Η Αμυγδαλιά είναι το πρώτο δέντρο που ανθίζει το νέο έτος.
Συνήθως ανθίζει τον Ιανουάριο.
Από το πότε ανθίζουν οι αμυγδαλιές μπορούν και βλέπουν οι αγρότες μας αν μια χρονιά θα είναι πρώιμη η θα είναι όψιμη.
Η ανθοφορία της Αμυγδαλιάς αποτελεί και το πρώτο ερέθισμα για την έναρξη της γέννας της βασίλισσας.
Τα παλαιότερα χρόνια στα μέρη μου, κάθε κήπος ή κτήμα είχε οπωσδήποτε και κάποιες μυγδαλιές αφού ο κόσμος αδυνατούσε να αγοράσει τα αμύγδαλα και προσπαθούσε με τον τρόπο αυτό να έχει δικά του.
Παρήγαγαν δηλαδή μερικά τσουβάλια αμύγδαλα για τις ανάγκες του σπιτιού.
Αυτά χρησίμευαν ως σνακ για τα πολλά πιτσιρίκια του σπιτιού, ενώ και οι άνδρες που πηγαίναν στα χωράφια για όργωμα ή άλλες δύσκολες δουλειές έπαιρναν μαζί τους μια χούφτα αμύγδαλα να τα καταναλώσουν, ήταν η δύναμη τους έλεγαν.
Φυσικά χρησίμευαν και για το συχώριο στα πιάτα με το σιτάρι υπέρ αναπαύσεως των νεκρών ή υπέρ υγείας των ζωντανών.
Έτσι τα αμύγδαλα με τα πολύτιμα οφέλη τους για την καλή λειτουργία του οργανισμού υπήρχαν άφθονα στην διατροφή του ανθρώπου.
Το αμύγδαλο ήταν λιχουδιά λοιπόν, και τους καλοκαιρινούς μήνες έβλεπες τα πιτσιρίκια να πετροβολούν κυριολεκτικά της μυγδαλιές για να πέσουν τα αμύγδαλα τα οποία αφού έσπαζαν το τσόφλι τα έτρωγαν επί τόπου ή γέμιζαν τις τσέπες τους να πάνε αλλού να τα φάνε πριν τους δει ο ιδιοκτήτης...
Ένα ωραίο παράδειγμα του πόσο ο κόσμος λαχταρούσε τα αμύγδαλα παλιότερα αποτελεί και η αξέχαστη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη: Κορίτσια στον ήλιο παραγωγής 1969 με την γνωστή ατάκα του Γιάννη Βόγλη στάσου μύγδαλα...
Στις μέρες μας οι αμυγδαλιές που υπήρχαν δυστυχώς κατά 90% έχουν αποψιλωθεί, αφού ο καρπός τους έχει χάσει μεγάλο μέρος της αίγλης του, και πλέον τα αμύγδαλα που συνοδεύουν κάνα ουίσκι ή βότκα εισάγονται από την Κίνα και αλλού.
Η όποιες λιγοστές αμυγδαλιές έχουν γλιτώσει και δεν έχουν γίνει καυσόξυλα βρίσκονται κυρίως σε κτήματα ανθρώπων που έχουν φύγει από τα χωριά για τις πόλεις.
Έτσι υπάρχουν μεν κάτι λίγες ακόμα αλλά είναι παρατημένες και απεριποίητες και οι ανθοφορία τους ως εκ τούτου είναι περιορισμένη ή αδύναμη.
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν καθώς μέσω αυτών μπορούμε παίρνοντας ένα αμύγδαλο μαζί με το τσόφλι του να το φυτέψουμε και να αναβιώσουμε αν το θέλουμε μια αμυγδαλιά της παλιάς ντόπιας ποικιλίας που θα είναι βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα μιας ωραίας εποχής που πέρασε, και που οπωσδήποτε η ποικιλία αυτή να ξέρετε ότι είναι άκρως φιλικότερη προς την μέλισσα.
Στην βόρεια Ελλάδα ευτυχώς ακούγεται ότι καλλιεργείται ακόμα και η κατάσταση είναι καλύτερη.
Όπως και να έχει όμως η αμυγδαλιά πάντα θα είναι ως σύμβολο μια νυφούλα μες στον χειμώνα και ποιος ξέρει ίσως γυρίσει ο καιρός και οι άνθρωποι την εκτιμήσουν ξανά και τη φυτέψουν στα κτήματα τους.
Οι αμυγδαλιές δίνουν και νέκταρ και γύρη, και οι μελισσούλες μας τις κυνηγούν πολύ.
Η Αμυγδαλιά είναι ένα δέντρο αγαπητό ωστόσο και έχει ιστορία και παραδόσεις που μιλούν για αυτήν.
Ο λαός μας τις παρομοιάζει με νυφούλες στολισμένες, ενώ υπάρχουν διάφορες ιστορίες για τις αμυγδαλιές.
Ας δούμε τι λέει η μυθολογία για την αμυγδαλιά.
Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης.
Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα.
Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα.
Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε.
Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του γάμου της.
Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας.
Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη.
Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
Melissocosmos