Είναι γεγονός ότι οι περισσότερες κηρήθρες του εμπορίου αναγράφουν στην συσκευασία τους ότι κατασκευάζονται από αγνό ή καθαρό κερί μέλισσας.
Φυσικά ο μελισσοκόμος πληρώνει το βάρος τους ως κερί, και έχει την απαίτηση αυτές να είναι και από καθαρό κερί, εκτός κι αν συνειδητά αγοράσει κηρήθρες από τεχνητό κερί, ή απομίμηση κεριού.
Σήμερα θα δούμε τον τρόπο που ο κάθε ένας μπορεί πολύ εύκολα να αποδείξει αν οι κηρήθρες που αγόρασε είναι όντως από καθαρό κερί μέλισσας ή περιέχουν και ξένες ύλες μέσα όπως παραφίνη ή οτιδήποτε άλλο.
Θα το διαπιστώσουμε αυτό χάριν της μεθόδου που αναφέρεται στον ΟΔΗΓΟ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ του Γεωργίου Τριβιζά.
Ενός βιβλίου που πρωτοεκδόθηκε το 1904.
Αν και τότε τα φύλλα κηρήθρας ήταν ακόμα στα σπάργανα φαίνεται ότι απασχόλησαν πολύ τον συγγραφέα.
Αξίζει να σημειωθεί όμως ότι από τότε μέχρι τις μέρες μας εκατοντάδες μελισσοκομικά βιβλία και περιοδικά κυκλοφόρησαν αλλά κανένα δεν επέπεσε στην αντίληψη μου να δίνει οδηγίες για το πως ο μελισσοκόμος μπορεί να αποδείξει αν οι κηρήθρες που αγόρασε είναι γνήσιες ή νοθευμένες.
Η μέθοδος που προτείνει ο Τριβιζάς λοιπόν σχετίζεται με την άνωση και το ειδικό βάρος του κεριου εντός του νερού, και έχει τις ρίζες του στον νόμο της άνωσης του Αρχιμήδη.
Ο νόμος αυτός λέει ότι κάθε σώμα έχει διαφορετική άνωση και διαφορετικό βάρος μέσα στο νερό.
Η πρόταση του Τριβιζά λοιπόν λέει.
Το κερί ζυγίζει 965 και το νερό 1000, συνεπώς το κερί είναι ελαφρύτερο από το νερό, και έτσι αν ρίξουμε ένα κομμάτι κερί μέσα στο νερό τότε αυτό επιπλέει.
Επίσης θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η παραφίνη όπως και άλλα συναφή προϊόντα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να τα προσθέσει στις κηρήθρες είναι υλικά που εντός του νερού έχουν ακόμα πιο ελαφρύ βάρος οπότε και μεγαλύτερη άνωση απ ότι το κερί.
Γι αυτό πρέπει να φτιάξουμε ένα υγρό που να έχει ακριβώς το ίδιο βάρος με το κερί.
Αν το καταφέρουμε αυτό τότε εντός αυτού του υγρού το κερί θα βυθίζεται ενώ όλα τα υπόλοιπα σώματα θα επιπλέουν στο υγρό και θα μπορούμε να αποδείξουμε την ύπαρξη τους.
Για να το πετύχουμε αυτό ρίχνουμε σε ένα ποτήρι μέχρι τη μέση νερό και μέσα ένα κομμάτι γνήσιο κερί μέλισσας (κερί που το έχουμε λιώσει από τα απολεπίσματα μας για να είμαστε σίγουροι), και στη συνέχεια αρχίζουμε να ρίχνουμε οινόπνευμα μέσα στο ποτήρι μέχρι το κερί να πάψει να επιπλέει και να σκεπαστεί τελείως από το οινόπνευμα.
Τότε σταματάμε, αφού έχουμε πετύχει το υγρό του ποτηριού να έχει το ίδιο βάρος με το κερί μας που όπως είπα είναι γνήσιο 100%.
Μετά βγάζουμε με προσοχή το κομμάτι του κεριού από το ποτήρι και κόβουμε ένα κομμάτι από την αγοραστή κηρήθρα που θέλουμε να τσεκάρουμε και το ρίχνουμε στο ποτήρι με το υγρό.
Αν η κηρήθρα είναι και αυτή φτιαγμένη με γνήσιο κερί, τότε το κομματάκι που ρίξαμε θα σκεπαστεί και αυτό από το υγρό.
Αν είναι όμως νοθευμένη τότε το κομματάκι δεν θα σκεπαστεί αλλά θα επιπλέει έξω από το υγρό.
Η μέθοδος αυτή είναι τόσο απόλυτη που ακόμα και κηρήθρα με ελάχιστη νοθεία αν ρίξουμε θα δούμε ότι δεν καλύπτεται από το υγρό για πολύ λίγο, ενώ αν είναι πολύ νοθευμένη τότε επιπλέει σε μεγάλο βαθμό πάνω από το υγρό.
Συνάδελφοι αυτός είναι ο πιο ασφαλές τρόπος να τεστάρουμε τις κηρήθρες που αγοράζουμε μόνοι μας.
Υπάρχει στο βιβλίο του Γεωργίου Τριβιζά στην σελίδα 293 και φαντάζομαι ότι ο συνάδελφος αυτός την εφάρμοζε κάπου στα τέλη του 1800 αφού το βιβλίο του κυκλοφόρησε το 1904.
Διαπιστώνουμε έτσι ότι όσο παλαιό κι αν είναι ένα μελισσοκομικό βιβλίο υπάρχουν κρυμμένα μυστικά σε αυτό που είναι αδύνατον να ξεπεραστούν από το χρόνο.
Θα το δούμε αυτό και σε άλλα άρθρα άλλωστε σύντομα!!!
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών