Η Apis cerana είναι η μέλισσα της ανατολής.
Είναι λίγο μικρότερη από την Αpis mellifera τις δίκες μας μέλισσες δηλαδή και χαρακτηριστικό της είναι ότι οι δακτύλιοι της κοιλιάς τους είναι που έντονοι.
Την βρίσκουμε στην νότια και νοτιοανατολική Ασία, δηλαδή στην κίνα , Ινδία , Ιαπωνία, Μαλαισία, Νεπάλ , Μπαγκλαντές , και Παπούα Νέα Γουινέα.
Αυτό το είδος και η αδελφή της Αpis koschevnikovi θεωρούνται ότι είναι υποείδος της δικής μας Apis mellifera.
Στη φύση αρέσκονται να πηγαίνουν να φωλιάζουν σε κουφάλες δέντρων και σε σχισμές βράχων ενώ εξημερωμένες τις βρίσκουμε κι αυτές σε σύγχρονες κυψέλες.
Η Αpis cerana δεν είναι καθόλου επιθετική και μάλιστα δεν τσιμπάει καθόλου συχνά.
Το δε κεντρί της δεν έχει ανεπτυγμένους τόσο πολύ αγκιστρώσεις όπως έχουν οι δίκες μας μέλισσες με αποτέλεσμα να μην αποκολλάται αυτό όταν τσιμπάει.
Αντιθέτως η μέλισσα αυτή δαγκώνει αρκετά πολύ με τις ανεπτυγμένες της δαγκάνες που έχει στα σαγόνια της.
Κάνει μικρούς πληθυσμούς σε σχέση με τις δικές μας μέλισσες ενώ η βασίλισσα τους γεννάει μόνο από 300 έως το πολύ 700 αβγά ημερησίως.
Δεν μαζεύει πολύ μέλι εξ αιτίας του μικρού της πληθυσμού.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το είδος αυτό έχει αναπτύξει μεγάλη ανθεκτικότητα και αμυντικούς οργανισμούς απέναντι στις ασθένειες και στους εχθρούς της.
Η Αpis cerana είναι ο φυσικός ξενιστής της βαρρόα, από εκεί ήρθε μυστηριωδώς όμως κάπου στα 1950 και λέω μυστηριωδώς γιατί τα 2 είδη μελισσών στο κοντινότερο σημείο απέχουν 600 χλμ μακριά η μια από την άλλη κι αποτελεί μυστήριο πως η βαρρόα πέρασε από την Αpis cerana στην Αpis mellifera.
Η μικρή λοιπόν μέλισσα της ανατολής εξολοθρεύει με άνεση την φόνισσα ιαπωνική σφήκα, σκοτώνοντας τη με θερμοπληξία, όταν δουν μια σφήκα πέφτουν πολλές μαζί πάνω της κι αναπτύσσουν θερμοκρασία που φτάνει τους 47 ° C , ενώ έχει αποκτήσει ανοσία και στην νοζεμίαση.
Φυσικά και η βαρρόα δεν έχει καλύτερη τύχη μαζί της αφού αν δει μια μέλισσα κάποια βαρρόα στην κυψέλη η πάνω σε κάποια άλλη μέλισσα την πιάνει την δαγκώνει με τις δαγκάνες της και την πετάει έξω από την κυψέλη,(πραγματικά τέτοιο τέλος αξίζει στην παλιοβαρρόα) γιατί πολύ μας έχει ταλαιπωρήσει.
Ένα ακόμα από τα παράξενα της φυλής αυτής είναι ότι οι εργάτριες βγαίνουν από το κουκούλι τους στις 19 ημέρες κι όχι στις 21 όπως οι δίκες μας.
Φυσικά οι επιστήμονες έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου μήπως μπορέσουν και περάσουν και στην Αpis mellifera όλα αυτά τα αμυντικά όπλα που διαθέτει η Αpis cerana αλλά μέχρι αυτή την στιγμή δεν τα έχουν καταφέρει, με αποτέλεσμα η βαρρόα να θριαμβεύει στην Apis Mellifera.
Η δική μας μέλισσα δεν δέχεται καθόλου την συνένωση με την Αpis cerana, χαρακτηριστικά ούτε βασίλισσες δέχονται μα ούτε καν γόνο από την Αpis cerana.
Δυστυχώς λοιπόν δεν είναι καθόλου εύκολο να αποκτήσουμε μια μέλισσα με τις αντοχές και τις άμυνες της Αpis cerana και τις παράγωγες της Αpis mellifera.
Σε αυτή την ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε κι όλα συνάδελφοι. . .
M E L I S S O C O S M O S ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών
