Μαύρη μέρα για την Ήπειρο και την Ελλάδα μας!!!
Μεγάλες ζημιές έχει υποστεί το ξακουστό γιοφύρι….Η κακοκαιρία σαρώνει την Ήπειρο με αποτέλεσμα, από τα ορμητικά νερά του Άραχθου ποταμού να καταρρεύσει το μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού γεφυριού της Πλάκας.
Σύμφωνα με το Epirusgate, τα ορμητικά νερά γκρέμισαν το γεφύρι και έχει απομείνει μόνο ένα μικρό μέρος στη μεριά από την πλευρά του Μονολιθίου.
Το ονομαστό Γεφύρι της Πλάκας, ήταν ένα από τα ωραιότερα, μεγαλύτερα και γνω-στότερα πέτρινα γεφύρια στην Ελλάδα. Θεωρούνταν η ωραιότερη γέφυρα των Βαλκανίων και η τρίτη στην Ευρώπη.
Η είδηση έχει συγκλονίσει τους Ηπειρώτες για τους οποιους αποτελεί την “Ακροπόλη” της περιοχής τους. Εκεί λειτουργούσε το τελωνείο της Ελεύθερης Ελλάδας με τη σκλαβωμένη Ήπειρο και εκεί έγινε, στις 29 Φεβρουαρίου 1944, η συμφωνία της Πλάκας-Μυρόφυλλου ανάμεσα στον ΕΔΕΣ, τον ΕΛΑΣ την ΕΚΚΑ και των εκπροσώπων του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης, του Αμερικανού ταγματάρχη Ουάινς και του Βρετανού συνταγματάρχη Γουντχάους.
Το έχτισε ο πρωτομάστορας Κωνσταντίνος Μπέκας το 1866. Σε εξέλιξη βρίσκεται η διαδικασία εκκένωσης χωριών και οικισμών του νομού Άρτας, για προληπτικούς λόγους σύμφωνα με την Περιφέρεια, όπως σημειώνει το madata.gr
ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ (Ο ΘΡΥΛΟΣ)
Εκατοντάδες χρόνια πριν, έξω από την Άρτα, οι άνθρωποι θέλησαν να γεφυρώσουν τον Άραχθο ποταμό. Ήταν μεγάλο και δύσκολο σε εκτέλεση έργο, αλλά συγχρόνως και μεγάλης κοινωνικής σπουδαιότητας. Για το έργο δούλευαν πολλοί και ονομαστοί για την τέχνη τους μάστορες και ακόμη περισσότεροι μαθητάδες. Αλίμονο όμως!
Το γεφύρι το βράδυ γκρεμιζόταν. Απελπισία κυρίευσε τον πρωτομάστορα και όλους τους άλλους. Τη λύση την έδωσε ένα πουλί που με ανθρώπινη λαλιά είπε πως έπρεπε να θυσιαστεί στα θεμέλια η γυναίκα του πρωτομάστορα
Το γεφύρι έπρεπε να στοιχειώσει. Το μαντάτο έριξε τον πρωτομάστορα σε βαθιά μελαγχολία. Η θέση του ήταν απελπιστική. Μπροστά όμως στο κοινό καλό έδωσε με βαριά καρδιά μήνυμα στο πουλί για τη καλή του να ετοιμαστεί αργά και να τους επισκεφτεί όσο πιο αργά γίνεται.
Η μοίρα όμως της γυναίκας ήταν προκαθορισμένη. Το πουλί αλλιώς τα μετέφερε και σύντομα η ανυποψίαστη γυναίκα βρέθηκε κοντά στον άντρα της και στους άλλους μαστόρους.
Στην ερώτησή της γιατί είναι όλοι στενοχωρημένοι και ιδίως εκείνος, της απάντησαν πως έχασε το δαχτυλίδι του στα θεμέλια. Πρόθυμη αυτή κατεβαίνει να το βρει. Αμέσως μάστορες και μαθητάδες άρχισαν να τη χτίζουν ζωντανή.
Τότε κατάλαβε τη μοίρα της.
Ήταν η ίδια με των δύο άλλων αδερφών της που έχτισαν η μία τον Δούναβη και η άλλη τον Αυλώνα. Φοβερή κατάρα βγαίνει από το στόμα της για την τύχη της γέφυρας και για τους διαβάτες της. Οι εργάτες όμως της θυμίζουν ότι έχει ακόμη έναν αδερφό που μπορεί να διαβεί και να κινδυνέψει και αυτός. Η αδελφική αγάπη υπερισχύει κι αμέσως η κατάρα μετατρέπεται σε ευχή: Το γεφύρι να στεριώσει και να πετρώσει.
Πηγές http://www.makeleio.gr/ και http://12dim-volou.mag.sch.gr/