Βανίλια ελάτου που παγώνει στις κηρήθρες
Φίλες και φίλοι, τα τελευταία χρόνια όλο και ποιο συχνά εμφανίζεται στα έλατα ένα είδος μελιού βανίλιας μα όχι σας τον τύπο του Μαινάλου.
Οι μελισσοκόμοι το ονομάζουν βανίλια γιατί μόλις μπει στις κηρήθρες μετά από λίγες ημέρες γίνεται σαν την κλασική βανίλια, το υποβρύχιο δηλαδή που τρώγαμε παιδιά.
Αυτή η βανίλια λοιπόν δεν βγαίνει ούτε στον μελιτοεξαγωγέα, ενώ μερικές δεκάδες μέρες μετά την συλλογή της πετρώνει εντελώς μέσα στις κηρήθρες.
Ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα όμως.
Μεταξύ των μελισσοκόμων οι γνώμες διίστανται.
Δεν ξέρουμε με λίγα λόγια από πιο έντομο προέρχεται αυτό το μελίτωμα.
Έχω ακούσει διάφορες απόψεις.
Το σίγουρο όμως είναι πως οι μέλισσες το συλλέγουν αφού τελειώσουν όλες οι άλλες νομές του ελάτου.
Δεν έχω δει περίπτωση έως τώρα δηλαδή, μελίσσι να μαζέψει από την αρχή τέτοιο πράγμα.
Από προσωπική πείρα θα πω ότι το έχω δει μόνο σε χρονιές που η φούντα στάζει.
Αρχικά η φούντα στάζει και όλα πάνε καλά.
Μετά χάνεται η φούντα και έρχεται ο κόμπος και όλα εξακολουθούν να πηγαίνουν καλά.
Με το που τελειώνει ο κόμπος όμως, το έλατο αρχίζει να στάζει ξανά όπως με την φούντα, μόνο που το συγκεκριμένο μέλι είναι αυτή η βανίλια και η φούντα απουσιάζει.
- Τι είναι αυτό το μέλι λοιπόν;
- Ποιο έντομο το δίνει;
- Πως είναι δυνατόν να έχουμε τόσο μεγάλες ποσότητες μελιτοεκκρίσεως και στην ουσία να μην βλέπουμε έντομο που να το δίνει;
- Για ποιο λόγο παγώνει τόσο γρήγορα;
- Υπάρχει περίπτωση το δέντρο να απορροφάει ποσότητες μελιτώματος την άνοιξη και να το αποβάλει αργότερα το καλοκαίρι όπως ισχυρίζονται ορισμένοι παλαιοί μελισσοκόμοι;
Τα παραπάνω ερωτήματα μόνο ειδικοί μπορούν να τα απαντήσουν.
Οι κηρήθρες πάντως γεμίζουν από δαύτο και σχεδόν αχρηστεύονται.
Οι μέλισσες μόνο τον χειμώνα τις αδειάζουν, και καταναλώνουν αυτό το παγωμένο μέλι.
Η χρησιμότητα του έως τώρα είναι μόνο αυτή, ότι το μελίσσι έχει επάρκεια για τον χειμώνα.
Να πω ακόμα ότι πλέον παρουσιάζεται σε όλες τις περιοχές που το έλατο δίνει μέλι, από την Πελοπόννησο μέχρι την Ήπειρο.
Και ότι οι μελισσοκόμοι έχουν δοκιμάσει πολλούς τρόπους για να ξεμελιάσουν τις κηρηθρες που περιέχουν τέτοιο μέλι.
Μάλλον χωρίς αποτέλεσμα.
Ακουγόταν έντονα τα τελευταία χρόνια π.χ πως αν βρέξεις με νερό τις κηρηθρες αυτές, τότε το μέλι μαλακώνει και βγαίνει.
Δεν είναι έτσι όμως.
Το μέλι μαλακώνει, μα δεν βγαίνει.
Η υγρασία μαλακώνει το μέλι που στο μεταξύ έχει γίνει πέτρα στις κηρήθρες, και αυτός είναι ο λόγος πιθανότατα που τον χειμώνα οι μέλισσες το καταναλώνουν.
Η αυξημένη υγρασία.
Κάποιοι μελισσοκόμοι σκέφτηκαν να αφήσουν το καλοκαίρι στον ήλιο τις κηρήθρες να λιώσει το μέλι και να το βάλουν στον μελιτοεξαγωγέα για να βγει.
Δυστυχώς όμως έσπασαν τα κεριά όταν μαλάκωσαν στον ήλιο και μπήκαν στον μελιτοεξαγωγέα.
Και καθώς όλο και περισσότεροι μελισσοκόμοι το συναντούν, μαζί τους και εγώ, είναι λογικό να αναζητούν λύση στο πρόβλημα.
Ίσως κάποιος αναρωτηθεί, μα καλά γιατί δεν το τρυγάτε πριν παγώσει στις κηρηθρες;
Η απάντηση είναι απλή.
Δεν γνωρίζουμε ότι θα παγώσει.
Μια ωραία ημέρα ανοίγουμε τις κυψέλες να δούμε πως παει η συλλογή και παθαίνουμε εγκεφαλικά...
Ένας συνάδελφος ωστόσο μου είπε ότι πέρυσι πρόλαβε και τρύγησε αυτό το μέλι πριν παγώσει στις κηρήθρες.
Όπως μου ανέφερε ήταν σαφώς πιο ξανθό μέλι σε σχέση με το κοινό του ελάτου, μα μετά από λίγες ημέρες πάγωνε ένα τμήμα του και καθόταν στον πάτο από τα γυαλάκια όταν το εμφιάλωνε.
Και είναι λογικό νομίζω, αφού λόγω πυκνότητας είχε μεγαλύτερο ειδικό βάρος.
Το πρόβλημα είναι πολύπλοκο με λίγα λόγια.
Πρόσφατα όμως ένας συνάδελφος μου αποκάλυψε μια μέθοδο που αν δουλεύει πιθανόν να δώσει λύση στο πρόβλημα.
Όταν δείτε μου είπε να συλλέγεται τέτοιο μέλι στις κηρήθρες τότε...
Λιώστε σε χλιαρό νερό μέλι ελάτου, κάντε ενα-δυο 2κιλα ταίσματα στα μελίσσια σας και πηγαίνετε να τα τρυγήσετε άμεσα.
Το αραιωμένο με νερό μέλι που θα μπει στις κηρήθρες θα ρευστοποιήσει την βανίλια που θα βγει κανονικά.
Η έλλειψη υγρασίας της βανίλιας δηλαδή θα καλυφθεί από την υγρασία του αραιωμένου μελιού.
Ο λόγος που λιώνουμε μέλι ελάτου φυσικά κι όχι πχ θυμαριού είναι για να μην χαθεί η γεύση του ελάτου.
Φίλες και φίλοι, νομίζω κάπως έτσι θα έρθει η λύση σε αυτό το πρόβλημα.
Η ακριβής ποσότητα αραιωμένου μελιού, που πρέπει να δοθεί στο μελίσσι ώστε να ρευστοποιηθεί η βανίλια δεν μπορεί να υπολογιστεί, καθώς εξαρτάται από την ποσότητα της παγωμένης βανίλιας που υπάρχει στις κηρήθρες.
Εσείς θα κρίνετε πόσο χρειάζεται.
Πάντως αν παρόλα αυτά διαπιστώσουμε ότι τελικά καμία μέθοδος δεν δουλεύει, και πως η βανίλια μας γίνεται βραχνάς, τότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι μετά το τέλος του κόμπου να φεύγουμε από το βουνό.
Ή να αφαιρούμε τις κηρήθρες και να δίνουμε στα μελίσσια την δυνατότητα να χτίσουν νέες χωρίς να χρειαστεί να ταΐσουμε.
Γιατί χτίζουν σαν τρελά όταν μαζεύουν αυτό το πράγμα.
Άλλος τρόπος δεν βλέπω να υπάρχει λοιπόν.
Αυτά είχα να σας πω για την βανίλια του ελάτου που παγώνει στις κηρήθρες...
Ευχαριστώ τον Βαγγέλη και την Ευγενία που μου έστειλαν φωτογραφίες για τις ανάγκες του άρθρου.
See you
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών
Στηρίξτε τον Melissocosmos κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...