Ήταν ένας μικρός τρύγος 4-5 κιλών ανά κυψέλη μέσο όρο αλλά πολύτιμος τόσο για τα μελίσσια όσο και για τον μελισσοκόμο και είχε κάποια χαρακτηριστικά ενδιαφέροντα που αξίζει να αναφέρω νομίζω.
Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.
Ήταν ακόμα Ιούνιος και τα μελίσσια τα είχα στο βουνό στα έλατα.
Εκεί κυριολεκτικά κινδύνεψαν να πεθάνουν από την πείνα λόγω των καθημερινών βροχοπτώσεων και ξεγόνιασαν σε μεγάλο βαθμό.
Πίσω στον κάμπο είχα αφήσει δυο δεκάδες μελίσσια σε δυο διαφορετικές περιοχές που απείχαν μεταξύ τους 4 χλμ περίπου.
Η μια κοντά στο ποτάμι, με πολλές λυγαριές, αγκάθια και θυμάρι, και η άλλη σε περιοχή που έφταναν οι μέλισσες να συλλέξουν και σε βουνό, με δάσος από Αριές, πουρνάρια, βελανιδιές κ.α
Τα μελίσσια που έμειναν πίσω ήταν αδύναμα που δεν έκρινα σκόπιμο να πάνε στο βουνό, και είχαν τον ρόλο του μάρτυρα ώστε να έχω εικόνα για το τι γίνεται στον κάμπο αν κάτι στραβώσει στο βουνό ως εναλλακτική λύση, και επιπλέον με τις άφθονες γύρες που υπάρχουν εκεί ήλπιζα στην ανάπτυξη τους κιόλας.
Από αυτά μάλιστα ξεχωρίζω ένα μυστήριο μελισσάκι.
Πρόκειται για μελίσσι που προέρχεται από βασίλισσα που είχα αγοράσει από τον μπάρμπα Γιάννη τον Λεπίδα το 2008.
Η φυλή αυτή μου βγήκε πολύ παραγωγική και το μελισσάκι αυτό έκτοτε το έχω μόνιμα και το κόβω παραφυάδες καλοκαίρι και άνοιξη.
Το έκοψα πέρυσι τον Αύγουστο για παραφυάδα του φίλου μου του Θεόφιλου και επειδή και την άνοιξη το είδα με μπόλικα μέλια το ξαναέκοψα κι έμεινε μικρούλι.
Τόσο που από διώροφο που ήταν έμεινε μια χούφτα πληθυσμό, και για τον λόγο αυτό το άφησα με 9 πλαίσια στον εβρυοθάλαμο και 2 πλαίσια στο πάτωμα, τα μισά και παραπάνω από αυτά άδεια από πληθυσμό.
Θεώρησα ότι του φτάνουν και περισσεύουν...
Που να ήξερα;
Κάπου στις 25 Ιουνίου όμως κι ενώ στο βουνό πλέον στα έλατα φαινόταν το φούμο που θα φάμε, αποφάσισα να επιθεωρήσω τα μελίσσια στον κάμπο.
Φτάνοντας διαπίστωσα ότι η μια δεκάδα, η μια από τις δυο περιοχές δηλαδή είχε καταπληκτικά αποτελέσματα, αφού είχε δουλέψει σε μελίτωμα Αριάς.
Το συγκεκριμένο μελισσάκι μάλιστα είχε αναπτυχθεί και δούλεψε τόσο πολύ που έχτισε μόνο του κηρήθρες στο δέκατο πλαίσιο του εμβρυοθαλάμου που έλειπε, και στο πάτωμα που του είχα αφήσει μόνο δυο πλαίσια.
Όταν τα είδα αυτά έφυγα την ίδια στιγμή για το βουνό και κατέβασα το ίδιο βράδυ το πρώτο φορτίο από τα έλατα.
Και πάλι όμως είχα ένα πρόβλημα.
Είπαμε, ότι η μια περιοχή δούλεψε τρελά σε μελίτωμα Αριάς, ενώ η δεύτερη δεν είχε δάσος κοντά για να δουλέψει.
Πλέον όμως το μελίτωμα τελείωσε και περίμενα ανθοφορίες λυγαριάς, θυμαριού και αγριοαγκίναρας.
Η περιοχή που δούλεψε το μελίτωμα ανέμενε μικρότερη ανθοφορία από την περιοχή που δεν δούλεψε όμως, οπότε το ερώτημα που προέκυπτε ήταν ποια θα έπρεπε να επιλέξω από τις δυο;
Η μια έδωσε δείγμα αλλά αναμενόταν μικρή ανθοφορία, ενώ η άλλη δεν έδωσε κάτι αλλά αναμενόταν μεγάλη ανθοφορία, τι κάνουμε τώρα;
Επέλεξα την Σολομώντεια λύση να πάνε μισά μελίσσια στην μια περιοχή και μισά μελίσσια στην άλλη περιοχή.
Δεν μπορούσα να ρισκάρω κάτι διαφορετικό την στιγμή που δεν είχα πάρει καθόλου μέλι ακόμα άλλωστε.
Έτσι κι έγινε.
Κατέβασα τα μελίσσια από μισά και στις δυο περιοχές και τοποθέτησα την ζυγαριά στην περιοχή που είχε δείξει τα καλά σημάδια.
Αυτό έγινε από τις 25 Ιουνίου.
Η ζυγαριά έδειξε σταθερή μικρή άνοδο περίπου 300 γραμμαρίων την ημέρα κάθε μέρα και μόνο την περίοδο της μεγάλης ανθοφορίας της λυγαριάς έφτασε τα 600 γραμμάρια την ημέρα.
Κάπως έτσι έναν περίπου μήνα μετά στις 23 Ιουλίου φτάσαμε στον πρώτο τρύγο της χρονιάς.
Το αποτέλεσμα, έδειξε ότι στην περιοχή που είχε δουλέψει το μελίτωμα τα μελίσσια δούλεψαν τελικά πολύ περισσότερο αν και με μικρότερη ανθοφορία.
Ίσως θα πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι το μικροκλίμα της κάθε περιοχής που επέτρεψε μια φορά την παραγωγή μελιού ότι συνεχίζει και στην αμέσως επόμενη νομή.
Επιπλέον το σίγουρο είναι πως αν αντί για τον έλατο μετέφερνα τα μελίσσια μου στην συγκεκριμένη περιοχή ότι θα είχα βγάλει τόνους μέλι.
Από την άλλη όμως...
Πέρυσι άφησα αρκετά μελίσσια εκεί και δεν πήγαν καλά, και φέτος μέχρι τέλος Απριλίου επίσης δεν πήγε καλά, μετά τον Απρίλιο ξεκίνησε να δίνει.
Άβυσσος τελικά η φύση!
Και στις δυο περιοχές όμως αναπτύχθηκαν πάρα πολύ τα μελίσσια, με ανοιξιάτικους γόνους σε πολλά πλαίσια.
Το μικρό μελισσάκι κυριολεκτικά είχε μπλοκάρει και μας έδωσε 7 ασήκωτα πλαίσια με μέλι και δυο κηρήθρες που είχε χτίσει μόνο του και τις έκοψα με το μαχαίρι επίσης γεμάτες μέλι.
Όσο για το μελίσσι τις ζυγαριάς...
Το μελίσσι έφυγε για τα έλατα και ζύγιζε 49.210 kg
Επέστρεψε από τα έλατα και ζύγιζε 48.570 kg
Δούλεψε στον κάμπο και έφτασε μάξιμουμ στα 54.06 kg
Ενώ μετά τον τρύγο και αφού του επιστρέψαμε τα άδεια πλαίσια πίσω ζύγισε 41.08 kg
Γενικά από τον τρύγο ένα τριώροφο μελίσσι πήγε πολύ καλά και μας έδωσε 14 πλαίσια μελιού, όμως πολλά ήταν και εκείνα που δεν μας έδωσαν ούτε ένα.
Όπως είπα το μέσο όρο ήρθε στα 4-5 κιλά ανά κυψέλη ενώ το μεγάλο κέρδος είναι η πολύ καλή ανάπτυξη και η ανανέωση των πληθυσμών.
Πήραμε λίγο μελάκι, ωστόσο ήταν πολύτιμο αφού η οικονομική μηχανή άρχισε να καταγράφει έσοδα που θα μας επιτρέψει και ανάσα να πάρουμε και να μεταφέρουμε τα μελίσσια μας σε άλλες νομές πεύκου και αργότερα ρεικιού προκειμένου να συνεχίσουμε να διεκδικούμε μελάκια.
Δεν λησμονούμε στιγμή μια σοφή κουβέντα συμβουλή που μας είπε ένας γέροντας πριν μερικά χρόνια...
Μην ξεχνάτε λέει, ότι μετά από μια μεγάλη ανηφόρα έρχεται πάντα η κατηφόρα που θα μας ξεκουράσει.
Δοκιμαστήκαμε πολύ την άνοιξη σε πορτοκαλιά και έλατο οπού δεν πήραμε μελάκι κι εμείς ως μελισσοκόμοι και τα ίδια τα μελίσσια.
Χαμογελάσαμε λίγο τώρα που είδαμε το πρώτο έστω λίγο μελάκι να μπαίνει στα βαρέλια, και ελπίζουμε ότι επιτέλους θα έρθει η κατηφόρα σε πεύκο και ρείκι που θα μας ξεκουράσει και θα μας δικαιώσει...
ΥΓ
Θλίβομαι που αναγκάστηκα σχεδόν να πουλήσω μισό βαρέλι μέλι για να πληρώσω τον ΟΓΑ, και δεν ξέρω που θα βγει αυτή η κατάσταση όταν οι ασφαλιστικές εισφορές θα τριπλασιαστούν με βάση το μνημόνιο και ανησυχώ, όμως κάνω υπομονή και ελπίζω!!!
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών