Η μέλισσα από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν η πηγή της γλυκιάς ουσίας που όλοι ξέρουμε, δηλαδή του μελιού.
Ο άνθρωπος πάντα είχε σε εκτίμηση την μέλισσα, πάντα την αγαπούσε γιατί γνώριζε την μεγάλη της συνεισφορά.
Αυτό τείνει να αλλάξει τελευταία λόγω αλόγιστης χρήσης φυτοφαρμάκων βλαβερών για τις μέλισσες.
Τώρα ο άνθρωπος δείχνει αχάριστος προς την μέλισσα.
Δεν έχει ιδιαίτερη ανάγκη το μέλι της, αφού το έχει αντικαταστήσει με άλλες γλυκαντικές ουσίες.
Και αν ο άνθρωπος δείχνει το σκληρό του πρόσωπο προς την μέλισσα όμως, κακό του κεφαλιού του κάνει, γιατί όλοι ξέρουμε ότι η φύση εκδικείται...
Και όταν η φύση εκδικείται το κάνει με πολύ σκληρό τρόπο.
Τι και αν τα παιδιά τρώνε πραλίνα αντί του μελιού, τι κι αν ο άνθρωπος απέκτησε βουλιμία στην ζάχαρη απαξιώνοντας το μέλι.
Αυτό μπορεί να αντικατασταθεί.
Μπορεί ο κόσμος να τρώει ζάχαρη, μπορεί οι Έλληνες έμποροι να εισάγουν μέλια από την Κίνα και από την Αργεντινή.
Ναι αυτά μπορούν να τα κάνουν εύκολα.
Αυτό που δεν θα μπορέσουν ποτέ να εισάγουν όμως είναι η επικονίαση!!!
Το μέλλον της μελισσοκομίας δεν είναι ούτε στο μέλι, ούτε στην γύρη, ούτε στον βασιλικό πολτό.
Το μέλλον της μελισσοκομίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι στην επικονίαση.
Στην μικρή Ελλάδα που κατέχει 1.2 εκατομμύρια μελισσοσμήνη δεν γίνεται καθόλου λόγος για την επικονίαση.
Στο εξωτερικό ωστόσο αυτό το θέμα όλο και μεγαλώνει, όλο και περισσότερο απασχολεί τους αγρότες ακόμα και τις κυβερνήσεις.
Με τον παγκόσμιο πληθυσμό να αυξάνει με ιλιγγιώδης ρυθμούς οι ανάγκες σε τρόφιμα όλο και μεγαλώνουν.
Και οι ανάγκες αυτές δεν μπορούν να καλυφθούν δίχως την συνεισφορά της μέλισσας.
Στους απέραντους αμυγδαλεώνες στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ κάθε Φεβρουάριο χρειάζονται 2 αποικίες μελισσιών προκειμένου να κάνουν επικονίαση σε 1 στρέμμα αμυγδαλιών.
Γιατί τότε τα μελίσσια είναι μικρά ακόμα και δεν έχουν μεγάλους πληθυσμούς.
Επίσης όλο και αυξάνουν οι ανάγκες για την επικονίαση των μανταρινιών.
Τόσο που οι μελισσοκόμοι επιδοτούνται με 50$ ανά κυψέλη προκειμένου να βάλουν τα μελίσσια τους στις καλλιέργειες για επικονίαση.
Στην Ελλάδα πόσο μακριά είμαστε από αυτές τις συνθήκες;
Η απάντηση είναι ότι δεν απέχουμε πολύ.
Οι ετήσιες καλλιέργειες στην χώρα μας σχεδόν έχουν πεθάνει.
Την θέση τους παίρνουν δενδροκαλλιέργειες.
Οι κάμποι γεμίζουν με περιβόλια, ακτινίδια, αμύγδαλα, ροδάκινα, ρόδια, μήλα, αχλάδια, κάστανα, φυστίκια κτλ.
Όλα αυτά έχουν ανάγκη την μέλισσα, όλα χρειάζονται επικονίαση.
Άγρια σμήνη δεν υπάρχουν, λόγω της βαρρόα και της έλλειψης μελιού αυτά δεν μπορούν να επιβιώσουν.
Ότι επικονίαση γίνεται είναι αποτέλεσμα των μελισσών που κατέχουν οι μελισσοκόμοι.
Κοιτάξτε γύρω σας στα χωράφια πόσα νέα δέντρα έχουν φυτευτεί.
Αυτά σε μια 5ετια θα έχουν τεράστιες ανάγκες επικονιαστών.
Με τις μέχρι τώρα συνήθειες των αγροτών να μην υπολογίζουν την μέλισσα και να ραντίζουν εν μέσω ανθοφορίας, όλα αυτά τα δέντρα δεν θα μπορέσουν να επικονιαστούν αφού οι μελισσοκόμοι δεν είναι τρελοί να πάνε τα μελίσσια τους κάπου όταν αυτά μπορεί να δηλητηριαστούν.
Αυτό θα αλλάξει πολύ γρήγορα όταν οι καλλιεργητές αντιληφθούν ότι τα δέντρα τους δεν παράγουν πολλούς καρπούς λόγω έλλειψης επικονιαστών.
Ήδη αρκετοί αγρότες προσωπικά μου έχουν ζητήσει να πάω μελίσσια στα περιβόλια τους την περίοδο της άνθησης των πορτοκαλιών.
Αυτό τα επόμενα χρόνια θα γίνεται όλο και περισσότερο.
Δεδομένου ότι το κλίμα αλλάζει ραγδαία και το μέλι βγαίνει όλο και πιο δύσκολα και σε μικρότερες ποσότητες, αυτό σημαίνει ότι τα μελίσσια θα λιγοστέψουν προκειμένου οι μελισσοκόμοι να διαχειρίζονται μικρότερα κοπάδια ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στην συντήρηση τους
Τα δέντρα θα αυξάνουν, και τα μελίσσια θα λιγοστεύουν τα επόμενα χρόνια και στην Ελλάδα.
Δεν ήμαστε καθόλου μακριά λοιπόν από την ημέρα που οι μελισσοκόμοι θα αρχίσουν να έχουν έσοδα λόγω επικονίασης.
Το μέλλον είναι εκεί λοιπόν.
Τα έσοδα από το μέλι και τα λοιπά προϊόντα της μέλισσας όλο και λιγοστεύουν.
Μια νέα ημέρα θα ανατείλει σύντομα και θα γυρίσουμε σελίδα αλλάζοντας τους ρόλους εκμετάλλευσης των μελισσών.
Αυτό που λείπει από την Ελλάδα αυτή την στιγμή είναι η ενημέρωση των μελισσοκόμων για τον παράγοντα επικονίαση.
Μελισσοκομικά σεμινάρια γίνονται για χίλιους δυο λόγους εκτός από την επικονίαση.
Λες και κάποιοι ηθελημένα θέλουν να μας κρατούν έξω από αυτή την δραστηριότητα.
Συνήθως στην Ελλάδα τρέχουμε κατόπιν εορτής.
Εύχομαι οι αρμόδιοι για τα θέματα αυτά να μην περιμένουν να καταρρεύσει η Ελληνική μελισσοκομία και μετά να ανοίξουν αυτό το κεφάλαιο.
Γιατί αν καταρρεύσει η Ελληνική μελισσοκομία, ως απόρροια της ολοένα και μικρότερης παραγωγής μελιού ανά κυψέλη, τότε μαζί της θα καταρρεύσει και η αγροτική παραγωγή, ως απόρροια της έλλειψης επικονιαστών.
Ο τίτλος που έδωσα σε αυτό το άρθρο δεν είναι τυχαίος λοιπόν...
Μπορείτε να εισάγετε μέλι, αλλά δεν μπορείτε να εισάγετε επικονίαση!!!