(...) Ήρθε κι εμένα η ώρα μου. Παιδιά μου, μη με κλάψτε.
Σταθείτ' εδώ τριγύρω μου, σταθείτ' εδώ σιμά μου,
Ποιος ξέρει απ' το μνήμα μου τι δένδρο θα φυτρώσει!
Κι αν ξεφυτρώσει πλάτανος, στον ίσκιο του αποκάτω
θα 'ρχονται τα κλεφτόπουλα τ' άρματα να κρεμάνε,
να τραγουδούν τα νιάτα μου και την παλικαριά μου.
Θ' αναστενάξ' η λαγκαδιά, θα να βογκήξει ο βράχος,
θα βαργομήσουν* τα στοιχειά, οι βρύσες θα θολώσουν
και τ' αγεράκι του βουνού, οπού περνά δροσάτο,
θα ξεψυχήσει, θα σβηστεί, θα ρίξει τα φτερά του,
για να μην πάρει τη βοή άθελα και τη φέρει
και τηνε μάθει ο Όλυμπος και την ακούσει ο Πίνδος
και λιώσουνε τα χιόνια τους και ξεραθούν οι λόγκοι.
Τ' ανδρειωμένου η ψυχή, του φοβερού του κλέφτη,
με τη βοή του τουφεκιού στα σύγνεφ' απαντιέται,
αδερφικά αγκαλιάζονται, χάνονται, σβηώνται*, πάνε.
Απόσπασμα από το ποίημα του Α. Βαλαωρίτη
Προς τιμήν
Του 34χρονου κυβερνήτη Χρήστου Μουλά και του 27χρονου συγκυβερνήτη Περικλή Στεφανίδη που έχασαν τη ζωή τους ενώ επιχειρούσαν στα μέτωπα.
