Στην φωτογραφία πιο πάνω βλέπουμε απέραντες εκτάσεις με ανθοφορία.
Καλλιεργήσιμες εκτάσεις πιθανόν ελαιοκράμβης που θα μπορούσε να είναι η χαρά των μελισσοκόμων και των μελισσών.
Όμως δεν είναι.
Τον περασμένο αιώνα από την στιγμή που τα φυτοφάρμακα άρχισαν να εφαρμόζονται στις καλλιέργειες, άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για την απουσία των μελισσών από τις καλλιέργειες.
Φυσικά τα κέντρα που μεριμνούν για την επάρκεια τροφίμων, δεν ξέρω αν είναι ο παγκόσμιος οργανισμός τροφίμων ή κάποιος άλλος, γνωρίζουν πάντως πολύ καλά ότι μέλισσα και φυτοφάρμακο δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Γι αυτό πλέον έχουμε όλο και περισσότερες ποικιλίες υβριδικές ή μεταλλαγμένες που δεν εξαρτώνται από την επικονίαση των μελισσών για να ευδοκιμήσουν.
Και επειδή θέλω να είμαι ρεαλιστής θα πω ότι δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά.
Διάβαζα πρόσφατα μια έκθεση του ΟΗΕ ότι μέχρι το 2060 ο παγκόσμιος πληθυσμός της Γης θα έχει φτάσει τα 9.2 δισεκατομμύρια ψυχές, από τα 7 που είμαστε σήμερα και από τα 3.5 δις που ήταν το 1960.
Όλος αυτός ο πληθυσμός είναι αμφίβολο αν θα μπορεί να έχει επάρκεια τροφής το 2060, αν η Γη δηλαδή θα μπορεί να παράγει τόσο μεγάλες ποσότητες αγαθών για να έχει να φαει ο κόσμος.
Εξού λοιπόν η ανάγκη για βελτιωμένες φυλές ζώων που παράγουν περισσότερο, και για καλλιέργειες υβριδικές που παράγουν και αυτές περισσότερο που δεν έχουν ανάγκη τις μέλισσες για να ευδοκιμήσουν και που χάριν των φυτοφαρμάκων δεν κινδυνεύουν από εχθρούς και ζιζάνια.
Στο μέλλον μάλιστα σας λέω ότι δεν θα υφίσταται κτηνοτροφία αλλά το κρέας θα αναπτύσσεται σε εργαστήρια μέσω της ανάπτυξης των κυττάρων όπου θα δημιουργούν ένα είδος σαν κρέας.
Με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλίζεται κρέας ή ότι θα είναι αυτό τέλος πάντων για τον πληθυσμό, και ταυτόχρονα δεν θα υπάρχουν ζώα να καταναλώνουν δημητριακά και καρπούς που θα μπορούσαν να πάνε στην διατροφή των ανθρώπων.
Ασφαλώς η ποιότητα ζωής θα παει περίπατο, ο κόσμος θα τρώει σκουπίδια μα έστω θα τρώει.
Παρόλα αυτά εμείς δεν παύουμε να ήμαστε μελισσοκόμοι, και ως εκ τούτου έχουμε χρέος να παλεύουμε για έναν κόσμο που πρέπει να συνεχίσει να έχει μέλισσες έστω και αν εκ των προτέρων ξέρουμε ότι ο αγώνας μας δεν θα δικαιωθεί.
Μέλισσες ασφαλώς θα συνεχίσουν να υπάρχουν για αρκετά χρόνια ακόμα μα όχι σε καλλιέργειες.
Το περιβάλλον του κάμπου και των καλλιεργήσιμων εκτάσεων θα γίνεται όλο και πιο αφιλόξενο για τις μέλισσες μας.
Σε κάποια φάση μελλοντικά αυτές θα μπορούν να επιβιώσουν μόνο σε δασικές περιοχές μακριά από καλλιέργειες και το μέλι θα βγαίνει όλο και πιο δύσκολα.
Το μέλι ασφαλώς θα αντικατασταθεί από κάποια βιομηχανική γλυκαντική ουσία όπως και το τυρί ή το γάλα στο μέλλον θα είναι αποκλειστικά φυτικό προϊόν.
Όμως πιστεύω ότι πρέπει να πέσουμε μαχόμενοι.
Να ζητάμε λιγότερα φυτοφάρμακα, να τασσόμαστε κατά των μεταλλαγμένων και να είμαστε υπέρ των βιολογικών προϊόντων.
Ακόμα κι αν αυτά πρέπει να τα παλέψουμε για τους τύπους, μιας και όπως σας είπα επί της ουσίας δεν θα μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό από την στιγμή που ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνει με τέτοιους ρυθμούς.
Στην Ελλάδα προς την κατεύθυνση αυτή δεν δουλεύουμε καθόλου.
Ούτε η ΟΜΣΕ ούτε η αντιπολίτευση της ΟΜΣΕ ασχολούνται με αυτό το θέμα.
Προς το παρόν κόπτονται για την καρέκλα μόνο.
Είναι όμως κάτι που πρέπει να αρχίσουμε άμεσα να παλεύουμε.
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να περιμένει και έχουμε μόλις 42 χρόνια καιρό μέχρι το 2060.
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like πατήστε το πλήκτρο (ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ)...