Μετάφραση Βασίλειος Ξεσφίγγης
ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω
Προφητικό όραμα του αγίου δίκαιου πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης
Είμαι ο αμαρτωλός υπηρέτης Ιωάννης, ιερέας της Κρονστάνδης, που γράφω αυτό το όραμα.
Το βράδυ της 1ης Ιανουαρίου 1908, μετά την απογευματινή προσευχή, κάθισα να ξεκουραστώ λίγο στο τραπέζι
Ήταν λυκόφως στο κελί μου μια λάμπα έκαιγε μπροστά στην εικόνα της Μητέρας του Θεού.
Δεν είχε περάσει πάνω από μισή ώρα, όταν άκουσα έναν ελαφρύ θόρυβο. Κάποιος άγγιξε ελαφρά τον δεξιό μου ώμο και μια ήσυχη, ελαφριά, απαλή φωνή μου είπε: «Σήκω, δούλε του Θεού Ιωάννη, έλα μαζί μου»
Σηκώθηκα και βλέπω να στέκεται μπροστά μου ένας υπέροχος, χλωμός γέροντας, με γκρίζα μαλλιά, με μαύρο μανδύα, με ένα ραβδί στο αριστερό του χέρι.
Με κοίταξε αυστηρά, αλλά τα μάτια του ήταν ευγενικά.
Παραλίγο να πέσω από φόβο, αλλά ο γέροντας με στήριξε τα χέρια και τα πόδια μου έτρεμαν, ήθελα να πω κάτι, αλλά δεν μπορούσα να βγάλω μιλιά.
Ο γέροντας με σταύρωσε, κι εγώ ένιωσα ανάλαφρος και χαρούμενος και μετά έκανα και εγώ τον σταυρό μου.
Έπειτα έδειξε με το ραβδί του τη δυτική πλευρά του τείχους, εκεί σχεδίασε με την ράβδο τους αριθμούς 1913, 1914, 1917, 1922, 1930, 1933, 1934.
Ξαφνικά ο τοίχος χάθηκε.
Περπατάω με τον γέροντα σε ένα καταπράσινο χωράφι και βλέπω πολλούς σταυρούς, χιλιάδες, εκατομμύρια, διαφορετικοί, μικροί και μεγάλοι, ξύλινοι, από πέτρες, σίδηρο, χαλκό, ασήμι και χρυσό.
Πέρασα δίπλα από τους σταυρούς, και ρώτησα τον γέροντα τι είδους σταυροί ήταν αυτοί; Μου απάντησε ευγενικά, αυτοί είναι για αυτούς που υπέφεραν για τον Χριστό και για τον Λόγο του Θεού. Προχωράμε παραπέρα και βλέπουμε, ολόκληρα ποτάμια αίματος ρέουν στη θάλασσα, και η θάλασσα είναι κόκκινη από το αίμα.
Τρομοκρατήθηκα από φόβο και ξαναρώτησα τον γέροντα: «Γιατί χύνεται τόσο αίμα;» Κοίταξε ξανά και μου είπε: «Αυτό είναι αίμα χριστιανικό».
Τότε ο γέροντας έδειξε με το χέρι του στα σύννεφα, και είδα μια μάζα από φλεγόμενες, λαμπερές λάμπες. Αυτές άρχισαν να πέφτουν στο έδαφος: μια, δύο, τρεις, πέντε, δέκα, είκοσι, μετά άρχισαν να πέφτουν κατά εκατοντάδες, όλο και περισσότερες, και όλες έσβηναν, καίγονταν και μετατρέπονταν σε σκόνη και στάχτη.
Λυπήθηκα πολύ.
Ο γέροντας είπε: κοίτα, και είδα μόνο επτά λάμπες στα σύννεφα και ρώτησα τον γέροντα, τι σημαίνει αυτό; Εκείνος, σκύβοντας το κεφάλι του, είπε: «Τα λυχνάρια που βλέπεις να πέφτουν, σημαίνει ότι οι Εκκλησίες θα πέσουν σε αίρεση, αλλά επτά λυχνάρια παραμένουν αναμμένα - επτά εκκλησίες της μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας που θα παραμείνουν μέχρι το τέλος του κόσμου».
Τότε ο γέροντας μου έδειξε ψηλά, και τώρα βλέπω και ακούω ένα υπέροχο όραμα: Οι άγγελοι έψαλαν: «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος των δυνάμεων». Και ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων περπατούσε με κεριά στα χέρια, με χαρούμενα λαμπερά πρόσωπα. υπήρχαν βασιλιάδες, πρίγκιπες, πατριάρχες, μητροπολίτες, επίσκοποι, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, μοναχοί, ιερείς, διάκονοι. αρχάριοι, προσκυνητές για χάρη του Χριστού, λαϊκοί, νέοι, νήπια. Χερουβείμ και σεραφείμ τους συνόδευσαν στην ουράνια κατοικία.
Ρώτησα τον γέροντα: «Τι άνθρωποι είναι αυτοί;»
Ο γέροντας, είπε: «Αυτοί είναι όλοι οι δούλοι του Χριστού που υπέφεραν για την Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού». Τόλμησα και πάλι να ρωτήσω αν μπορούσα να καθίσω μαζί τους. Ο γέροντας είπε: όχι, είναι πολύ νωρίς για σένα, κάνε υπομονή.
Τότε ρώτησα ξανά: «Πες μου, πατέρα, τι είναι αυτά τα μωρά;» Ο γέροντας είπε: αυτά τα μωρά υπέφεραν επίσης για τον Χριστό από τον βασιλιά Ηρώδη (14 χιλιάδες), αυτά τα μωρά έλαβαν στέφανα από τον Βασιλιά των Ουρανών, είναι και μωρά εκτρώσεων που η μητέρες τους δεν επέτρεψαν να γεννηθούν. Έκανα τον σταυρό μου «Τι μεγάλη και τρομερή αμαρτία θα έχει μια μητέρα ασυγχώρητη».
Προχωρήσαμε και μπήκαμε σε έναν μεγάλο ναό.
Ήθελα να κάνω τον σταυρό μου, ο γέροντας δεν με άφησε, μου είπε: «Εδώ υπάρχει το βδέλυγμα ερημώσεως».
Η εκκλησία αυτή ήταν πολύ ζοφερή και σκοτεινή, είχε έναν σκοτεινό θρόνο. Δεν υπάρχει τέμπλο της εκκλησίας.
Αντί για εικόνες, υπάρχουν μερικά παράξενα πορτρέτα με πρόσωπα ζώων με κοφτερά δόντια, και στην Αγία Τράπεζα δεν υπήρχε σταυρός, αλλά ένα μεγάλο αστέρι και ένα Ευαγγέλιο με ένα αστέρι, και κεριά από πίσσα καίγονται, σκάνε σαν καυσόξυλα, και το δισκοπότηρο στέκεται, και μια έντονη δυσοσμία έβγαινε από αυτό, και από εκεί σέρνονται κάθε λογής ερπετά, φρύνοι, σκορπιοί, αράχνες, είναι τρομακτικό να τα βλέπεις όλα αυτά. Υπήρχε ένα πρόσφορο με αστέρι.
Μπροστά στην Αγία Τράπεζα στέκεται ένας ιερέας με έντονο κόκκινο ιμάτιο και πράσινοι φρύνοι και αράχνες σέρνονται κατά μήκος του ιματίου.
Το πρόσωπό του είναι τρομερό και μαύρο σαν κάρβουνο, τα μάτια του είναι κόκκινα, και καπνός βγαίνει από το στόμα του και τα δάχτυλά του είναι μαύρα, σαν σε στάχτη.
Κύριε, πόσο τρομακτικό θέαμα, τότε μια αποκρουστική, άσχημη μαύρη γυναίκα πήδηξε και στριφογύρισε στην Αγία Τράπεζα, μετά φώναξε σε ολόκληρο τον ναό με φοβερή φωνή: "Ελευθερία" και οι άνθρωποι, σαν τρελοί, άρχισαν να τρέχουν γύρω από την Αγία Τράπεζα, χαίρονται για κάτι, και φώναζαν, σφύριξαν και χτυπούσαν τα χέρια τους.
Μετά άρχισαν να τραγουδούν κάποιο είδος τραγουδιού στην αρχή ήσυχα, μετά πιο δυνατά, όπως τα σκυλιά, μετά όλα μετατράπηκαν σε γρύλισμα ζώων, μετά σε βρυχηθμό.
Ξαφνικά άστραψε λαμπερός κεραυνός και χτύπησε με δύναμη, η γη σείστηκε και η εκκλησία κατέρρευσε και έπεσε στο έδαφος. Η Αγία Τράπεζα, ο παπάς, η κόκκινη γυναίκα όλα ανακατεύτηκαν και έπεσαν στην άβυσσο. Κύριε, σώσε με είπα και έκανα τον σταυρό μου.
Κρύος ιδρώτας έσκασε στο μέτωπό μου. Κοίταξα γύρω μου
Ο γέροντας μου χαμογέλασε: «Είδες; - είπε. Το είδα, πάτερ. Πες μου τι ήταν;
Ο γέροντας μου απάντησε: «Ο ναός, οι ιερείς και ο λαός είναι αιρετικοί, αποστάτες, άθεοι που έχουν πέσει σε αίρεση και έχουν αποστατήσει από την Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και αναγνώρισαν την πρόσφατη νεωτερίζουσα εκκλησία η οποία δεν έχει τη Χάρη του Θεού. Δεν μπορείς να νηστέψεις, να εξομολογηθείς, να κοινωνήσεις ή να λάβεις άφεση αμαρτιών σε αυτή».
«Κύριε, σώσε με, τον αμαρτωλό, στείλε μου τη μετάνοια και έναν χριστιανικό θάνατο», ψιθύρισα, αλλά ο γέροντας με καθησύχασε: «Μη λυπάσαι», είπε, «προσευχήσου στον Θεό».
Προχωρήσαμε. Είδα μια μάζα ανθρώπων περπατάνε, τρομερά εξαντλημένοι, με ένα αστέρι στο μέτωπό τους. Όταν μας είδαν, ούρλιαξαν: «Πατέρες προσευχηθείτε για εμάς στον Θεό, γιατί εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να το κάνουμε.
Οι πατέρες και οι μητέρες μας δεν μας δίδαξαν το Νόμο του Θεού και δεν έχουμε καν χριστιανικό όνομα.
Δεν λάβαμε τη σφραγίδα του βαπτίσματος , απορρίψαμε το Άγιο Πνεύμα και το σημείο του σταυρού. Άρχισαν να κλαίνε.». Έκλαψα και ακολούθησα τον γέροντα. «Κοίτα», έδειξε ο γέροντας με το χέρι του, «βλέπεις;»
Βλέπω βουνό από ανθρώπινα πτώματα είναι όλο μουσκεμένο στο αίμα.
Έκανα τον σταυρό μου και ρώτησα τον γέροντα τι σημαίνει αυτό;
Μου απάντησε, αυτοί είναι μοναχοί, μοναχές, και άνθρωποι του Θεού που σκοτώθηκαν για την Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, που δεν ήθελαν να δεχτούν τη σφραγίδα του Αντίχριστου, αλλά ήθελαν να δεχτούν το στεφάνι του μαρτυρίου και να πεθάνουν για τον Χριστό. Προσευχήθηκα: «Σώσε, Κύριε, και ελέησον τους δούλους του Θεού και όλους τους Χριστιανούς».
Ξαφνικά ο γέροντας γύρισε προς τη βόρεια πλευρά και έδειξε με το χέρι του: «Κοίτα». Κοίταξα και είδα: το παλάτι του Τσάρου, και τριγύρω υπήρχαν ζώα διαφόρων φυλών και θηρία διαφορετικών μεγεθών, ερπετά, δράκοι, με συριγμό και βρυχηθμό, σκαρφάλωναν στο παλάτι, και είχαν ήδη ανέβει στο θρόνο του χρισμένου Νικολάου Β', Το πρόσωπό του είναι χλωμό, αλλά θαρραλέος, διαβάζει την προσευχή του Ιησού.
Ξαφνικά ο θρόνος σείστηκε, και το στέμμα έπεσε και κύλησε. Τα ζώα βρυχήθηκαν, πολέμησαν και συνέτριψαν τον Χρισμένο.
Το έσκισαν και το πάτησαν σαν δαίμονες στην κόλαση και όλα εξαφανίστηκαν.
Ω, Κύριε, πόσο τρομακτικό, σώσε και ελέησε από κάθε κακό, εχθρό και αντίπαλο.
Έκλαψα πικρά, ξαφνικά ο γέροντας με πήρε από τον ώμο, «Μην κλαις, είναι θέλημα του Κυρίου» και μου είπε: «Κοίτα.
Στην αρχή δεν μπορούσα να διακρίνω, αλλά στη συνέχεια έγινε σαφές - ο Τσάρος εμφανίστηκε, στο κεφάλι του ήταν ένα στέμμα από πράσινα φύλλα. Το πρόσωπο είναι χλωμό, ματωμένο, με χρυσό σταυρό στο λαιμό. Ψιθύρισε ήσυχα μια προσευχή.
Τότε μου είπε με δάκρυα: «Προσευχήσου για μένα, πάτερ Ιωάννη, και πες σε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ότι πέθανα ως μάρτυρας. σταθερά και θαρραλέα για την Ορθόδοξη Πίστη και για την Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, και υπέφερα για όλους τους Χριστιανούς, και πείτε σε όλους τους Ορθόδοξους Αποστολικούς ποιμένες να κάνουν κοινό αδελφικό μνημόσυνο για όλους τους στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης, αυτούς που κάηκαν στη φωτιά, αυτούς που πνίγηκαν στη θάλασσα και εκείνους που υπέφεραν για μένα, τον αμαρτωλό.
Μην ψάχνετε για τον τάφο μου, είναι δύσκολο να τον βρείτε.
Προσευχήσου για μένα, πάτερ Ιωάννη, και συγχώρεσέ με, καλέ ποιμένα».
Τότε όλα χάθηκαν στην ομίχλη. Έκανα τον σταυρό μου: «Κύριε, ανάπαυσε την ψυχή του αποθανόντος δούλου του Θεού Νικολάου, αιωνία του η μνήμη». Θεέ μου, πόσο τρομακτικό.
Τα χέρια και τα πόδια μου έτρεμαν, έκλαιγα.
Ο γέροντας μου είπε πάλι: «Μην κλαις, αυτό θέλει ο Θεός, προσευχήσου στον Θεό. Ξανακοίτα." Βλέπω πλήθος ανθρώπων ξαπλωμένοι, πεθαίνοντας από την πείνα, που έτρωγαν χόρτα, έφαγαν τη γη και τα σκυλιά μάζευαν πτώματα, παντού υπήρχε μια τρομερή δυσοσμία.
Κύριε, σώσε μας και ενίσχυσέ μας στην αγία πίστη του Χριστού, είμαστε αδύναμοι χωρίς πίστη.
Ο γέροντας μου λέει πάλι: «Κοίτα εκεί». Και τώρα βλέπω ένα ολόκληρο βουνό από διαφορετικά βιβλία, μικρά και μεγάλα.
Ανάμεσα σε αυτά τα βιβλία, βρωμερά σκουλήκια σέρνονται, σμήνη. Ρώτησα: «Τι είδους βιβλία είναι αυτά γέροντα;
Εκείνος απάντησε: «Αιρετικές διδασκαλίες, που μολύνουν όλους τους ανθρώπους όλου του κόσμου με κοσμική βλάσφημη διδασκαλία».
Ο γέροντας άγγιξε αυτά τα βιβλία με το άκρο του ραβδιού του, και όλα έγιναν φωτιά, και όλα κάηκαν μέχρι το έδαφος, και ο αέρας σκόρπισε τη στάχτη.
Μετά βλέπω μια εκκλησία, και γύρω της απλώνεται μια μάζα από μνημεία και πιστοποιητικά.
Έσκυψα και ήθελα να σηκώσω ένα και να το διαβάσω, αλλά ο γέροντας είπε ότι αυτά είναι τα μνημόσυνα και τα γράμματα που υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια γύρω από την εκκλησία, αλλά οι ιερείς τα ξέχασαν και δεν τα διάβασαν ποτέ, και οι ψυχές που απεβίωσαν ζήτησαν προσευχή, αλλά δεν υπάρχει κανένας να διαβάσει και κανείς να θυμηθεί.
Ρώτησα: «Ποιος θα κάνει αυτά τα μνημόσυνα;» "Άγγελοι"- είπε ο γέροντας. Έκανα τον σταυρό μου. Θυμήσου, Κύριε, τις ψυχές των δούλων Σου στη βασιλεία Σου.
Προχωρήσαμε. Ο γέροντας περπάτησε γρήγορα, οπότε μετά βίας μπορούσα να συμβαδίσω μαζί του.
Ξαφνικά γύρισε και είπε: «Κοίτα».
Έρχεται πλήθος ανθρώπων, που οδηγούνται από φοβερούς δαίμονες, που χτυπούσαν αλύπητα και μαχαίρωσαν ανθρώπους με μακριές λόγχες, δίκρανα και γάντζους. «Τι άνθρωποι είναι αυτοί;» ρώτησα τον γέροντα.
«Αυτοί είναι εκείνοι», απάντησε ο γέροντας, «που απομακρύνθηκαν από την Πίστη και την Μία Αγία Αποστολική Καθολική Εκκλησία και δέχτηκαν την αιρετική νεωτερίζουσα». Εδώ βρίσκονταν: επίσκοποι, ιερείς, διάκονοι, λαϊκοί, μοναχοί, μοναχές, οι οποίοι απαρνήθηκαν τους όρκους τους, ή το γάμο τους, και δεσμεύθηκαν με το ποτό, την ανηθικότητα, και όλου του είδους τις βλασφημίες
Υπήρχαν άθεοι, μάγοι, πόρνοι, μέθυσοι, φιλόχριστοι, αιρετικοί, αποστάτες της Εκκλησίας, σεχταριστές και άλλοι.
Έχουν μια τρομερή εμφάνιση, τα πρόσωπά τους είναι μαύρα, αφρός και δυσωδία βγήκε από το στόμα τους, και ούρλιαζαν τρομερά, αλλά οι δαίμονες τους χτύπησαν αλύπητα και τους οδήγησαν σε μια βαθιά άβυσσο. Από εκεί έβγαινε δυσωδία, καπνός και φωτιά.
Τότε βλέπω άλλο πλήθος ανθρώπων να περπατάει. γέροι και μικροί, και όλοι με κόκκινα ρούχα και έφεραν ένα τεράστιο κόκκινο αστέρι, πεντακέφαλο και σε κάθε γωνία κάθονταν 12 δαίμονες, και στη μέση καθόταν ο ίδιος ο Σατανάς με τρομερά κέρατα και μάτια κροκόδειλου, με χαίτη λιονταριού και φοβερό στόμα, με μεγάλα δόντια και το στόμα του έβγαζε βρωμερό αφρό.
Όλοι φώναζαν: «Σηκωθείτε, καταραμένοι και σφαγισμένοι».
Τότε εμφανίστηκε πλήθος δαιμόνων, και σημάδεψαν τους ανθρώπους, βάζοντας μια σφραγίδα στο μέτωπο και το χέρι.
Ο γέροντας είπε ότι αυτή είναι η σφραγίδα του Αντίχριστου.
Φοβήθηκα πολύ, έκανα τον σταυρό μου και προσευχήθηκα: «Ο Θεός να αναστηθεί ξανά». Μετά από αυτό όλα εξαφανίστηκαν σαν καπνός.
Μετά βίας είχα χρόνο να ακολουθήσω τον γέροντα, αλλά σταμάτησε, έδειξε με το χέρι του προς τα ανατολικά και είπε: «Κοίτα».
Και είδα πλήθος ανθρώπων με χαρούμενα πρόσωπα, και στα χέρια τους είχαν σταυρούς, πανό και κεριά, και στη μέση, ανάμεσα στο πλήθος, Αγία Τράπεζα τόσο λευκή όσο το χιόνι. Στην Αγία Τράπεζα υπήρχε ο σταυρός και το Άγιο Ευαγγέλιο και πάνω από την Αγία Τράπεζα ήταν ο αέρας με ένα χρυσό αυτοκρατορικό στέμμα πάνω στο οποίο ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα «Για το άμεσο μέλλον». Πατριάρχες, επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, μοναχές και λαϊκοί στέκονταν γύρω από την Αγία Τράπεζα.
Γύρω στέκονται πατριάρχες, επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, ασκητές και λαϊκοί.
Όλοι έψαλαν: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη». Από μεγάλη χαρά έκανα το σταυρό μου και δόξασα το Θεό.
Ξαφνικά ο Γέροντας σχημάτισε στον αέρα τρεις φορές το σχήμα του σταυρού.
Και τώρα βλέπω πτώματα και ποτάμια αίματος.
Άγγελοι πέταξαν πάνω από τα σώματα των δολοφονημένων και μετά βίας πρόλαβαν να φέρουν χριστιανικές ψυχές στον Θρόνο του Θεού και τραγούδησαν το «Αλληλούια».
Ήταν τρομακτικό να το βλέπεις όλο αυτό. Έκλαψα πικρά και προσευχήθηκα.
Ο γέροντας με πήρε από το χέρι και είπε: «Μην κλαις. Έγινε γιατί υπάρχει έλλειψη πίστης και μετανοίας, έτσι πρέπει να γίνει, έτσι υπέφερε και ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός και έχυσε το αίμα Του στο σταυρό.
Έτσι, θα υπάρξουν πολλοί άλλοι μάρτυρες για τον Χριστό, και αυτοί είναι που δεν θα δεχτούν τη σφραγίδα του Αντίχριστου, θα χύσουν το αίμα τους και θα λάβουν ουράνιο στεφάνι».
Τότε ο γέροντας προσευχήθηκε, έκανε τον σταυρό του τρεις φορές προς τα ανατολικά και είπε: «Τώρα η προφητεία του Δανιήλ εκπληρώθηκε.
Το βδέλυγμα της ερήμωσης είναι οριστικό». Είδα τον ναό της Ιερουσαλήμ, και υπήρχε ένα αστέρι στον τρούλο. Εκατομμύρια άνθρωποι συνωστίζονται γύρω από το ναό και προσπαθούν να μπουν στο ναό.
Ήθελα να κάνω τον σταυρό μου, αλλά ο γέροντας μου σταμάτησε το χέρι και είπε ξανά: «Εδώ είναι το βδέλυγμα της ερήμωσης». Μπήκαμε στο ναό, όπου είχε πολύ κόσμο.
Και μετά βλέπω μια Αγία Τράπεζα στη μέση του ναού χωρίς σταυρό.
Γύρω από την Αγία Τράπεζα σε τρεις σειρές, κεριά από πίσσα καίνε, και στο θρόνο κάθεται με έντονο κόκκινο μωβ ο παγκόσμιος ηγεμόνας βασιλιάς, και στο κεφάλι του είναι ένα χρυσό στέμμα με διαμάντια, με ένα αστέρι.
Ρώτησα τον γέροντα: «Ποιος είναι αυτός;» Είπε: «Αυτός είναι ο Αντίχριστος».
Ψηλός, μάτια σαν κάρβουνο μαύρα, σφηνοειδής μαύρη γενειάδα, πρόσωπο αγριεμένο, και πονηρό θηριώδες.
Ξαφνικά ο Αντίχριστος στάθηκε στο θρόνο του, ίσιωσε σε όλο του το ύψος, σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και άπλωσε το δεξί του χέρι στους ανθρώπους, τα δάχτυλά του είχαν νύχια σαν τίγρη και βρυχήθηκε με την κτηνώδη φωνή του: «Είμαι ο θεός σου, βασιλιάς. και κυβερνήτης.
Όποιος δεν αποδεχτεί τη σφραγίδα μου θα θανατωθεί».
Όλοι έπεσαν στα γόνατα και υποκλίθηκαν και δέχτηκαν τη σφραγίδα στο μέτωπό τους.
Κάποιοι όμως τον πλησίασαν με τόλμη και αναφώνησαν αμέσως: «Είμαστε Χριστιανοί, πιστεύουμε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό».
Τότε άστραψε σε μια στιγμή το σπαθί του Αντίχριστου και τα κεφάλια των χριστιανών κύλησαν και χύθηκε αίμα για την πίστη του Χριστού.
Και οδηγούν νέες γυναίκες, και μικρά παιδιά. Εδώ έγινε ακόμα πιο έξαλλος και φώναξε σαν ζώο: «Θάνατος σε αυτούς. Αυτοί οι Χριστιανοί είναι οι εχθροί μου θάνατος σε αυτούς». Ακολούθησε αμέσως ο ακαριαίος θάνατος. Τα κεφάλια τους κύλησαν στο πάτωμα και το ορθόδοξο αίμα χύθηκε σε όλη την εκκλησία.
Μετά οδηγούν ένα δεκάχρονο αγόρι στον Αντίχριστο για να προσκυνήσει και του είπαν: «Πέσε στα γόνατα», αλλά το αγόρι πλησίασε με τόλμη τον θρόνο του Αντίχριστου. «Εγώ είμαι Χριστιανός και πιστεύω στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, κι εσύ είσαι δολοφόνος, υπηρέτης του Σατανά, είσαι ο Αντίχριστος». «Θάνατος», βρυχήθηκε με ένα τρομερό άγριο βρυχηθμό αυτος.
Όλοι έπεσαν στα γόνατα μπροστά στον Αντίχριστο.
Ξαφνικά, χιλιάδες βροντές βούιξαν και χιλιάδες ουράνιες αστραπές πέταξαν σαν πύρινα βέλη και χτύπησαν τους υπηρέτες του Αντίχριστου.
Ξαφνικά το μεγαλύτερο βέλος, ένα πύρινο, σε σχήμα σταυρού, πέταξε από τον ουρανό και χτύπησε τον Αντίχριστο στο κεφάλι.
Κούνησε το χέρι του και έπεσε, το στέμμα έφυγε από το κεφάλι του και θρυμματίστηκε σε σκόνη, και εκατομμύρια πουλιά πέταξαν και ράμφησαν τα πτώματα των πονηρών υπηρετών του Αντίχριστου.
Ένιωσα λοιπόν ότι ο γέροντας με πήρε από τον ώμο και είπε: «Πάμε στο δρόμο μας».
Εδώ ξαναβλέπω αίμα πολύ, μέχρι το γόνατο, μέχρι τη μέση, ω, πόσο χριστιανικό αίμα χύθηκε. Τότε θυμήθηκα αυτό που ειπώθηκε στην Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου: «Και θα φτάσει το αίμα ως τα χαλινάρια των αλόγων».
Θεέ, σώσε με, τον αμαρτωλό.
Με κυρίευσε μεγάλος φόβος.
Εκείνη τη στιγμή βλέπω αγγέλους να πετούν και να ψάλουν: «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ».
Κοίταξα γύρω μου ο γέροντας ήταν στα γόνατα και προσευχόταν.
Τότε σηκώθηκε και είπε τρυφερά: «Μην θρηνείς. Σύντομα, πολύ σύντομα είναι το τέλος του κόσμου, δεν μένουν άλλα χρόνια ούτε ώρες, προσευχήσου στον Κύριο, να είναι ελεήμων με τους δούλους Του.
Τότε ο γέροντας με ευλόγησε και έδειξε με το χέρι του προς τα ανατολικά και είπε: «Θα πάω εκεί». Έπεσα στα γόνατα, του υποκλίθηκα και είδα ότι έφευγε γρήγορα.
Τότε ρώτησα: «Πώς σε λένε, Άγιε Γέροντα;» Τότε αναφώνησα πιο δυνατά. «Άγιε Πατέρα, πες μου, ποιο είναι το άγιο όνομά σου;»
«Σεραφείμ του Σαρώφ», μου είπε ήσυχα και απαλά, «γράψε αυτό που είδες και μην τα ξεχάσεις, όλα για χάρη του Χριστού».
Ξαφνικά το χτύπημα ενός μεγάλου κουδουνιού χτύπησε πάνω από το κεφάλι μου. Ξύπνησα και άνοιξα τα μάτια μου.
Κρύος ιδρώτας έλουζε το μέτωπό μου, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, τα πόδια μου έτρεμαν.
Έκανα προσευχή: Κύριε, συγχώρεσέ με, τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου Ιωάννη.
Δόξα στον Θεό μας. Αμήν.
Μετάφραση από το Ρωσικό https://ipckatakomb.ru/
ΠΗΓΗ
