Το 2018 εξελίσσεται σε ένα έτος εφιάλτη, αφού χάσαμε πάρα πολλούς αγαπημένους μας ανθρώπους και μάλιστα νέας ηλικίας.
Σήμερα πληροφορήθηκα τον χαμό του Κωνσταντίνου.
Ο Κωνσταντίνος Δαλαρέτος, πολλοί τον ήξεραν ίσως ως Κωνσταντίνο Αττική ήταν ένα νέο παιδί μελισσοκόμος που δραστηριοποιούνταν στην Κερατέα, στην Τζιά και στην Μακρόνησο.
Έβγαζε αποκλειστικά θυμαρίσιο μέλι.
Ήταν αρραβωνιασμένος και ετοιμαζόταν για γάμο.
Ήταν πολύ μαχητικός άνθρωπος, ειλικρινής, έντιμος και είχαμε και πολλούς κοινούς φίλους.
Ο Κωνσταντίνος με πήρε τηλέφωνο στα τέλη του Ιουλίου και όσα μου είπε με σοκάρισαν.
Γιατί μου θύμισαν μια παλιά δική μου ιστορία, μα όπως φαίνεται εγώ την γλίτωσα φτηνά, ενώ ο Κωνσταντίνος ήταν άτυχος.
Μου είπε λοιπόν ότι ενώ τρυγούσε τα μελίσσια του στο θυμάρι, ξαφνικά εμφανίστηκαν ορισμένα εξανθήματα στο σώμα του, ενώ ένιωσε και αδυναμία.
Πίστεψε ότι κάποια αλλεργία ή κάτι τέτοιο θα ήταν και πήγε στο νοσοκομείο.
Όταν τον είδε ο γιατρός τον κοίταξε στα μάτια και του είπε ότι αυτό δεν είναι αλλεργία αλλά υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο αίμα.
Ο Κώστας μου είπε ότι οι γιατροί του είπαν πως η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά έχει ελπίδες.
Όμως χρειαζόταν πολλές φιάλες αίμα την ημέρα.
Όταν τα άκουσα αυτά ταράχτηκα.
Του είπα να κάνει κουράγιο, του είπα την δική μου ιστορία, του μίλησα για τον μακαρίτη τον φίλο μου μελισσοκόμο τον Στέλιο που οι γιατροί του έδωσαν αρχικά 2 χρόνια ζωή, και αυτός το πάλεψε όσο δεν παει άλλο και έζησε 20 χρόνια.
Του είπα Κώστα δείξε δύναμη, πάλεψε το όσο δεν παει άλλο, και ότι ο άνθρωπος με την δύναμη της θελήσεως μπορεί να νικήσει όλες τις ασθένειες.
Μου είπε ότι χρειάζεται αίμα, και να κάνω έκκληση στους μελισσοκόμους που είναι δότες να τον βοηθήσουν.
Δέχτηκα αμέσως να το κάνω, αλλά μου ζήτησε να περιμένω εντολή του καθώς το νοσοκομείο που νοσηλευόταν τότε δεχόταν αιμοδοσία μόνο για τους πυρόπληκτους.
Έκανα σχετική ανακοίνωση και είπα να ετοιμαζόμαστε να βοηθήσουμε τον Κώστα.
Ο Κώστας για κάποιο λόγο δεν μου έδωσε ποτέ εντολή να ζητήσω βοήθεια από τον κόσμο.
Έδινε την μάχη του εναντίον μιας σπάνιας αρρώστιας στο αίμα, η οποία θα θεραπευόταν μόνο με μεταμόσχευση.
Δεν θυμάμαι πως μου την είπε την ασθένεια δεν ήταν Λευχαιμία, όμως ήθελε πολύ δρόμο μέχρι να φτάσει στο σημείο για μεταμόσχευση.
Τουλάχιστον έτσι μου είπε εμένα.
Και αν μιλάω σήμερα και βάζω φωτογραφίες του είναι γιατί μου το είχε ζητήσει να γίνει, δεν είχε σκοπό να το κρύψει, όμως δεν ξέρω πως ήρθαν τα πράγματα και δεν με ειδοποίησε να γίνει η έκκληση για το αίμα.
Λίγες ημέρες μετά το τηλεφώνημα του έχασα το ανηψάκι μου από ατύχημα, και πάνω στον μήνα και έναν θείο επίσης από ατύχημα.
Παρόλα αυτά δεν ξέχασα τον Κώστα, ρωτούσα για αυτόν, όμως κανείς δεν ήξερε να μου πει.
Δίσταζα να σηκώσω το τηλέφωνο να τον ρωτήσω καθώς ξέρω καλά ότι τα άτομα που δίνουν τόσο σοβαρές μάχες δεν θέλουν να μιλούν σε τρίτους.
Κανείς δεν ήξερε τι γίνεται.
Κανείς δεν έμαθε ότι έφυγε.
Ο Κώστας έφυγε αθόρυβα για τις ουράνιες ανθισμένες πεδιάδες στις 2 Οκτωβρίου 2018.
Να γράψω, ότι το 2014 ο Κώστας επί 4 μήνες ήταν μαζί με τους διαδηλωτές στην Κερατέα και διαδήλωνε να μην γίνουν ΧΥΤΑ στην περιοχή.
Μου είχε πει τότε ότι έφαγε του κόσμου τα χημικά και τα δακρυγόνα από την Αστυνομία.
Το αναφέρω επειδή το θυμάμαι.
Στενοχωριέμαι πολύ που αναγκάζομαι να αποχαιρετήσω άλλον ένα φίλο και που τόσο καιρό δεν ήξερα ότι έφυγε.
Να είναι Αιωνία σου η μνήμη φίλε μου καλέ και ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
Εύχομαι ο δημιουργός να σε βάλει κοντά του και να σε προσέχει γιατί ήσουν πραγματικά καλό παιδί.
Λυπάμαι πολύ!!!
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...