Μια μολυβιά μέσα στης μοίρας το τετράδιο βρε Πάνο

Γνώρισα τον Πάνο στο Αγρίνιο πριν 7-8 χρόνια τυχαία.
Ήταν αμούστακο παιδί ακόμα, κι εγώ νεότερος.
Ντροπαλός, λιγομίλητος αλλά πανέξυπνος και το μάτι του γυάλιζε.
Τι δουλειά κάνεις του λέω;
- Μελισσοκόμος μου απαντάει, και αυτό ήταν.
Ο Πάνος ήταν προστατευόμενος μου, γνώρισα τον πατέρα του, την μητέρα του, αποκτήσαμε οικογενειακή φιλία, πηγαίναμε με τη Φροσω στο σπίτι τους για φαγητό, ήταν μια ζεστή και δεμένη οικογένεια.
Οικογένεια που μόχθησε, πάλεψε στη ζωή της πολύ, πέρασε δύσκολα αλλά τελευταία άρχισε να τα καταφέρνει.

Ασχολήθηκαν κυρίως πουλώντας παραφυάδες, χιλιάδες παραφυάδες τον χρόνο αλλά και με την παραγωγή μελιού, και λιγότερο με τον βασιλικό πολτό.
Είχαν μεγαλώσει και τα παιδιά, ο Πάνος και οι αδελφές του και βοηθούσαν.
Βλεπόμασταν τακτικά, τον ρωτούσα διάφορα.
- Τι γίνεται με τα κορίτσια Πανο του έλεγα, και μου μιλούσε, με εμπιστευόταν, κι εγώ το αγαπούσα αυτό το παιδί δεν ξέρω γιατί.

Πριν μερικές μέρες πήγαινα στα μελίσσια και με πλησίασε μια μηχανή, κοιτάζω και ήταν ο Πάνος.
Που χάθηκες εσύ μου λέει.
Έπιασα άκρη, τα είπαμε λίγο.
Είχε γίνει σωστό παλικαράκι, 22 χρονών, πάντα ντροπαλός αλλά έξυπνος.
Με ρώτησε για τα μελίσσια και μου είπε και για τα δικά του.
Είπαμε να βρεθούμε μια ημέρα να τα πούμε.
Πρόσεξα την μηχανή.
Τώρα το πήρες το εργαλείο του λέω;
- Ναι μου λέει όλο καμάρι.
Να προσέχεις με αυτό του λέω, άντε φεύγω τώρα και χαιρετισμούς στον πατέρα σου.

Χτες διάβασα μια είδηση από τοπικό site.
Μηχανή παρέσυρε πεζή γυναίκα, νεκροί και ο οδηγός της μηχανής και η γυναίκα.

Μετά από λίγο έμαθα ότι ήταν ο Πάνος και μάτωσε η καρδιά μου.
Άρχισα να ρωτάω γνωστούς και φίλους με την ελπίδα κάποιος να μου πει ότι δεν ήταν αυτός.

Μάταιος κόπος όμως.

Και τώρα αναρωτιέμαι γιατί τόσο αίμα, γιατί έτσι άδικα;
Δυο νέοι άνθρωποι να χαθούν χωρίς αιτία, μοιάζει τόσο απίστευτο.

Και τώρα τι θα γίνουν τα μελισσακια σου βρε Πανο που σε περιμένουν να πας να τα επιθεωρήσεις;
Κι ο πατέρας σου, η οικογένεια σου τι νόημα θα έχει τώρα η ζωή τους, πως να τους αντικρίσω και τι να τους πω;

Πως μπορεί αυτή η Γη να τρώει τέτοια παλικάρια λεβέντη μου;
Και πως να σου πω το τελευταίο αντίο που είσαι τόσο νέος και τι αντίο θα ειναι αυτό;

Να ειναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει βρε Πάνο, καλό Παράδεισο να έχεις και καλή αντάμωση...