Του Απόστολου Ζέρβα
Τώρα το βράδυ, καθώς έγραφα γύρισα το κεφάλι μου ασυναίσθητα προς τα έξω. Κι ο ουρανός, ήταν τόσο όμορφος! Είχε ένα ροζ χρώμα… Είχε ένα χρώμα που άλλαζε συνεχώς μέχρι να σκοτεινιάσει. Έτσι είναι κι η ζωή λέω, συνέχεια αλλάζει. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα στη ζωή μας. Ναι, κάποτε νιώθουμε πως όλα είναι ίδια… Μα αν κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, καταλαβαίνουμε πως κάθε στιγμή όλο και κάτι αλλάζει. Μην την φοβάσαι την αλλαγή. Να την αγκαλιάζεις. Να την κάνεις σύμμαχο σου. Να αλλάζεις κάθε μέρα προς το καλύτερο. Να αγαπάς πιο πολύ, να χαμογελάς περισσότερο, να ζεις τη ζωή όλο και πιο έντονα κάθε μέρα.Ποτέ να μην ξεχνάς πως σ’αυτόν εδώ τον κόσμο που ζούμε, συμβαίνουν ακόμα θαύματα. Μη χάνεις ποτέ την πίστη σου. Να πιστεύεις. Να πιστεύεις με όλη σου την καρδιά σ’οτι αγαπάς. Να πιστεύεις πως όλα είναι πιθανά. Να το πιστεύεις τόσο πολύ, που να το κάνεις πραγματικότητα. Τίποτα, τίποτα δεν είναι απίθανο σ’αυτήν την ζωή. Αυτό είναι που ξεχνούν οι άνθρωποι. Κι έτσι, συμβιβάζονται και βάζουν στην άκρη ότι αγαπούν. Το ξεχνούν. Κι ο χρόνος περνά, κι η γη συνεχίζει να γυρίζει.
Να παλεύεις λοιπόν. Για ότι αγαπάς! Να παλεύεις για να φτάσεις κοντά του. Ίσως να χρειάζεται απλώς, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Καλύτερος μέσα σου. Ξέχνα για λίγο τα επιφανειακά. Θυμήσου. Θυμήσου ότι πρέπει να αγαπάς βαθιά. Θυμήσου ότι πρέπει να νοιάζεσαι. Πρέπει να αγκαλιάζεις, πρέπει να βοηθάς, πρέπει να μοιράζεσαι.
Πρέπει να ξεπερνάς κάθε δυσκολία με προσπάθεια. Ό,τι κι αν κάνεις, να το κάνεις για σένα. Για να γίνεις όμορφος άνθρωπος! Για να μπορείς να αγαπάς, και να αγαπιέσαι αληθινά. Για να μπορείς να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια και να παλεύεις γι’αυτούς.
Θέλει κόπο η ζωή. Θέλει αγάπη, θέλει να προσπαθείς για αυτήν.
Να προσπαθείς κάθε μέρα και κάθε στιγμή για αυτο που αγαπάς.
Να μην το ξεχνάς.