Έχω γράψει πάρα πολλές φορές το πόσο μου αρέσει η Μακεδονική φυλή μελισσών.
Θέλω να είμαι ειλικρινής.
Και η Κεκρόπια μου αρέσει, όπως θα μου άρεσε και η Adami αν υπήρχε ακόμα.
Γενικά είμαι υπέρ των ντόπιων φυλών.
Επίσης μου αρέσουν οι Ιταλίδες να υπάρχουν στην Ιταλία, κτλ.
Αυτό το μπουρδούκλωμα που έγινε όχι μόνο στις μέλισσες αλλά στα περισσότερα είδη ζώων τις τελευταίες δεκαετίες ήταν πέρα από κάθε λογική.
Στο τέλος αυτό που θα καταφέρουμε είναι να υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο μια φυλή μελισσών, μόνο μια φυλή προβάτων, μόνο μια φυλή κοτόπουλων και παει λέγοντας.
Η προσπάθεια δηλαδή να φέρουμε περισσότερες φυλές έχει τα αντίθετα αποτελέσματα αφού αυτές ζευγαρώνουν με τις δικές μας και αλλοιώνονται και οι δυο δημιουργώντας ένα νέο υβρίδιο.
Διαβάζω στο παλαιό περιοδικό ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΛΛΑΣ τεύχος του 1979.
Έχουμε επισκεφτεί κοντά στο Τελ Αβίβ στο Ισραήλ εναν σταθμό ειδικευμένο στην τεχνητή γονιμοποίηση βασιλισσών.
Εκεί οι Ισραηλινοί δουλεύουν πάνω σε δυο ράτσες μελισσών.
Την Μακεδονική που εισήχθη από την Ελλάδα και την Ιταλική που εισήχθη όχι από την Ιταλία αλλά από τις ΗΠΑ.
Γίνονται διασταυρώσεις εναλαξ των δυο φυλών.
Στην πρώτη περίπτωση με βασίλισσα Μακεδονική και κηφήνα Ιταλό, και στην δεύτερη περίπτωση με Μακεδόνα κηφήνα και Ιταλίδα βασίλισσα,
Τα υβρίδια που προκύπτουν παραδίδονται σε 5 βασιλοτρόφους με την υποχρέωση αυτοί να τις πολλαπλασιάσουν και να τις διαθέσουν στους μελισσοκόμους.
Ο λόγος που το κάνουν αυτό οι Ισραηλινοί είναι γιατί στην περιοχή η ντόπια φυλή είναι η Apis mellifera Syriaca, που είναι πολύ επιθετική και λίγο παραγωγική οπότε θέλουν να την αντικαταστήσουν.
Βλέπουμε δηλαδή ότι στο Ισραήλ από την εποχή που στην Ελλάδα δεν υπήρχε καν βασιλοτροφία έκαναν μια δουλειά που είχε βάση και αιτία.
Ενώ εμείς που διαθέταμε αξιόλογες φυλές μελισσών, που άλλοι ήθελαν να αποκτήσουν, βάλαμε μέσα ανεξέλεγκτα φιλές και έγινε το ελα να δεις.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός ο παππούς μου μου έδειξε μια καρακάξα σε ένα χωράφι.
Οι καρακάξες, δεν περπατούν, αλλά χοροπηδούν και με τα δυο τους πόδια.
Μου λέει λοιπόν ο παππούς μου, ότι η καρακάξα προσπάθησε να μιμηθεί την περπατησιά της πέρδικας και στο τέλος μπερδεύτηκε, έχασε και την δική της και τώρα πηγαίνει χοροπηδόντας.
Αυτό πάθαμε κι εμείς οι μελισσοκόμοι.
Θελήσαμε να φέρουμε ξένες φυλές για να πάρουμε την παραγωγή που παίρνουν και οι ξένοι, μα στο τέλος τα κάναμε θάλασσα και τελικά δεν παίρνουμε ούτε την παραγωγή που παίρναμε πριν έρθουν οι ξένες φυλές.
Γιατί οι δικές μας μέλισσες είχαν προσαρμοστεί εκατομμύρια χρόνια εδώ, και ήξεραν να επιβιώνουν.
Τα υβρίδια που προέκυψαν, γιατί τώρα καθαρή μέλισσα δεν υπάρχει, δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό είχαμε και την κλιματική αλλαγή και χάσαμε και τα αβγά και τα πασχάλια.
Γι αυτό η σημερινή ανάρτηση λοιπόν.
Για να καλέσω τους φίλους μελισσοκόμους της βόρειας Ελλάδας να προσέχουν την ντόπια φυλή ως κόρη οφθαλμού, όσο μπορεί κι όσο δύναται ο κάθε ένας τουλάχιστον!!!
MELISSOCOSMOS ελάτε να γνωρίσουμε τον μαγικό κόσμο των μελισσών