Αλωπεκίς ένα Ελληνικό ζωντανό μνημείο
Τον Νοέμβριο του 2020 στην περιοχή του Μεσολογγίου ένα πρωί πήγαμε να μαζέψουμε ελιές και μέσα στα λιόπανα είχαν τρυπώσει για ζεστασιά δυο εγκαταλελειμμένα μικροσκοπικά κουταβάκια.
Τα μαζέψαμε τα πήγαμε στον κτηνίατρο και τους έκανε ενέσεις βιταμινών για να δυναμώσουν μήπως και επιβιώσουν αφού κινδύνευαν άμεσα λόγω ασιτίας, φυσικά έγινε και αποπαρασίτωση.
Το ένα κουταβάκι με την βοήθεια μιας καλής κυρίας που φροντίζει για τα αδέσποτα το στείλαμε σε μια καλή οικογένεια στην Αθήνα αφού του έγιναν τα εμβόλια όταν ανάρρωσε και του βγάλαμε βιβλιάριο ενώ το δεύτερο αποφασίσαμε να το κρατήσουμε και ήταν η Λούση μας ένα πανέξυπνο κουταβάκι μαύρου χρώματος με λίγο λευκό.
Η Λούση είναι πάρα πολύ έξυπνη, έμαθε με ευκολία εντολές όπως, κάτσε, φερε το μπαλάκι, πάμε βόλτα, πάμε για φαγητό, πάμε τουαλέτα, πάμε για ύπνο, μπες στο αμάξι κτλ.
Τώρα που μεγάλωσε δεν μας κάνει καθόλου ζημιές μέσα στο σπίτι, είναι πολύ προσεκτική, αλλά και ιδιότροπη αφού όταν θέλει να κοιμηθεί δεν δέχεται καθόλου να την ενοχλήσεις ούτε χάδια.
Μάλλον εκμεταλλεύεται την αδυναμία μας θα έλεγα εγώ αφού αυτή όταν έχει όρεξη για παιχνίδια ή πιπί μας ξυπνάει όποτε θέλει.
Στις εξόδους μας στο κτήμα μας που έχουμε κήπο την παίρνουμε πάντα μαζί μας.
Είναι πολύ νευρικό σκυλί, και δεν έχει αφήσει τίποτα να πλησιάζει κοντά στο κτήμα, κυνηγάει μανιωδώς χελώνες, νυφίτσες, ασβούς, σαύρες και ότι άλλο βρει.
Δεν μπορέσαμε να μάθουμε την ράτσα της καθώς δεν γνωρίσαμε τους γονείς, πάντως έγινε μικρόσωμο και μακρουλό σκυλάκι 7.5 κιλών αν και πρέπει να χάσει κάνα δυο κιλά γιατί είναι παχουλή ενώ η αδελφή της στην Αθήνα 8.5 κιλών και αυτό πρέπει να χάσει λίγο.
Τώρα μας είπαν ότι πιθανότατα είναι Αλωπεκίς, και ψάχνοντας σχετικές πληροφορίες είδαμε ότι φέρει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά της φυλής.
Δεν θέλουμε να την στειρώσουμε, και μας αγχώνουν οι φήμες περί υποχρεωτικής στείρωσης που ακούγεται ότι θα ψηφιστεί.
Η Λούση έχει ύψος ακρώμιο 27cm
Εδώ η αδελφή της Λούσης η Χλόη που πήγε στην Αθήνα
Επειδή γίνονται προσπάθειες από φιλοζωικές οργανώσεις στην Ελλάδα να διασωθεί αυτή η φυλή σκύλου η οποία μετράει 7 χιλιάδες χρόνια παρουσίας στον Ελλαδικό χώρο κάνω αυτή την ανάρτηση ώστε ο κόσμος να έχει γνώση και να φροντίζει όσα έχουν απομείνει ανά την Ελλάδα.
Δημοσιεύω σχετικές πληροφορίες.
Διαβάζουμε σχετικά στο wikipedia
Η Αλωπεκίς είναι μία αρχαία ελληνική φυλή σκύλου. Η ονομασία της σημαίνει “μικρή Αλεπού” ή “αλεποειδής”. Αναφέρεται στα κείμενα αρχαίων Ελλήνων κλασσικών συγγραφέων (Αριστοτέλης, Ξενοφών, Αριστοφάνης κ.α.) και απεικονίζεται σε πολλά αρχαιολογικά ευρήματα όπως αγγεία, ανάγλυφα, επιτύμβια αναθήματα κλπ.
Η αρχαιότερη απεικόνιση προέρχεται από την μεταπαλαιολιθική/νεολιθική εποχή (3000 π.Χ. Νεολιθική Ελλάδα). Πρόκειται για εγχάρακτο πίθο από την Θεσσαλία που φέρει σκαρίφημα με την χαρακτηριστική σιλουέττα της Αλωπεκίδος και βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας. Το εύρημα αυτό τοποθετεί την φυλή στην ίδια ιστορική περίοδο και γεωγραφική περιοχή με τους Πελασγούς. Πρόκειται για την αρχαιότερη απεικόνιση σκύλου στον ελλαδικό χώρο. Παρόμοιο εύρημα βρέθηκε και στο Ασκηταριό Ραφήνας [1] και χρονολογείται από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (2500-2100 π.Χ.).
Η εξημέρωση του σκύλου στον Ελλαδικό χώρο χρονολογείται, από τα μέχρι στιγμής ευρήματα, ήδη πριν την Προκεραμική νεολιθική εποχή, δηλαδή επτά χιλιάδες χρόνια προ Χριστού. Οστά σκύλων που είναι παρόμοια με τα ευρήματα των "σκύλων της τύρφης" (επί λέξει από το λατινικό palustris: του έλους) της Κεντρικής Ευρώπης (Canis familiaris palustris,[2]) έχουν βρεθεί στα παλαιότερα στρώματα των νεολιθικών οικισμών στους Σιταγρούς και το Σέσκλο (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Εποχή του Λίθου). Το γεγονός ότι αυτοί οι ελλαδικοί οικισμοί και τα ευρήματα ειναι κατά πολύ παλαιότεροι των αντίστοιχων κεντροευρωπαϊκών[3]), επιτρέπει την λογική υπόθεση ότι ο πρόγονος των Ευρωπαϊκών Σπιτς πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλαδα. Επομένως η Αλωπεκίς θέτει σοβαρή υποψηφιότητα ως μία από τις αρχαιότερες φυλές, αν όχι ο αρχαιότερος τύπος σκύλου της Ευρώπης. Κάτι που θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μελετηθεί εργαστηριακά με σύγκριση DNA από τα νεολιθικά οστά και σημερινούς σκύλους.
Μία άλλη ονομασία που χρησιμοποιούνταν για την φυλή στην αρχαία εποχή ήταν Κυναλώπηξ (οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι Αλωπεκίδες προέρχονταν από διασταύρωση σκύλου με αλεπού).
