Ένα εξαιρετικό ιστορικό ντοκουμέντο, ανακάλυψα σε παλαιά τεύχη του περιοδικού ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ σχετικά με τις Ελληνικές φυλές μελισσών και το πως αυτές ήταν το 1962 οπότε ο μοναχός Άνταμ επισκέφτηκε την Ελλάδα.
Πρέπει να πω, ότι η επίσκεψη και το οδοιπορικό του μοναχού Άνταμ, περιγράφεται σε μια σειρά από τεύχη του περιοδικού που συνεχίζεται η περιγραφή από το ένα στο άλλο.
Ωστόσο μάλλον δεν δόθηκε τότε η δέουσα προσοχή της χρονολογικής σειράς του ταξιδιού και δεν υπάρχει αρμονικός ειρμός, αλλά αποσπάσματα που δεν κολλάνε πολύ μεταξύ τους.
Γι αυτό ενώ ο μοναχός Άνταμ ξεκίνησε από την Τουρκία πέρασε από την Ελλάδα και συνέχισε στην Αλβανία αναζητώντας φυλές μελισσών, η αφήγηση είναι μπερδεμένη και δεν δίνει νόημα.
Για την επίσκεψη στην Ελλάδα σαφώς τα πράγματα είναι καλύτερα και έχουμε πολύ καθαρή εικόνα για ότι έγραψε ο μοναχός Άνταμ.
Αντιγράφω λοιπόν την αφήγηση του.
Είναι φανερό ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στην διάταξη του προσανατολισμού των κυψελών από την άποψη των εισόδων.
Οι κυψέλες τοποθετούνταν με τρόπο ώστε η είσοδος να βλέπει είτε προς την Ανατολή, είτε Νοτιοανατολικά, για λόγους που είναι δύσκολο να διευκρινιστούν.
Ο Αριστοτέλης από τα αρχαία χρόνια είχε παρατηρήσει ότι οι Ελληνικές μέλισσες δεν είχαν όλες το ίδιο χρώμα.
Στην εποχή του οι κίτρινες θεωρούνταν οι καλύτερες.
Σήμερα στα 1962 κατά την γνώμη μου η Ελληνική μέλισσα δεν έχει τίποτα ως χρώμα που να επισύρει την προσοχή.
Μοιάζει λίγο στην Καυκάσια μέλισσα χωρίς όμως να φέρει τα μειονεκτήματα της καυκάσιας ως προς το χτίσιμο κηρηθρών και την συλλογή πρόπολης.
Οι υπερέχουσες καλές ιδιότητες της Ελληνικής μέλισσας είναι η ημερότητα, η γονιμότητα, και η μικρή τάση σμηνουργίας.
Δεν έχω ποτέ συναντήσει επιθετικές μέλισσες στην Ελλάδα εκτός μερικών στην Κρήτη.
Ο Έλληνας μελισσοκόμος δεν έχει ανάγκη να χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ καπνηστήρι, αλλά του φτάνει ένα μικρό κομμάτι αναμμένης ίσκας που είναι τοποθετημένη από πάνω από τις κηρήθρες εκεί που εργάζεται.
Η ένταση της γέννας είναι εκπληκτική.
Τείνω να πιστέψω ότι καμία ράτσα δεν μπορεί να εξισωθεί με την δύναμη της αναπτύξεως του ελληνικού μελισσιού.
Στο τέλος Ιουλίου η γονοφωλιά όμως είναι πολλάκις γεμάτη με μέλι.
Σύμφωνα με την εμπειρία μας η Ελληνική μέλισσα φαίνεται ότι έχει την μικρότερη τάση σμηνουργίας από όλες τις άλλες ράτσες που έχουμε δοκιμάσει στο μελισσοκομείο μας.
Οι εξακριβώσεις μας, μας έκαναν να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η μέλισσα κατέχει όλες τις καλές ποιότητες που διακρίνουν μια εξαιρετική μέλισσα.
Στην εποχή μας (1962) οι Ελληνικές μέλισσες σε χρώμα είναι φαιές και μερικές φορές με ένα κίτρινο δακτύλιο.
Στα δυτικά της οροσειράς της Πίνδου από το Μεσολόγγι ως τα Γιάννενα είναι χρώματος καθαρού μαύρου.
Στα Γιάννενα μας διαβεβαίωσαν ότι υπήρχε κοντά στο Αλβανικό μέτωπο στην Κόνιτσα μια καθαρή κίτρινη ποικιλία.
Αλλά στη συνέχεια δεν συνάντησα παρά μόνο μέλισσες με κίτρινη γραμμή συχνά ανατολικά της Πίνδου και στο κέντρο της οροσειράς.
Σε αυτή την περιοχή είναι σπάνιο οι μέλισσες μιας κυψέλης να έχουν ομοιόμορφο χρώμα, ένας μικρός αριθμός διαφορετικός παρουσιάζει ένα είτε δυο δακτύλια φαιοκίτρινα.
Οι βασίλισσες διαφέρουν πολύ στο χρώμα, οι κηφήνες αντίθετα είναι ποιο ομοιόμορφοι σ αυτό το σημείο.
Στο νησί Κρήτη που κατά την μυθολογία είναι ο τόπος προελεύσεως των μελισσών, υπάρχει ένα μεγαλύτερο ποσοστό κίτρινων μελισσών.
Σ αυτή την νήσο που τόσο ευνοείται από την φύση οι μέλισσες παρουσιάζουν ένα τέλειο μείγμα διαφορετικών χρωμάτων.
Πρώτου αναχωρήσω από την Αγγλία με διαβεβαίωσαν ότι στην Κρήτη θα έβρισκα τις πιο ήμερες μέλισσες του κόσμου.
Αλλά ο χαρακτήρας μερικών μελισσιών που επιθεώρησα έδειχνε μια καθαρή ανατολίτικη επίδραση.
Στην Κύπρο την μεγαλύτερη ομοιογένεια και στην Κρήτη το αντίθετο, την μεγαλύτερη ποικιλία.
Από την πρώτη μας εμπειρία με την Ελληνική μέλισσα τα προσωρινά αποτελέσματα δείχνουν ότι πρόκειται για μια ράτσα αποδεδειγμένα καλύτερη από την Καυκάσια την οποία ξέρω πια πολλά χρόνια.
Br. Adam
Φίλοι μου, αυτή την μέλισσα είχαμε και την χάσαμε οριστικά.
Μας έπιασε μια μεγαλομανία με τις ξένες φυλές που δεν έχει προηγούμενο.
Είχαμε τον θησαυρό στα χέρια μας και ζηλέψαμε το κάρβουνο, ενώ μετά την είσοδο της βαρρόα το 1981 στην χώρα, εισήχθηκε ο άμμος της θάλασσας από το εξωτερικό.
Σε όλες τις περιοχές που περιγράφει ο Αδελφός Άνταμ στις μέρες μας δεν ταιριάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά.
Θα μιλήσω για τις περιοχές από το Μεσολόγγι, έως τα Γιάννενα που τονίζει ότι οι μέλισσες που συνάντησε ήταν εντελώς μαύρες.
Σήμερα οι μέλισσες που βρίσκουμε σε αυτές τις περιοχές κοκκινίζουν, κάνουν μεγάλη τάση σμηνουργίας, δεν αναπτύσσονται πολύ, είναι επιθετικές και δεν μαζεύουν πολύ μέλι.
Αυτό έγινε επειδή φέραμε πολλές ξένες φυλές τις οποίες αφήσαμε να εκφυλίσουν ανεξέλεγκτα τις δικές μας μέλισσες.
Έτσι αντι να πάρουμε τα καλύτερα χαρακτηριστικά αυτής της ενώσεως αίματος, επειδή δεν είχαμε γνώση πως γίνεται η υβριδοποίηση πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά αυτών.
Ας κρατήσουμε αυτό το ιστορικό κείμενο, προς γνώση και συμμόρφωση ανάλογων ενεργειών στο μέλλον, γιατί τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα.