Ήρθε στην Ελλάδα η Περέσκια και οι μέλισσες την γλεντάνε...
Μου αρέσει αυτό το άρθρο σήμερα.
Είμαι σίγουρος ότι θα το δει και θα χαρεί και ο φίλος μου ο Νίκος Μητσιώτης στο Σαο Πάολο της Βραζιλίας.
Ήταν Φεβρουάριος του 2016 όταν χτύπησε το σταθερό μου τηλέφωνο.
Με κάλεσε ο φίλος μου ο Χαράλαμπος από την Κω για να μου μιλήσει για ένα σπουδαίο μελισσοτροφικό φυτό από την Βραζιλία για να βρούμε τρόπο να το φέρουμε στην Ελλάδα.
Μου είχε πει λοιπόν ότι λέγεται Περέσκια, ότι οι μέλισσες το λατρεύουν, και ότι εκτός από τις μέλισσες τρώγεται και από τον άνθρωπο.
Μου μίλησε κιόλας για κάποιον Νίκο Μητσιώτη που ζει στην Βραζιλία και που διάβασε ότι αυτός είχε κάνει παρουσίαση.
Τότε έκανα ένα σχετικό άρθρο.
Όλα πήγαν εξαιρετικά ως αρχή για να φέρουμε την Περέσκια στην Ελλάδα.
Στράβωσε το πράγμα στην συνέχεια όμως.
Να ξέρετε ότι δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να φέρεις ένα φυτό από κάποια χώρα, και αυτό να πετύχει σε μια άλλη.
Γιατί το κλίμα παίζει σημαντικότατο ρόλο, πρέπει να ταιριάζει για να τα καταφέρει το φυτό και να επιβιώσει αλλά και να αναπτυχθεί και πολύ περισσότερο να ανθίσει.
Ο Μητσιώτης με ενημέρωσε ότι είχε ήδη στείλει μοσχεύματα Περέσκιας στην Ελλάδα, όπου το φυτό είχε φυτρώσει κανονικά και με κατεύθυνε να επικοινωνήσω με τον άνθρωπο και να του ζητήσω να μου στείλει και εμένα μοσχεύματα.
Η προτεινόμενη λύση ήταν τα μοσχεύματα καθώς οι σπόροι της Περέσκιας είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.
Πράγματι επικοινώνησα μα δυστυχώς με ενημέρωσε ότι ναι μεν η Περέσκια του φύτρωσε και μεγάλωσε, μα δεν έκανε ποτέ λουλούδια, δεν άνθισε καθόλου δηλαδή.
Αυτό ήταν μια μεγάλη απογοήτευση.
Ήξερα ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό να συμβεί.
Γιατί είχα πάει να αγοράσω φυτώριο ευκαλύπτων Μελλιοντόρα στον Βασιλάκο παλιά, αυτός είναι ηλικιωμένος γεωπόνος και μου είχε πει ότι οι ευκάλυπτοι Μελλιοντόρα ναι μεν ανθίζουν στην Ελλάδα αλλά δεν δίνουν σπόρους.
Και μου είπε ότι αυτός με τα χρόνια κατάφερε να βρει ένα δένδρο που τελικά έδωσε και σπόρους και έτσι είχε τότε μόνο αυτός αυτή την ποικιλία στην Ελλάδα.
Ήξερα λοιπόν πως αν ένα τόσο μεγάλο δένδρο δυσκολεύεται λόγω κλίματος, ένας θάμνος όπως είναι η Περέσκια κάλλιστα θα μπορούσε να μην δώσει καν άνθη.
Αυτό το διαπίστωσα και αργότερα.
Ο Μητσιώτης μου είχε στείλει σπόρους από κάτι τεράστια φυτικά σφουγγάρια.
Τότε την άνοιξη, φύτεψα καμιά δεκάδα φυτά και έδωσα και στον αδελφό μου σπόρους και φύτεψε και αυτός.
Οι σπόροι φύτρωσαν τα φυτά μεγάλωσαν έγιναν μεγαλύτερα από αγγουριές ήταν αναρριχώμενα.
Έκαναν και κίτρινα άνθη, μα όταν τα σφουγγάρια γίνονταν σε μέγεθος όσο ένα τσιγάρο ξεραίνονταν και έπεφταν.
Και τα δικά μου, και του αδελφού μου.
Και επιπλέον μου έστειλε σπόρους από ινδικό βασιλικό που ήταν θάμνος πολυετές μάλιστα, μα ποτέ ούτε εγώ ούτε κανένας από όσους έδωσα σπόρους δεν καταφέραμε να τους κάνουμε να φυτρώσουν, ούτε έναν σπόρο.
Παρόλα αυτά δεν το έβαλα κάτω.
Παρήγγειλα 10 σπόρους Περέσκιας από το Ebay και το είπα στον Μητσιώτη, και με συμβούλεψε να τους μουλιάσω πρώτα μπας και φυτρώσουν γιατί οι σπόροι αυτοί δεν φυτρώνουν εύκολα.
Έκανα ότι ακριβώς μου είπε ο Μητσιώτης μα δεν φύτρωσε κανένας.
Και ο Μητσιώτης τότε μου έστειλε και αυτός σπόρους Περέσκιας από γεωγραφικό πλάτος που ταιριάζει με το κλίμα της Ελλάδας αλλά και πάλι δεν φύτρωσαν.
Για κάποιο λόγο οι σπόροι έσκαγαν, θρυμματίζονταν δηλαδή και δεν φύτρωναν.
Έτσι εγκαταλείψαμε την υπόθεση Περέσκια, ως ακατόρθωτη για το κλίμα της Ελλάδας.
Όμως...
Όμως ένας αναγνώστης του Melissocosmos είχε διαβάσει για τις προσπάθειες μας.
Γιατί έχω ένα κακό χούι...ότι κάνω να το γράφω.
Δεν περιμένω να πετύχει και μετά να το γράψω, οπότε συνέχεια με μαλώνει η Φρόσω.
Στην προκειμένη περίπτωση αυτό βγήκε σε καλό όμως.
Γιατί ο Γιώργος Φώτης από την Άρτα είχε διαβάσει αυτά τα άρθρα και η ζωή τα έφερε έτσι και μια ημέρα βρέθηκε στην Βραζιλία.
Τον Νίκο Μητσιώτη και την Περέσκια.
Έψαξε για τον Μητσιώτη μα δεν τον βρήκε.
Αν με ρωτούσε πιθανόν θα τον έβρισκε αλλά δεν πειράζει.
Ο Τιτανομέγιστος Νίκος Μητσιώτης διανύει πλέον την ένατη δεκαετία του και έχει δει την ζωή με άλλο μάτι.
Εδώ και δεκαετίες απέχει από το κρέας και κάθε πρωί ανηφορίζει στο βουνό, παίρνει νεράκι για το σπίτι του από μια πηγή, και μιλάει, δίνει γνώση θα έλεγα σε Ιθαγενείς της περιοχής.
Δεν είναι πολύ ενεργός πλέον, διατηρεί λίγα μελίσσια και θεωρώ φυσικό να μην τον βρει σε μια τεράστια χώρα αν δεν ξέρει ακριβώς που να πάει.
Ωστόσο όπως είπα ο Γιώργος θυμόταν πολύ καλά την Περέσκια, και σε ένα εστιατόριο έφαγε για πρώτη φορά κοτόπουλο με βλαστάρια, τις τρυφερές κορυφές της Περέσκιας δηλαδή...
Διάφορα φαγητά με ora pro nobis, δηλαδή με Περέσκια.
Όπως μου είπε ο Γιώργος την Περέσκια εκεί την λένε ora pro nobis, και υπάρχουν μαγειρεία που κάνουν πάρα πολλές συνταγές με βάση την Περέσκια.
Θυμάμαι μάλιστα που ο Μητσιώτης μου είχε πει ότι έτρωγε ως σαλάτα τα άνθη της Περέσκιας.
Έτσι λοιπόν ο Γιώργος αποφάσισε όταν θα επέστρεφε στην Ελλάδα να πάρει μαζί του λίγα μοσχεύματα Περέσκιας.
Εδώ βλέπουμε μια απλή σαλάτα, ντοματούλα με φύλλα Περέσκιας και λαδάκι.
Ο Γιώργος λοιπόν αποφάσισε να φέρει μαζί του μοσχεύματα Περέσκιας.
Υπήρχαν όμως μερικά προβλήματα.
Έπρεπε να περάσει από έξι αεροδρόμια, δυο στην Βραζιλία, μετά Λισαβώνα, μετά Ιταλία, μετά Τουρκία και τέλος Ελλάδα.
Δεν θέλει και πολύ να μπλέξεις αν σε πιάσουν να κουβαλάς φυτά πιστεύω είναι κατανοητό αυτό.
Παρόλα αυτά πέρασε με επιτυχία και ήρθε στην Ελλάδα και μαζί έφερε την Περέσκια.
Και πάλι όμως πόσο τυχερός θα πρέπει να είσαι για να πετύχεις φυτό Περέσκιας στην Βραζιλία όπου είναι μια τεράστια χώρα, με μεσοτροπικό κλίμα στα βόρεια ενώ στα νότια κάνει ποιο κρύο, και να το φέρεις στην Ελλάδα και αυτό να καταφέρει να φυτρώσει και να ανθίσει;
Θα μου πείτε ότι πέρασε από 6 αεροδρόμια και δεν τον μπουζούριασαν γιατί να μην κάνει παπάδες και το φυτό που έφερε;
Πράγματι έτσι έγινε.
Οφείλω να πω όμως ότι έδωσε μάχη για να αναστήσει τα μοσχεύματα.
Με το που ήρθε, τα φύτεψε, και έκανε μια τεχνητή ηλεκτρική θερμοκοιτίδα για να πετύχει τις θερμοκρασίες που είχε η Βραζιλία την εποχή εκείνη.
Γιατί η Βραζιλία βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο και όταν εκεί είχε καλοκαίρι, εμείς είχαμε χειμώνα.
Αν φύτευε τα μοσχεύματα χωρίς προστασία και ζέστη θα στρεσάρονταν από το κρύο και θα ξεραινόντουσαν.
Και με γεμίζει χαρά το σημερινό άρθρο.
Γιατί τα μοσχεύματα φύτρωσαν.
Το φυτό μεγάλωσε...
Και πριν λίγες ημέρες είχαμε αυτό που θα δείτε στο παρακάτω βίντεο.
Ανεβάστε τον ήχο του βίντεο να ακούσετε κιόλας...
Πλέον η Περέσκια ζει στην Αθήνα όπου την φύτεψε ο Γιώργος.
Οι μέλισσες έχουν στήσει ένα απερίγραπτο γλέντι στα άνθη της κάτι που δεν έχω ξαναδεί να γίνεται σε κανένα άλλο φυτό ούτε καν στο Ευωδία που έχει και αυτό ξεχωριστή φήμη.
Κόντρα στις πιθανότητες, βρήκε το κατάλληλο φυτό, προφανώς από γεωγραφικό κλίμα που έμοιαζε με της Ελλάδας, το έφερε εδώ με τρομερό ρίσκο, και όταν ήρθε η εποχή ήταν τελείως διαφορετική με αυτή της Βραζιλίας.
Και όμως τα ξεπέρασε όλα αυτά το φύτρωσε και αυτό έδωσε φοβερή ανθοφορία.
Πλέον ξέρουμε από πρώτο χέρι ότι αυτό το εξαιρετικό φυτό μπορεί να ευδοκιμήσει και στην Ελλάδα.
Όπως διαβάζω στο wikipedia τα τρυφερά φύλλα τα άνθη και τα φρούτα του είναι βρώσιμα, και περιέχουν υψηλές ποσότητες πρωτεϊνών, σιδήρου βιταμίνης C και άλλων θρεπτικών συστατικών για τον άνθρωπο.
Φαντάζομαι άλλα τόσα οφέλη θα προσφέρει και στον οργανισμό των μελισσών.
Έχω παρακαλέσει τον Γιώργο όταν περάσει για την Άρτα να μου φέρει ένα κλαδάκι να το φυτέψω και εγώ.
Γιατί θέλω να δω και από κοντά το παιδί που έκανε τόσο αγώνα.
Αλλά και να τιμήσω και τον φίλο μου τον Νίκο Μητσιώτη.
Ο Οποίος πριν 30 χρόνια ακόμα γνωρίζοντας τα οφέλη της Περέσκιας και για τον άνθρωπο, και για την μέλισσα, την πρότεινε με δημοσίευμα του στα Ελληνικά Μελισσοκομικά Περιοδικά να την φέρουμε στην Ελλάδα.
Και έκανε ότι μπορούσε για να έρθει εδώ η Περέσκια.
Και να που τελικά το θαύμα έγινε, και ο Γιώργος Φώτης το έκανε πραγματικότητα και το έχουμε αυτό το πολύτιμο φυτό.
Melissocosmos ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του άρθρου μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνει αναφορά πως ανήκει στον Melissocosmos με ενεργό ling...