Σήμερα δεν ήταν καλή ημέρα για μελίσσια και ημερέψαμε λίγο τον τόπο μας...
Υπάρχουν πολλοί τρόποι μπολιάσματος που κυκλοφορούν στο ίντερνετ.
Εγώ όμως ξέρω τον παλιό τρόπο που μπόλιαζαν οι παλιοί, οι παππούδες και ο πατέρας μου.
Και αφού με αυτόν τον τρόπο έχουμε επιτυχία εξακολουθώ και τον εφαρμόζω.
Απαραίτητη προϋπόθεση για μπόλιασμα είναι να έχουμε άνοιξη.
Να βρούμε να καθαρίσουμε και να κόψουμε την αγριοαχλαδιά προσεκτικά ώστε η επιφάνεια της να είναι λεία.
Η αγριοαχλαδιά μας εδώ είχε δυο πόδια, οπότε κεντρώσαμε δυο διαφορετικές ποικιλίες αχλαδιών.
Στο ένα πόδι βάλαμε 3 μάτια ποικιλίας που εγώ τα ξέρω ως Θεριστάπιδα, επειδή ωριμάζουν τον μήνα Θεριστή, δηλαδή τον Ιούνιο.
Είναι η ποιο πρώιμη ποικιλία από όλα τα είδη αχλαδιών, είναι τα ποιο αρωματικά και είναι η αδυναμία μου οπότε έκανα μια τέτοια.
Το άλλο πόδι το κάναμε πάλι με 3 μάτια ποικιλίας που εγώ τα ξέρω ως δροσάπιδα.
Η ποικιλία αυτή λέγεται έτσι επειδή ωριμάζει Ιούλιο - Αύγουστο είναι πολύ ζουμερή και σε δροσίζει, σε ξεδιψάσει.
Αυτή η ποικιλία αρέσει στην Φρόσω όποτε έκανα και μια τέτοια.
Πρέπει να πω ότι είναι εφικτό ακόμα και σε κάθε πόδι να βάλουμε διαφορετικά μάτια από 3 διαφορετικές ποικιλίες.
Γενετικά είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, και οι ποικιλίες δημιουργήθηκαν μόνο βάση επιλογής, οπότε δεν έχουμε κανένα πρόβλημα προσαρμογής στην αγριοαχλαδιά.
Θα ευδοκιμήσουν και δεν θα μπερδευτούν, καθώς η φύση έχει φροντίσει έτσι ώστε η κάθε ποικιλία να ανθίζει διαφορετικές ημέρες και οι μέλισσες να πηγαίνουν στα άνθη που είναι ανοικτά τις ημέρες εκείνες οπότε δεν μπασταρδεύονται οι ποικιλίες.
Μια ακόμα ποικιλία που μου αρέσει είναι η κοντούλα, αυτή την ξέρετε όλοι νομίζω μα θα κάνω μια τις επόμενες ημέρες, δεν πρόλαβα σήμερα.
Να πω ακόμα ότι μπορούμε να βρούμε διάφορες παραλλαγές, πχ κοντούλες με ψιλό φρούτο ή κοντούλες με χονδρό φρούτο, θεριστάπιδα με ψιλό φρούτο ή θεριστάπιδα με χονδρό φρούτο κτλ.
Ανάλογα το γούστο του κάθε ενός μας επιλέγουμε να μπολιάσουμε αυτό που μας αρέσει.
Θα έλεγα όμως ότι όσο ποιο χονδρός είναι ο καρπός τόσο χάνει σε γεύση.
Οι ποικιλίες που έχουμε εμείς στο κτήμα μας είναι μετρίου προς χονδρού καρπού αλλά είναι πολύ νόστιμες.
Είναι παλιές ντόπιες ποικιλίες που τις έχουμε τουλάχιστον από το 1967 στο κτήμα μας και πρόθεση μου είναι να μην τις αλλάξω και να τις διατηρήσω.
Αυτές οι ποικιλίες δεν χρειάζονται ούτε λίπασμα, ούτε ράντισμα ούτε πότισμα το καλοκαίρι, είναι αρκετά ανθεκτικές από μόνες τους.
Μόνο τα τελευταία χρόνια που παρουσιάστηκαν κάτι καινούριοι μύκητες μας ξέραναν κάποια δένδρα οπότε μπολιάζω νέα δέντρα.
Δεν κάνουμε εμπόριο, απλά έχουμε 10-20 δένδρα για το σπίτι.
Οι ντόπιες ποικιλίες που γνωρίζω ονομαστικά όπως τις έλεγαν οι παλιοί, είναι οι, Θεριστάπιδα, Δροσάπιδα. Κοντούλες ή Κοντοποδαρούσα, Κολοκυθάπιδα. Μαυρόκωλα, Κρυστάλλια κ.α.
Η μεγαλύτερη ποικιλία είναι τα κολοκυθάπιδα, με καρπό που φτάνει το κάθε ένα φρούτο ακόμα και τα 300γρ και ωριμάζουν τέλος Σεπτέμβρη, αλλά δεν μου αρέσουν και τόσο ως γεύση.
Ας συνεχίσω με το μπόλιασμα όμως.
Αφού καθαρίσουμε και κόψουμε σε λεία επιφάνεια την αγραπιδιά με ένα μαχαιράκι κάνουμε τομή, ανάμεσα στον φλοιό και τον κορμό του δέντρου.
Μέσα σε αυτή την τομή θα τοποθετηθούν μετά τα μάτια, τα μπόλια δηλαδή.
Καλό είναι να προσέξουμε να μην σκιστεί ο φλοιός, μα και αν σκιστεί δεν χάλασε και ο κόσμος.
Μετά πελεκάμε το μάτι, το μπόλι δηλαδή μόνο από την μια πλευρά.
Από την άλλη πλευρά πρέπει να μείνει η φλούδα.
Αυτό το μπόλι ή μάτι πρέπει να το μπήξουμε μετά μέσα στην τομή που κάναμε προηγουμένως.
Το ξύσμα που κάναμε στο μπόλι πρέπει πάει προς τον κορμό της αγραπιδιάς, ώστε η φλούδα που δεν ξύσαμε να έρθει προς τον φλοιό της αγραπιδιάς.
Μετά κάνουμε λάσπη και τοποθετούμε πάνω σε όλη την επιφάνεια που κόψαμε καλύπτοντας κάθε σημείο και σχισματιά.
Και μετά βάζουμε φύλα αγριοκρεμμύδας πάνω και γύρω από την λάσπη.
Με τα φύλλα της αγριοκρεμμύδας προστατεύουμε την λάσπη από την βροχή, και από τον Ήλιο.
Είναι ανώτερο υλικό από το ναύλον καθώς διατηρεί φυσική την θερμοκρασία στην περιοχή της τομής.
Η λάσπη λειτουργεί ως επούλωση στην πληγή που κάναμε στο δένδρο και ως μόνωση, να μην μας φύγει η δύναμη, οι χυμοί δηλαδή καθώς θέλουμε αυτοί να κατευθυνθούν προς τα μπόλια.
Τα δε φύλα της κρεμμύδας και όταν ξεραθούν θα παραμείνουν στην θέση τους και θα κάνουν την δουλειά τους, ενώ δεν τα πειράζουμε καθόλου, θα φύγουν μόνα τους μετά από μερικούς μήνες.
Για να μην μπερδευτείτε αυτή είναι η αγριοκρεμμύδα.
Αν η περιοχή σας δεν έχει αγριοκρεμμύδα βάλτε ναύλον και θα γίνει η δουλειά σας.
Τα μάτια, τα μπόλια δηλαδή πρέπει να είναι γυμνά έξω από την κρεμμύδα ή το ναύλον.
Τα μάτια δεν πρέπει να έχουν σκάσει αλλά πρέπει να είναι μπουμπούκια που από εκεί σε λίγες ημέρες ή 2-3 εβδομάδες θα σκάσει το φύλλο.
Για να μην μας πιέζει ο χρόνος μπορούμε τώρα να κόψουμε μπόλια και να τα διατηρήσουμε στο ψυγείο ώστε να κάνουμε εμβολιασμούς ακόμα και μετά από έναν μήνα ή και περισότερο.
Στο ψυγείο τα μάτια δεν θα σκάσουν λόγο χαμηλής θερμοκρασίας.
Στόχος είναι να πιάσει έστω και ένα από τα τρία μάτια που τοποθετήσαμε σε κάθε αγριαχλαδιά.
Αν πιάσει, τότε έως το φθινόπωρο θα έχει μεγαλώσει και θα έχει γίνει από 50 έως 100 εκατοστά.
Στα τρία χρόνια θα αρχίσει να μας δίνει φρούτα.
 |
| Το αποτέλεσμα του εμβολιασμού όπως αυτο εξελίχτηκε περίπου 40 ημέρες αργότερα... |
Καλή επιτυχία σε όσους δοκιμάσουν.
Στηρίξτε τον Melissocosmos κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...