Πολλοί μελισσοκόμοι αγωνιούν για την εξέλιξη που θα έχει ο έλατος το 2020.
Πολλά είναι τα αυτοκίνητα φορτωμένα με μελίσσια που έχουν πάρει τους δρόμους προς τα βουνά.
Η γνώμη μου είναι να περιμένετε λίγο, και να μην βιαστείτε και έχω αρκετούς λόγους που με κάνουν να το λέω αυτό.
Πρώτα απ όλα, ο έλατος είναι πολύ πίσω, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι τώρα βρίσκεται στο στάδιο που τινάζει γύρη.
Η καβαλαρούδα είναι ένα σημαντικό μελισσοκομικό φυτό που συγγενεύει με τον βίκο.
Το χρώμα των άνθεων της είναι κοκκινωπό μοβ.
Πρώτη φορά συνάντησα φυτό που έχει και λευκά άνθη όμως.
Γιατί συνέβει αυτό;
Δείτε το βίντεο.
Βρισκόμαστε στην καρδιά την ανοίξεως, στο σημείο που τα μελίσσια έχουν την μεγαλύτερη δυνατή ανάπτυξη, και που συλλέγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες μελιού ημερησίως.
Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να γίνεται.
Η άνοιξη του 2020 εξελίσσεται σε μια εφιαλτική υπόθεση.
Ξεκίνησε πολλά υποσχόμενη μέχρι αρχές Απριλίου αλλά μετά ο καιρός γύρισε τούμπα με κρύα και χιόνια ακόμα και στην κεντρική Ελλάδα.
Το φαινόμενο αυτό πήγε πολύ πίσω τα μελίσσια.
Συγκινητικά ήταν τα όσα έγιναν σε μια κηδεία στις Ράχες Φθιώτιδας, όπου ο σκύλος του θανόντος πήδηξε μέσα στη νεκροφόρα, ενώ την ώρα της λειτουργίας στεκόταν έξω από την πόρτα του ναού!
Ακόμη μία ιστορία που επιβεβαιώνει πως ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου. Ο συγκεκριμένος σκύλος ακούει στο όνομα “Λάκης” και είχε να δει το ηλικιωμένο αφεντικό του, περίπου δυο μήνες, αφού νοσηλευόταν με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Σήμερα το πρωί όμως την ώρα που μετέφεραν τη σορό με τη νεκροφόρα, ο σκύλος πήδηξε μέσα στη νεκροφόρα και αρνιόταν να κατέβει.
Ένα ακόμα εξαιρετικό βίντεο για τους αναγνώστες του MELISSOCOSMOU.
Το βίντεο περιγράφει μια μελισσοκομική μονάδα και τους χειρισμούς που γίνονται σε αυτήν, και βρίσκεται στην κάτω Σαξονία δηλαδή στην βόρεια Γερμανία.
Έχω ξαναπεί ότι η Ελλάδα αδικείται πολύ από πλευράς νεκταροέκκρισης σε σχέση με άλλες χώρες, και μάλλον το βίντεο το επιβεβαιώνει αυτό.
Στο βίντεο θα δείτε τετραώροφα μελίσσια.
Θα δείτε ότι στις κυψέλες υπάρχουν δυο πλαίσια κενά στις άκρες που οι μέλισσες τα χτίζουν μόνες τους.
Ακριβώς για αυτό τον λόγο οι κηρήθρες αυτές είναι με κηφηνοκελιά.
Σε αυτά γεννάει η βασίλισσα φυσικά κηφήνες.
Κάθε 10-12 ημέρες που τα κελιά σφραγίζονται ο μελισσοκόμος αφαιρεί και από ένα πλαίσιο για να κρατάει την βαρρόα σε χαμηλά επίπεδα.
Θα δείτε πως δίνονται πατώματα σταδιακά, γεμάτα πάντα με κηρήθρες.
Θα δείτε την χρήση διαφράγματος μεταξύ εμβρυοθαλάμου και πατωμάτων, ώστε να μην υπάρχει γόνος στα πλαίσια με το μέλι.
Καθημερινά βρισκόμαστε στο μελισσοκομείο μας και φροντίζουμε τα μελισσάκια μας.
Ο μελισσοκόμος εκεί στην εξοχή έρχεται σε άμεση επαφή με την φύση.
Την φύση που την έχουμε ως άνθρωποι πληγώσει τόσο πολύ...
Αυτή όμως εξακολουθεί να είναι ζωντανή και μας στέλνει πολλά μηνύματα.
Εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να λαμβάνουμε τα μηνύματα της φύσης πολύ σοβαρά και να τα σεβόμαστε.
Δίπλα από το μελισσοκομείο μας, πάνω σε μια ελιά έχει την φωλιά της μια Κίσσα.
Οι Κίσσες είναι στην περιοχή σχετικά νέα πτηνά και εμφανίστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια.
Στα μέρη μου δεν υπήρχαν ούτε κίσσες ούτε δεκαοχτούρες και εμφανίστηκαν τα τελευταία 15 με 20 χρόνια.
Η Κίσσα λοιπόν πρέπει να ξέρετε ότι είναι ένα χρησιμότατο πουλί.
Ο λόγος;
Σημειώνεται πως η γονιδιακή θεραπεία δεν έχει ακόμα άδεια κυκλοφορίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ επισημαίνεται πως οι αρμόδιες αρχές διερευνούν τρόπους ασφαλούς και αποτελεσματικής πρόσβασης στην εν λόγω φαρμακευτική αγωγή.
Πανελλήνια συγκίνηση έχει προκαλέσει ο αγώνας μιας οικογένειας από τον Αστακό ώστε ο μόλις 10 μηνών γιος της, Ηλίας-Στυλιανός, να αποκτήσει δικαίωμα στη θεραπεία της νωτιαίας μυϊκής ατροφίας (τύπου Α) από την οποία νοσεί.
Πολλές φορές έχουμε μιλήσει εδώ στον MELISSOCOSMO για τα χρώματα που βλέπει η μέλισσα.
Επίσης αρκετές φορές έχουμε διαβάσει σε περιοδικά και βιβλία παρόμοια άρθρα.
Όλα αυτά τα post όμως μας δίνουν το εύρος της όρασης της μέλισσας, και ποτέ μέχρι τώρα δεν μας είπαν, συγκεκριμένα πως βλέπει το κάθε χρώμα σε σχέση με τον άνθρωπο.
Γνωρίζουμε ας πούμε ότι το άσπρο χρώμα ηρεμεί την μέλισσα.
Γι αυτό οι στολές μελισσοκομίας είναι άσπρες εξάλλου.
Αλλά και σχεδόν όλοι οι μελισσοκόμοι βάφουν πολλές από τις κυψέλες τους άσπρες.
Και εγώ μαζί...
Φίλες και φίλοι αναμφίβολα η συλλογή της γύρης αποτελεί ένα επιπλέον έσοδο για τον μελισσοκόμο.
Ωστόσο δεν είναι και εύκολη υπόθεση και κρύβει κινδύνους η όλη διαδικασία, τόσο για την ομαλή ανάπτυξη των μελισσιών μας όσο και για την μετέπειτα παραγωγή μελιού του μελισσοκόμου.
Όλοι ξέρουμε τι είναι η γύρη συνάδελφοι, δεν θα ήθελα να σας κουράσω πολύ με την θεωρία.
Θα πω απλός πως αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι πως μέλισσα την μαζεύει από τα άνθη και στην προσπάθεια της αυτή επιτυγχάνει και την λεγόμενη επικονίαση.
Συνήθως άφθονη γύρη έχουμε τις χρονιές εκείνες που υπάρχει και αντίστοιχη άφθονη νεκταροέκκριση.
Μάλλον αυτά τα δυο πάνε μαζί λοιπόν, αν και το λέω αυτό από δική μου εμπειρία χωρίς να γνωρίζω αν είναι και σωστό.
Η άνοιξη με τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες και την πλούσια ανθοφορία είναι η περίοδος όπου το μελίσσι αναπτύσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς και οι μέλισσες αρχίζουν να συνωστίζονται στην κυψέλη. Η έλλειψη αυτή χώρου έχει ως αποτέλεσμα η βασίλισσα να μη βρίσκει αρκετά κελιά για να γεννήσει και οι νεαρές εργάτριες να μην έχουν πού να διαθέσουν το βασιλικό πολτό που παράγουν.
Όλα αυτά, αλλά και άλλα αίτια, όπως η μεγάλη ηλικία της βασίλισσας, η ύπαρξη παλιών κηρηθρών, συντελούν στην αποχώρηση ενός μέρους του πληθυσμού από την κυψέλη και στην εγκατάστασή του σε άλλη κατάλληλη φωλιά (σχισμές βράχων, σπηλιές, κουφάλες δένδρων).
Όπως έχω ξαναπεί από μικρός το πάλευα για μελίσσια από μόνος μου.
Χωρίς δηλαδή να έχω πουθενά συγγενή μελισσοκόμο ή φίλο, ξαφνικά κάποια στιγμή ένιωσα γοητευμένος για την μέλισσα.
Είμαι ο πρώτος της γενιάς μου, και μάλλον ο τυχερός…..
Περίπου στην ηλικία των 16 έπιασα το πρώτο μου μελίσσι και λίγο πριν φύγω για φαντάρος βρέθηκα να έχω τρία μελισσάκια.
Μη ρωτήσετε πως έγινε,γιατί πονάει αυτή η ιστορία. θα σας πω μόνο πως τα χέρια μου από τις τσιμπιές είχαν γίνει τούμπανο όταν πήγα να πιάσω το πρώτο μου σμήνος σε ένα σπάρτο που είχε καθίσει κι ένας θεός ξέρει πως γλίτωσα το αλλεργικό σοκ.
