίσσι μας να αναπτύσσεται έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε.
Γιατί μελίσσι αναπτυγμένο και δυνατό είναι σίγουρο ότι θα μας δώσει καλή παραγωγή, και θα ανταμειφτούν έτσι οι κόποι μας και η εργασία μας.
Ωστόσο δεν είναι κι εύκολο πράγμα αυτό.
Για να έρθει η κάθετη ανάπτυξη πρέπει να έχει προηγηθεί πρώτα η οριζόντια ανάπτυξη όπως σας την έχουμε περιγράψει εδώ...
Δηλαδή να γίνει 8-10 πλαίσια πληθυσμό το μελίσσι μας και στη συνέχεια να του δώσουμε πάτωμα, και μετά να εφαρμόσουμε ξανά οριζόντια ανάπτυξη στο πάτωμα αυτό προκειμένου όταν γίνει 18 πλαίσια το μελίσσι να μπορέσουμε να του δώσουμε τρίτο πάτωμα.
Έχω πει πως χειρίζομαι εγώ το θέμα αυτό.
Δίνω κάθε μια εβδομάδα ένα κενό πλαίσιο ανάμεσα στο γόνο και σε συνδυασμό με τακτική τροφοδοσία γεμίζουν γόνους αυτά και η ανάπτυξη είναι ραγδαία.
Έτσι κάποια στιγμή πρέπει να αναπτυχτεί κάθετα το μελίσσι μας, πρέπει να του δώσουμε πάτωμα δηλαδή.
Όμως το πάτωμα αυτό, με ρωτούν οι αναγνώστες, που πρέπει να μπει;
Ως συνήθως εμείς οι μελισσοκόμοι βάζουμε το πάτωμα πάνω από τον εμβρυοθάλαμο.
Είναι αυτό σωστό όμως;
Ο μεγάλος PROST στο βιβλίο του μας λέει ότι καλό είναι το πάτωμα αυτό να μπαίνει κάτω από τον εμβρυοθάλαμο.
Αυτό μπορούμε εύκολα να το κάνουμε αν διαθέτουμε κυψέλες με κινητούς πάτους.
Εάν δεν διαθέτουμε κυψέλες με κινητούς πάτους το πράγμα είναι πολύ δύσκολο…
Αυτό το προτείνει ο PROST γιατί παρατήρησε ότι οι μέλισσες σε φυσικές φωλιές που έχουν καταφύγει μετά από σμηνουργίες, σε κουφάλες δέντρων και βράχους, αναπτύσσονται πάντα από πάνω προς τα κάτω…
Είναι ετσι όμως?
Αναρωτιέμαι εάν θα μπορούσαν οι μέλισσες σε φυσικές φωλιές να αναπτυχτούν από κάτω προς τα επάνω και δεν βλέπω πως θα μπορούσε να γίνει αυτό.
Πχ αν βάλουμε ένα σμήνος μέσα σε μια άδεια κυψέλη χωρίς πλαίσια, αυτό θα πιαστεί από το καπάκι, θα κολλήσει εκεί τη βάση της κηρήθρας του και θα αρχίσει να επεκτείνεται προς τα κάτω.
Άρα λοιπόν, το σωστό είναι ότι εμείς πρέπει να το αναπτύξουμε προς τα κάτω;
Η προσωπική μου άποψη είναι όχι.
Θα εξηγήσω και το σκεπτικό μου.
Στη σύγχρονη μελισσοκομία λοιπόν έχουμε μάθει να λέμε ότι δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη.
Δεν αφήνουμε το μελίσσι να κάνει ότι του καπνίσει.
Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν κάναμε εμείς αυτά που κάνει το μελίσσι από φυσικού του.
Αν τα κάναμε αυτά πρώτα πρώτα δεν θα είχαμε σήμερα βασιλικό πολτό.
Γιατί το μελίσσι από φυσικού του δεν παράγει τόσο βασιλικό πολτό που το αναγκάζουμε εμείς να παράγει για να έχουμε κέρδος.
Ούτε παράγει τόσο μέλι αν εμείς δεν το μεταφέραμε από εδώ κι από εκεί προκειμένου να το εκμεταλλευτούμε όσο περισσότερο γίνεται.
Το ίδιο ισχύει και για τη γύρη και για την πρόπολη, και για τις βασίλισσες που φτιάχνουμε παράωρα.
Το μελίσσι έχει κάποια στάνταρ, κι εμείς το αναγκάζουμε να τα ξεπεράσει.
Το ίδιο ισχύει κι εδώ.
Θα πω ακόμα και κάτι άλλο.
Μέσα στην κυψέλη το μελίσσι παράγει κάποια θερμότητα.
Όπως είναι φυσικό ο θερμός αέρας είναι πιο ελαφρύς από τον κρύο, και γι αυτό η θερμότητα πηγαίνει στο επάνω μέρος της κυψέλης.
Δηλαδή στο πάτωμα.
Αυτό οι μέλισσες το αντιλαμβάνονται και γρήγορα την άνοιξη αρχίζουν να γεννούν στο πάτωμα και κάνουν τον εμβρυοθάλαμο αποθήκη των τροφών τους.
Όταν ζεστάνει ο καιρός τον Μάιο και αρχίσουν και υποφέρουν από τη ζέστη συμβαίνει το αντίθετο όμως.
Φεύγουν από το πάτωμα και πηγαίνουν και γεννούν ξανά κάτω που έχει περισσότερη δροσιά.
Άρα λοιπόν, αν εμείς τον Μάρτιο ή και τον Απρίλιο που δίνουμε πατώματα κάνουμε αναστροφή, και βάλουμε το πάτωμα κάτω και τον εμβρυοθάλαμο από πάνω κατά τη γνώμη μου δυο πράγματα θα συμβούν.
Το πρώτο θα είναι το μελίσσι να συνωστιστεί επάνω και καθώς θα είναι απρόθυμο να κατέβει κάτω λόγο του κρύου που έχει εκεί, θα αρχίσουν τα κελιά σμηνουργίας.
Και το δεύτερο να μην κάνει κελιά σμηνουργίας, αλλά να αναπτύσσεται πολύ πιο αργά σε σχέση με τα άλλα μελίσσια που έχουμε βάλει τα πατώματα από πάνω.
Και φυσικά δεν είναι το μόνο μειονέκτημα αυτό.
Σκεφτείτε να χρειάζεται να κάνεις έλεγχο για βασιλοκελιά τα μελίσσια σου και να πρέπει να ελέγξεις τους εμβρυοθαλάμους.
Πραγματικά θα είναι πολύ πιο κουραστικό από το να ελέγξεις γρήγορα κι εύκολα τα πατώματα.
Και φυσικά ακόμα δυσκολότερο θα είναι αν το μελίσσι είναι τριώροφο και πρέπει να κατεβάσεις δυο πατώματα για να επιθεωρήσεις τον εμβρυοθάλαμο.
Πάντα όμως να ξέρετε θα υπάρχει και η εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει τον κανόνα…
Για να συνοψίσουμε λοιπόν.
Άποψη μου, και δοκιμασμένη εύκολη και επιτυχής μέθοδος που εφαρμόζω είναι να βάζουμε τα πατώματα από πάνω.
Καλό είναι το πρώτο πάτωμα να έχει μπει έως τις 25 Μαρτίου σε περιοχές με ήπιο κλίμα, και το δεύτερο πάτωμα να μπει μέχρι τις 20 Απριλίου, για να γίνει τριώροφο το μελίσσι και να έχει μπόλικο χώρο ώστε να μην σκέφτεται τις σμηνουργίες.
Στην βόρεια Ελλάδα οι χειρισμοί αυτοί ίσως πρέπει να γίνουν 15 ημέρες αργότερα περίπου.
Όπως σας είπα αυτές είναι σκέψεις δικές μου, και ο τρόπος που εγώ χειρίζομαι τα μελίσσια μου.
Δεν διεκδικώ το αλάθητο αλλά δεν μπορεί να είναι και λάθος χειρισμός από την στιγμή που αποδίδει πολλά μελάκια κάθε χρόνο.
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών