Τι σημαίνει αυτό ; Και αν δεν έχουν συναισθήματα , πώς πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε ; Έχουμε ηθική υποχρέωση προς τα έντομα ;
- " Οι μέλισσες μπορεί να έχουναισθήματα» : « Δεν μπορούμε να είμαστε απαισιόδοξοι , αν δεν έχουμε μια εσωτερική ζωή . " Και ,τα ασπόνδυλα , όπως οι μέλισσες φαινεται να έχουν συναισθηματα.
Από τη σκοπιά της ηθικής , ερωτήσεις , όπως αυτές κάνουν την μεγάλη διαφορά .
Όπως ο Sam Harris υποστήριξε πρόσφατα , τα πλάσματα με την εσωτερική ζωή , εχουν συναισθήματα και οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαν ότι υπάρχουν ορισμένοι τρόποι που πρέπει ( και δεν πρέπει) να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο , που βασίζονται κυρίως στην αρχή ότι είναι κακό να προκαλείς άσκοπη ταλαιπωρία . Γιατί είναι κακό ; Επειδή η ταλαιπωρία πονάει - αισθάνεται άσχημα , υποκειμενικά και θα ήταν εξαιρετικά εγωιστικό για καποιον από μας να σκεφτετε μόνο τον εαυτο του.
Γιατί δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές , ρωτάτε; Καλή ερώτηση
Ειδικα σε θέματα ηθικής , όπως ο Peter Singer έχουν κάνει πολύ καλη δουλειά για να σκεφτόμαστε τον πόνο των μη ανθρώπινων ζώων , και κάλεσαν να έχουμε μια ηθική ευθύνη ωστε να μην τα βλάπτουμε Δηλαδή , έχουμε ευθύνη να επεκταθεί η αρχή του "μη βλάπτειν» πέρα από τη σφαίρα του homo sapiens . Αυτό φαινεται διαισθητικά σωστό , όταν πρόκειται για την οικογένεια του σκύλου ή της γάτας ? και σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλοί χορτοφάγοι προέρχονται από τις τάξεις των πρώην κρεατοφάγων που διαβάζουν Upton Sinclair Ολα τα ζώα αισθάνονται πόνο , και δεν θα πρέπει να επιβάλλεται σε αυτά θέλοντας και μη . Ίσως δεν θα έπρεπε να τον προκαλούμε καθόλου .
Αλλά οι μέλισσες ; Αυτα τα μικρά έντομα που μας τσιμπούν με το κεντρί τους; Ποιος νοιάζεται ;
Λοιπόν , ας μην κρουσουμε τον κώδωνα του κινδύνου ηθικής ακόμα . Πρώτα θα πρέπει να πάρουμε μια πιο λεπτομερή ματιά στο πείραμα των μελισσών , λόγω της Melissa Bateson και Jeri Wright από το Πανεπιστήμιο του Newcastle , για να δούμε τι πραγματικά γίνεται, και τι μπορεί εύλογα να ληφθεί υπ όψιν .
Εδώ είναι ό, τι έκαναν . Οι ερευνητές εκπαιδεύουν μια χούφτα των εργαζομένων μελισσών -δεμένες σε μικροσκοπικα μέλισσο - λουριά , με τον τρόπο - ωστε να συνδέσουν μια ορισμένη χαρακτηριστική οσμή ( οσμή Α) με ανταμοιβή , δηλαδή ένα γλείψιμο της ζάχαρης . Επιπλέον , εκπαίδευσαν τις ίδιες τις μέλισσες για να συσχετισουν μια διαφορετική οσμή ( οσμή Β ) με την τιμωρία : ένα γλείψιμο της κινίνης , το οποίο δοκιμάζουν με πικρή και δυσάρεστη γευση . Ψεκάζουν την οσμή , δίνουν τη ζάχαρη ή κινίνη ,ξεπλένουν και επαναλάμβάνουν . Είναι σαν " το σκυλί του Παβλόφ » για τις μέλισσες . Η πραγματική συμπεριφορά τους που πρεπει να μετρηθεί ήταν η επέκταση ή σύμπτυξη των σαγονιων .Η Ώθηση των σαγονιών έξω έδειξε οτι η μέλισσα περιμενε για την αναμενόμενη ανταμοιβή? τραβώντας προς τα μέσα σαγόνια, σήμαινε ότι απεφεύγε την αναμενόμενη τιμωρία .
Μετά από αυτή την προπόνηση , οι ερευνητές πήραν το ήμισυ των μελισσών και τις τίναξαν για 60 δευτερόλεπτα ( αφήνοντας μόνο του το άλλο μισό ) και στη συνέχεια εκτίθενται στις δύο ομάδες σε ορισμένες μυρωδιές που είχαν οσμή Α και Β. οσμή
Το κούνημα είναι πολύ στρεσογονο για τις μέλισσες σε σημειο που τις κάνουν να επιτίθενται σαν αρπαχτικα ζώα.
Βρήκαν ότι η εξ ολοκλήρου τιναγμένες μέλισσες είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν συσχετίση -μεταξύ των οσμών με την τιμωρία παρα σε σχέση με την ανταμοιβή. Δηλαδή, ήταν πιο πιθανό να αποσύρουν σαγόνια τους όταν έρχονται αντιμέτωπες με τις διφορούμενες μυρωδιές από ό, τι ήταν να τις επεκτείνουν.
Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς μπορεί λίγο να ονομαστεί μεροληψία, και οι ταραγμένες μέλισσες το εμφάνισαν καθαρά, σε σύγκριση με τις συναδέλφους τους τις μη διαταραγμένες, σε στατιστικά σημαντικό βαθμό.
Αυτό είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον εύρημα , και αυτό μας λέει κάτι για το πώς οι μέλισσες αντιδρουν σε ερεθίσματα αφού έχουν ταρακουνηθεί. Ίσως είναι μια εξελιγμένη στρατηγική επιβίωσης με μια λογική κάτι σαν αυτό : Όταν είστε σε μια επικίνδυνη ή αγχωτική κατάσταση , είναι καλύτερο να μεινετε ασφαλείς , όταν πρόκειται για ( πιθανό ) δηλητήριο .
http://lifeview888.blogspot.gr/
Γιατί δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές , ρωτάτε; Καλή ερώτηση
Ειδικα σε θέματα ηθικής , όπως ο Peter Singer έχουν κάνει πολύ καλη δουλειά για να σκεφτόμαστε τον πόνο των μη ανθρώπινων ζώων , και κάλεσαν να έχουμε μια ηθική ευθύνη ωστε να μην τα βλάπτουμε Δηλαδή , έχουμε ευθύνη να επεκταθεί η αρχή του "μη βλάπτειν» πέρα από τη σφαίρα του homo sapiens . Αυτό φαινεται διαισθητικά σωστό , όταν πρόκειται για την οικογένεια του σκύλου ή της γάτας ? και σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλοί χορτοφάγοι προέρχονται από τις τάξεις των πρώην κρεατοφάγων που διαβάζουν Upton Sinclair Ολα τα ζώα αισθάνονται πόνο , και δεν θα πρέπει να επιβάλλεται σε αυτά θέλοντας και μη . Ίσως δεν θα έπρεπε να τον προκαλούμε καθόλου .
Αλλά οι μέλισσες ; Αυτα τα μικρά έντομα που μας τσιμπούν με το κεντρί τους; Ποιος νοιάζεται ;
Λοιπόν , ας μην κρουσουμε τον κώδωνα του κινδύνου ηθικής ακόμα . Πρώτα θα πρέπει να πάρουμε μια πιο λεπτομερή ματιά στο πείραμα των μελισσών , λόγω της Melissa Bateson και Jeri Wright από το Πανεπιστήμιο του Newcastle , για να δούμε τι πραγματικά γίνεται, και τι μπορεί εύλογα να ληφθεί υπ όψιν .
Εδώ είναι ό, τι έκαναν . Οι ερευνητές εκπαιδεύουν μια χούφτα των εργαζομένων μελισσών -δεμένες σε μικροσκοπικα μέλισσο - λουριά , με τον τρόπο - ωστε να συνδέσουν μια ορισμένη χαρακτηριστική οσμή ( οσμή Α) με ανταμοιβή , δηλαδή ένα γλείψιμο της ζάχαρης . Επιπλέον , εκπαίδευσαν τις ίδιες τις μέλισσες για να συσχετισουν μια διαφορετική οσμή ( οσμή Β ) με την τιμωρία : ένα γλείψιμο της κινίνης , το οποίο δοκιμάζουν με πικρή και δυσάρεστη γευση . Ψεκάζουν την οσμή , δίνουν τη ζάχαρη ή κινίνη ,ξεπλένουν και επαναλάμβάνουν . Είναι σαν " το σκυλί του Παβλόφ » για τις μέλισσες . Η πραγματική συμπεριφορά τους που πρεπει να μετρηθεί ήταν η επέκταση ή σύμπτυξη των σαγονιων .Η Ώθηση των σαγονιών έξω έδειξε οτι η μέλισσα περιμενε για την αναμενόμενη ανταμοιβή? τραβώντας προς τα μέσα σαγόνια, σήμαινε ότι απεφεύγε την αναμενόμενη τιμωρία .
Μετά από αυτή την προπόνηση , οι ερευνητές πήραν το ήμισυ των μελισσών και τις τίναξαν για 60 δευτερόλεπτα ( αφήνοντας μόνο του το άλλο μισό ) και στη συνέχεια εκτίθενται στις δύο ομάδες σε ορισμένες μυρωδιές που είχαν οσμή Α και Β. οσμή
Το κούνημα είναι πολύ στρεσογονο για τις μέλισσες σε σημειο που τις κάνουν να επιτίθενται σαν αρπαχτικα ζώα.
Βρήκαν ότι η εξ ολοκλήρου τιναγμένες μέλισσες είχαν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν συσχετίση -μεταξύ των οσμών με την τιμωρία παρα σε σχέση με την ανταμοιβή. Δηλαδή, ήταν πιο πιθανό να αποσύρουν σαγόνια τους όταν έρχονται αντιμέτωπες με τις διφορούμενες μυρωδιές από ό, τι ήταν να τις επεκτείνουν.
Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς μπορεί λίγο να ονομαστεί μεροληψία, και οι ταραγμένες μέλισσες το εμφάνισαν καθαρά, σε σύγκριση με τις συναδέλφους τους τις μη διαταραγμένες, σε στατιστικά σημαντικό βαθμό.
Αυτό είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον εύρημα , και αυτό μας λέει κάτι για το πώς οι μέλισσες αντιδρουν σε ερεθίσματα αφού έχουν ταρακουνηθεί. Ίσως είναι μια εξελιγμένη στρατηγική επιβίωσης με μια λογική κάτι σαν αυτό : Όταν είστε σε μια επικίνδυνη ή αγχωτική κατάσταση , είναι καλύτερο να μεινετε ασφαλείς , όταν πρόκειται για ( πιθανό ) δηλητήριο .
http://lifeview888.blogspot.gr/