Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης
Η Σταμνά είναι το μπαλκόνι της Αιτωλοακαρνανίας κατά γενική ομολογία.
Το χωριό έχει ιστορία χιλιάδων χρόνων, αφού έχουν βρεθεί αμέτρητοι τάφοι από την Μυκηναϊκή περίοδο ακόμα, έχει Αρχαίο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο, επιβίωσε από την Τουρκοκρατία και κάτοικοι του πήραν μέρος κατά τις πολιορκίες και την έξοδο του Μεσολογγίου.
Έχει βυζαντινά μνημεία υπερχιλιετίας, και το ξακουστό σε όλη την Ελλάδα πανηγύρι της Αγίας Αγάθης με το ομώνυμο εξωκλήσι που τιμά την Αγία και δεν υπάρχει άλλο στην Ελλάδα.
Το τίμησε πρόσφατα η εκπομπή “Κυριακή στο χωριό ξανά” και οι αιρετοί άρχοντες έτρεξαν για λίγη δημοσιότητα πρώτο τραπέζι πίστα.
Ούτε λόγος όμως για την ανυπαρξία τους που επί 20 χρόνια το βύθισαν στον όλεθρο και την καταστροφή.
Το άλλοτε στολίδι της Αιτωλοακαρνανίας με τους χιλιάδες κατοίκους, στην απογραφή του 2011 βρέθηκε να έχει μόλις 651 ψυχές, ενώ σήμερα δεν πρέπει να ξεπερνάει και πολύ τα 400 άτομα.
Σήμερα δυο στα τρία σπίτια του χωριού είναι κλειστά και μικρή παράταση ζωής του έχουν δώσει οι μετανάστες από την Αλβανία.
Αιτία όλων αυτών των δεινών η πολύχρονη εγκατάλειψη του χωριού.
Ένα διαμάντι της επαρχίας Μεσολογγίου εγκαταλελειμμένο στην μοίρα του, στην μοίρα που όλοι βλέπουν μα κανείς δεν προσπαθεί να την αποτρέψει.
Στο χωριό δεν μπήκε ποτέ Αστική συγκοινωνία προς τα δυο μεγάλα τοπικά κέντρα Αγρίνιο και Μεσολόγγι.
Με δυο δρομολόγια την εβδομάδα από το ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας οι κάτοικοι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.
Είναι το μοναδικό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας που παρότι το διασχίζει η διώρυγα αλλά και ο ποταμός Αχελώος δεν έγινε ποτέ ένα αρδευτικό έργο να ποτιστούν τα χωράφια να κρατηθούν οι νέοι που έφυγαν έστω και για σερβιτόροι μακριά του.
Και ας έχει το χώμα του ένα από τα καλύτερα μέταλλα για εκλεκτές καλλιέργειες και ας έχει μια τεράστια παραγωγή σε ελιές καλαμών πρώτης ποιότητας μάλιστα, αλλά και για εξαιρετικές ποικιλίες κρασιών και λαδιού.
Όλα αυτά είναι χιλιάδες στρέμματα κυρίως ξερικά και λίγα ποτιστικά από ιδιωτικές γεωτρήσεις.
Το κράτος και οι τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχουν προσφέρει το παραμικρό για την ανάπτυξη του χωριού.
Ούτε τα αυτονόητα όπως το να κρατήσουν τους χωματόδρομους ανοιχτούς για να μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει στην δουλειά του.
Σύμφωνα με το άρθρο 22 του Συντάγματος: H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Στην προκειμένη περίπτωση οι πολίτες δεν μπορούν να πάνε στην δουλειά τους όμως, και είτε αυτό που λέει το Σύνταγμα είναι ρητορικό και μη δεσμευτικό είτε κάποιοι παρανομούν και πρέπει να παρέμβει επιτέλους η δικαιοσύνη.
Και δεν είναι μόνο ότι οι πολίτες δεν μπορούν να πάνε στην δουλειά τους, είναι και πως σε αυτούς τους άθλιους χωματόδρομους έχουμε θρηνήσει και θύματα.
Δρόμοι εγκαταλελειμμένοι τουλάχιστον την τελευταία 20ετια, που όμοιοι τους υπάρχουν ίσως μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες.
Και βλέπουμε πολίτες στην απελπισία τους να μπορέσουν να κρατήσουν τους δρόμους λειτουργικούς να κουβαλάνε πέτρες και να βουλώνουν τρύπες.
Αρέσκεται πολύ τελευταία στο να μοιράζει βραβεία, για τα πανηγύρια στην κυριολεξία...
Οι προσδοκίες των απανταχού Σταμνιωτών στράφηκαν προς τον Αντιπεριφερειάρχη Υποδομών και Έργων Δυτικής Ελλάδας : κ. Αθανάσιο Μαυρομμάτη, ο οποίος κατάγεται από την Σταμνά και σίγουρα γνωρίζει τα προβλήματα.
Γρήγορα η προσδοκία διαδέχτηκε την απογοήτευση όμως καθώς ούτε και αυτός έσκυψε πάνω από τα προβλήματα του χωριού.
Προσφάτως μας μάλωσε κιόλας λέγοντας ότι οι δρόμοι επί της θητείας του και συντηρήθηκαν και χαλικοστρώθηκαν μόνο που εμείς δεν θέλουμε να το δούμε και να το παραδεχτούμε αυτό όπως είπε.
Οι φωτογραφίες όμως αποτελούν αδιάψευστο στοιχείο και μάρτυρα, αυτές είναι ένα απειροελάχιστο δείγμα της τραγικής κατάστασης των δρόμων μας και θα πάνε ακόμα και στην δικαιοσύνη αν χρειάζεται προκειμένου αυτός ο κόσμος του χωριού κάποτε να δικαιωθεί, κάποτε να μπορέσει να πάει στην δουλειά του με ασφάλεια.
Είναι τραγικό να κλείνει ο δρόμος από μια βροχή, και να έχεις ζώα τον χειμώνα και να μην μπορείς ούτε καν να πας να δεις αν ζουν.
Και να πρέπει να περιμένεις 15 ημέρες να στεγνώσει ο δρόμος για να πας με όχημα.
Να βλέπεις τα μελίσσια σου να σε χρειάζονται και να μην μπορείς να πλησιάσεις, να θες να πας να μαζέψεις τις ελιές σου και να μην περνάει ο δρόμος, να θες να πας να ταΐσεις τα πρόβατα σου και να είναι κομμένος ο δρόμος.
Και οι αρμόδιοι να σε κοροϊδεύουν.
Να έρχονται μόνο για φωτογραφίες στο μπαλκόνι της Αιτωλοακαρνανίας και να φεύγουν πετώντας μαύρη πέτρα πίσω τους.
Να κάνουν τάχα μερικά μπαλώματα και να ανακατεύουν τις λάσπες λίγο πριν τις εκλογές.
Είναι και γελοίο και άδικο.
Ας παρέμβει επιτέλους ένας εισαγγελέας, έστω ένας δικηγόρος να αναλάβει να πιέσει τις καταστάσεις να αναγκαστούν οι αρμόδιοι να κάνουν το αυτονόητο, να κρατούν ανοιχτούς τους δρόμους ώστε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας, να ρίξουν λίγο χαλίκι που τζάμπα είναι στο Αχελώο ώστε να μην βουλιάζουμε με την πρώτη βροχούλα.
Είναι τόσο δύσκολο;
Στηρίξτε τον Melissocosmos κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...
Απ ότι φαίνεται ΝΑΙ...