Το πεύκο και το μέλι του
Το πεύκο αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά φυτά για τη μελισσοκομία, καθώς είναι μία σπουδαία πηγή στη χώρα μας. Το μέλι του πεύκου είναι ζαχαρώδης έκκριση ενός παράσιτου (του γνωστού εντόμου Marchallina hellenica) που ζει από τους χυμούς του δέντρου και φωλιάζει στις ρωγμές του φλοιού. Η μελιτώδης αυτή έκκριση πραγματοποιείται 2 φορές το χρόνο: Την άνοιξη και το φθινόπωρο. Όταν οι καιρικές συνθήκες είναι ευνοικές, οι μέλισσες μαζεύουν άφθονο μέλι, του οποίου γίνεται τρύγος σε πολλά μέρη. Κάποιες περιοχές της Ελλάδας μάλιστα έχουν ως μοναδική πηγή σοδειάς τα πεύκα.
Το μέλι του πεύκου ονομάζεται μελίτωμα, έχει λευκό και ωραίο χρώμα, καλή πυκνότητα όταν ωριμάσει και γεύση πολύ ευχάριστη. Διαφέρει όμως στη σύσταση από το μέλι των ανθέων, γιατί περιέχει περισσότερη δεξτρόζη. Για αυτό και είναι πιο αρωματικό και έντονο στη γεύση. Το μελίτωμα του πεύκου δεν θεωρείται τροφή κατάλληλη για διαχείμαση των μελισσών, και ιδιαίτερα στις περιοχές όπου, λόγω παρατεταμένου χειμώνα, οι μέλισσες εμποδίζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα να κάνουν πτήση καθαριότητας.
Χαρακτηριστικά του πεύκου (Γένος Pinus)
Περιλαμβάνει αειθαλή δέντρα ή σπάνια θάμνους, με βελόνες 1,2,3,5 στην κορυφή των βραχυκλαδίων, που περιβάλλονται στη βάση από μεμβρανώδη κολεό. Άνθη σε ίουλους. Κώνοι με διετή ωρίμανση. Το γένος περιλαμβάνει περίπου 90 είδη, που φύονται στο βόρειο ημισφαίριο. Στη χώρα μας φύονται τα είδη: Pinus halepensis, Pinus nigra, Pinus pinea, Pinus heldreichii, Pinus peuce, Pinus silvestris, Pinus brutia, ενώ σε ολόκληρη την Ευρώπη βρίσκουμε επίσης τα είδη: Pinus maritima, Pinus cembra, Pinus mugo.
Πηγή Κειμένου: Βιβλίο Δασολογίας Δασική Βοτανική II (δέντρα και θάμνοι των δασών την Ελλάδας) Νικολάου Ηρ. Αθανασιάδη, Σύγχρονες Μέθοδοι Εντατικής Εκμετάλλευσης "Μελισσοκομία", του κ. Νικ.Ι.Νικολαίδη