Γράφει ο John batsis
Δάσκαλος μελισσοκόμων
Στη χώρα μας συναντώνται δύο είδη: η Κουμαριά. (Arbutus unedo) και η Aγριοκουμαριά ή Ελαφοκουμαριά (Arbutus andrachne).
Η Κουμαριά είναι θάμνος αειθαλής, φτάνει περίπου τα 3 μέτρα, αλλά μερικές φορές γίνεται ολόκληρο δένδρο.
Είναι πολύ ανθεκτικό φυτό με πλούσιο ριζικό σύστημα που κάνει άριστη εκμετάλλευση της υγρασίας του εδάφους. Πολύ καλό μελισσοκομικό φυτό, μας δίνει νέκταρ και γύρη, ανθίζει μέσα Οκτωβρίου και έχει την εξής μοναδικότητα στην Ελληνική φύση:
Έχει ταυτόχρονα μπουμπούκια, άνθη και ώριμα φρούτα.
Αν ο καιρός το επιτρέψει μέχρι και τον Δεκέμβριο τα μελίσσια που έχουμε κοντά στις κουμαριές κτίζουν κεριά, γεμίζουν πατώματα με μέλια (έστω και πικρά), κουβαλάνε γύρες, αυξάνουν πληθυσμό, επεκτείνουν γόνους, είναι η καλύτερη τροφή για το ξεχειμώνιασμα των αποικιών ξεχειμωνιάζουν χορτάτα και βγάζουν δυνατά, μεγάλα και υγιή μελίσσια για ανοιξιάτικη παραγωγή.
Το σοβαρό μειονέκτημα είναι ότι ειδή η ανθοφορία αυτή γίνεται πολύ αργά με την έλευση του παγωμένου χειμώνα πρέπει οι κηρήθρες με το μέλι πρέπει ναι είναι ώριμο να είναι σφραγισμένο από τις μέλισσες.
Αν αυτό δεν συμβεί με τήν έλευση της πρώτης παγωνιάς πρέπει τα μελίσσια να απομακρυνθούν από την συνεχιζόμενη ανθοφορία, να αφαιρεθεί το ανώριμο μέλι γιατί σε μικρό χρονικό διάστημα θα επέλθει ζύμωση ξύνισμα και αν καταναλωθεί από τις μέλισσες η αποικία προχωρά ολοταχώς για προσβολή από Nosema.
Μεγάλη προσοχή λοιπόν.
Το μέλι της κουμαριάς είναι πλούσιο σε ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, κάνει καλό στον άνθρωπο και μάλιστα έχει βρεθεί ότι είναι διουρητικό και κατεβάζει την πίεση
Κούμαρα, εδώδιμα φρούτα της κουμαριάς- μόνον όταν είναι κόκκινα είναι ώριμα και τρώγονται.
Το μέλι της κουμαριάς, έχει χρώμα σκούρο κίτρινο, το ιξώδες του είναι μέτριο, γεύση πικρή τελευταία όμως είναι περιζήτητο και έχει εμπορική αξία. Τα τελευταία χρόνια που υπάρχει ενημέρωση του αγοραστικού κοινού όλο και περισσότεροι καταναλωτές το ζητάνε για δοκιμή και κατανάλωση.
Οι μελισσοκόμοι το αφήνουν στις κυψέλες να το φάνε τα μελίσσια τους για ξεχειμώνιασμα.
Τα άνθη της κουμαριάς έχουν χρώμα λευκό προς το κρεμ, είναι σε ταξιανθία σαν τσαμπί και έχουν το σχήμα καμπανούλας έτσι η βροχή δεν τα επηρεάζει καθόλου.
Το μέλι της κουμαριάς είναι πλούσιο σε ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, κάνει καλό στον άνθρωπο και μάλιστα έχει βρεθεί ότι είναι διουρητικό και κατεβάζει την πίεση, κάνει καλό στο κυκλοφορικό άρα και στην καρδιά, αλλά και ταυτόχρονα σαν διουρητικό κάνει καλό στα νεφρά και κατ επέκταση και στον προστάτη.
Τα παρακάτω στοιχεία είναι ανακοινώσεις παγκόσμιων, μεγάλων πειραματικών εργαστηρίων και ινστιτούτων μελιού:
Το μέλι κουμαριάς έχει το χαμηλότερο ποσοστό γλυκόζης σε σύγκριση με άλλα μέλια, έτσι εμπεριέχει και λιγότερες θερμίδες.
Η φρουκτόζη του είναι σε χαμηλό επίπεδο, αυτό το κάνει ιδανικό για ανθρώπους που κάνουν δίαιτα αλλά θέλουν και το μέλι στο τραπέζι τους.
Σε μικρή ποσότητα καταναλώνεται και από τους διαβητικούς.
Η ουσία Arbutin του μελιού, ρυθμίζει την χοληστερίνη και καθαρίζει το αίμα.
Εμπεριέχει ακόμη την ουσία Τυρανόζη οποία αυξάνει την ζωή των κυττάρων του σώματος μας.
Γενικά το μέλι της κουμαριάς είναι ένα άριστο φυσικό προϊόν, αφού με την κατανάλωσή του αποτελεί ασπίδα προστασίας για τον ανθρώπινο οργανισμό διότι, περιέχει φυσικές αντιβιοτικές ουσίες σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα υπόλοιπα μέλια.
Ακόμη και τα φύλλα της κουμαριάς ενδείκνυνται στην πρακτική ιατρική, για τις φλεγμονές του ουροποιητικού και του εντέρου.
Παρόλο που η γεύση του είναι πικρή, μετά παρέλευση κάποιου χρονικού διαστήματος αρχίζει και χάνει την πικράδα του σε ποσοστό περίπου 30%.
Το μέλι της κουμαριάς δεν είναι για όλους, έχει έντονη πικρή γεύση και αγαπιέται από τους καλοφαγάδες και τους γνώστες του μελιού σε όλο τον κόσμο.
Γνωστό στη Σαρδηνία ως Miele Amaro (Bitter μέλι), αυτή η λιχουδιά παράγεται από το ασυνήθιστο και όμορφο αειθαλής θάμνος της στο Arbutus ή κουμαριά (κουμαριά), ένα μέλος της οικογένειας Ericaceae.
Σε μεγάλο βαθμό θεωρείται ως δέντρα δείγμα σε κήπους και αυλές σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν λίγες συστάδες δέντρων είναι αρκετά μεγάλο για να υποστηρίξει ακόμη μερικές κυψέλες.
Ευτυχώς φύεται στις παράκτιες χώρες της Μεσογείου σε επαρκή αριθμό για την παραγωγή μελιού. Παίρνει το όνομά του από βρώσιμα φρούτα της, που μοιάζει με μικρές στρογγυλές φράουλες που ωριμάζουν στα τέλη του φθινοπώρου, όταν από το φυτό γίνεται η συγκομιδή του μελιού, από τα λευκά άνθη σαν καμπανούλας. Συχνά χρωματισμένης με ροζ, ανοίγουν και με έντονο το πορτοκαλί-κόκκινα άνθη .
Το μέλι κουμαριάς κρυσταλλώνει ακανόνιστα, η σταθερότητά του ανάλογα με την περιεκτικότητα σε υγρασία.
Είναι σκούρο πορτοκαλί όταν είναι φρέσκο και ανοιχτό καφέ όταν κρυσταλλώνεται. Η μυρωδιά είναι έντονη, ενώ η γεύση του έχει πτυχές των πράσινων κισσού, κατακάθια του καφέ, δέρμα, καμένα, και πικρά χόρτα. Η γεύση είναι γλυκιά, αλλά αρχικά αποκαλύπτει γρήγορα το ισχυρό σύμπλεγμα της πικρής γεύσης , σταδιακά υποχωρεί μέσα σε ένα στυπτικό τελειώνοντας με μια ήπια, ξεχωριστή επίγευση.
Πηγαίνει καλά με ρικότα, ειδικά αντί ζάχαρης στο πράσινο τσάι μασκαρπόνε, και τυριά Robiola ή στη χαρακτηριστική μόδα της Σαρδηνίας, πάνω Sardo Pecorino με Pan Carasau (επίπεδο ψωμί) και φρέσκα πεπόνι, ή πέρα από το παγωτό ή μους λευκής σοκολάτας και μια εκπληκτική αντίθεση γεύση.
Η άνθηση συχνά συνοδεύεται από κρύο καιρό που καθιστά δύσκολο για τις μέλισσες.
να συλλέγουν το νέκταρ, και καθίσταται πολύ δύσκολη η συλλογή μελιού ακόμα πιο δύσκολο να βρεθεί.
Το μέλι της κουμαριάς
χρησιμοποιείται ως διουρητικό, αντι-ασθματικά (για λοιμώξεις των βρόγχων), αντισηπτικό του ουροποιητικού συστήματος.
Οι καρποί είναι βρώσιμοι όταν είναι πλήρως ώριμοι, αν και είναι αλευρώδης και χωρίς ιδιαίτερη γεύση.
Ο φυσιοδίφης, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος έγραψε στο 15ο βιβλίο του για την ιστορία της φύσης, "Σίγουρα ο καρπός έχει βάση ή χωρίς αναγνώριση σε όλα: δεν marveile.
Κλείνοντας, οι Latines έδαν το όνομα unedo (που σημαίνει ότι μόνο ένα).
Παρ 'όλα αυτά, κάποιοι βρίσκουν το φρούτο ότι είναι αρκετά καλό, αν καταναλωθεί κατά την κορύφωση της ωριμότητας. Οι ρώγες λέγεται ότι είναι ναρκωτικό, αν καταναλώνονται σε ποσότητα, αλλά αυτό είναι πιθανό να οφείλεται σε αλκοολική ζύμωση μέσα στο δέρμα.
Όταν ωριμάσει, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη (15%) και παράγει εξαιρετική ζελέ και μαρμελάδες, καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε πηκτίνη του εξασφαλίζει ταχεία ρύθμιση.
John batsis
Δάσκαλος μελισσοκόμων
Στηρίξτε τον Melissocosmos κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...