Στο βίντεο επιβεβαιώνεται η καλή φήμη των ταινιών που λέει ότι οι ταινίες όχι μόνο δεν επηρεάζουν τον γόνο και την βασίλισσα αλλά παρατηρείται το φαινόμενο ότι οι βασίλισσες προτιμούν να γεννούν κάτω από την επιφάνεια που καλύπτουν οι ταινίες.
Και επίσης επιβεβαιώνεται ότι οι μέλισσες δεν τρώνε τις ταινίες με το οξαλικό οξύ και είναι φυσικό να μην τις τρώνε αφού σε αυτές δεν υπάρχει ίχνος ζάχαρης και είναι και όξινες εξάλλου από το οξαλικό οξύ.
Επίσης στο βίντεο βλέπουμε να πέφτει βαρρόα επι πολλές ημέρες μετά την χρήση των ταινιών.
Θυμίζω ότι οι ταινίες σύμφωνα με τον Τσιμίνη έχουν διάρκεια 40 ημερών, και έτσι υπερκαλύπτουν τον κύκλο της γέννας της βασίλισσας ακόμα και όταν τα μελίσσια έχουν γόνο.
Είναι πραγματικά ένας θρίαμβος για την μελισσοκομία αυτό που συμβαίνει με αυτές τις ταινίες.
Πρέπει να πω ότι ο Σιδέρης Τσιμίνης στηρίχτηκε στην συνταγή των Αργεντινών ερευνητών και κυκλοφόρησε τις ταινίες αυτές πολύ πριν οι Έλληνες ερευνητές ανακαλύψουν την Αμερική...
Βλέπουμε δηλαδή για μια ακόμα φορά οι μελισσοκόμοι της Ελλάδας να προηγούνται των Ελλήνων ερευνητών σε ότι αφορά τον έλεγχο της βαρρόα.
Την αρχή είχε κάνει το 1978 ο Γ. Σουάνης από την Θεσσαλονίκη όταν ανακάλυψε ότι η σκόνη ενός ακαρεοκτόνου σε συγκεκριμένη αναλογία αναμεμιγμένη με πούδρα γύψου είχαν εκπληκτικά αποτελέσματα κατά της βαρρόα χωρίς να υπάρχουν ανεπιθύμητες ενέργειες στον γόνο στις μέλισσες ή στο μέλι.
Με την ανακάλυψη του κοινοποίησε τα αποτελέσματα στους Έλληνες ερευνητές οι οποίοι απέρριψαν την συνταγή του θεωρώντας ότι πρέπει να γίνουν έρευνες.
3 χρόνια αργότερα το 1981 η Ελληνική Μελισσοκομία ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ ολοσχερώς από την βαρρόα.
Μόνο τότε άρχισαν να εφαρμόζουν μαζικά την μέθοδο του Γ. Σουάνη και την επόμενη χρονιά άρχισαν οι μελισσοκόμοι να στέκονται στα πόδια τους και οι ερευνητές να υποστηρίζουν αυτή την μεθοδολογία.
Απο το 1978 που ο Γ. Σουάνης επινόησε την μέθοδο έως το 1982 που επιτέλους διαδόθηκε η μέθοδος πέρασαν ολόκληρα 4 χρόνια, με αποτέλεσμα να χαθεί μεγάλο μέρος της παραγωγής και έτσι να έρθουν στην χώρα οι πρώτες εισαγωγές μελιού.
Όλα αυτά τα έχω καταγεγραμμένα από μελισσοκομικά περιοδικά της εποχής και δεν σηκώνουν αμφισβητήσεως.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά διαπιστώνω ότι γίνεται επίθεση στον Τσιμίνη για τις ταινίες του παρότι η αποτελεσματικότητα τους είναι αδιαμφισβήτητη.
Υπάρχει και το παράδοξο ενώ οι Έλληνες ερευνητές πρότειναν στο συνέδριο τους τις ταινίες, τώρα να εναντιώνονται.
Όμως το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί και προχωράμε μόνοι μας μπροστά.
Να πω ότι.
Μην συγχέετε το οξαλικό οξύ όταν γίνεται με ενστάλαξη, σε σχέση με όταν μπαίνει σε ταινίες.
Στην πρώτη περίπτωση κάνουμε σιρόπι ρίχνουμε μέσα οξαλικό οξύ και ταΐζουμε με αυτό τις μέλισσες με ενστάλαξη.
Όταν οι μέλισσες το τρώνε περνάει στην αιμολέμφο τους, και όταν η βαρρόα τραφεί με το αίμα των μελισσών πεθαίνει.
Στην περίπτωση αυτή δεν πρέπει να γίνει δεύτερη εφαρμογή καθώς οι μέλισσες δεν ανέχονται άλλο οξαλικό οξύ στον οργανισμό τους.
Αντίθετα σε ότι αφορά τις ταινίες.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με οξαλικό οξύ πάνω σε γλυκερίνη, που οι μέλισσες δεν το τρώνε.
Σε αυτή την περίπτωση δρα με την επαφή.
Καθώς οι μέλισσες περνάνε πάνω και κάτω από τις ταινίες η βαρρόα εκτίθεται στο οξαλικό οξύ και την σκοτώνει με την επαφή, την καίει με λίγα λόγια ως οξύ που είναι.
Σε αυτή την περίπτωση δεν βλάπτει τις μέλισσες όμως που είναι ένας πολύ μεγαλύτερος οργανισμός, και αυτό το βλέπουμε περίτρανα και από τις βασίλισσες που γεννάνε ακόμα και κάτω από τις ταινίες και από τον γόνο που μεγαλώνει και αναπτύσσεται κανονικότατα ακόμα και κάτω από τις ταινίες που η συγκέντρωση οξαλικού οξέως είναι μεγάλη.
Δεν έχει καμία σχέση λοιπόν η μια μέθοδος ούτε είναι ίδια με την άλλη, είναι σαν να έχουμε δυο εντελώς διαφορετικά δραστικά συστατικά.
Επίσης να γράψω ότι.
Τον χειμώνα του 2017-2018 έβαλα σε όλα μου τα μελίσσια ταινίες οξαλικού οξέως του Τσιμίνη.
Αυτό έγινε σε δυο δόσεις.
Μια ημέρα έβαλα σε 10 μελισσοσμήνη τα οποία παρατήρησα για διάστημα δέκα ημερών.
Αφού βεβαιώθηκα ότι όλα βαίνουν καλώς, στην συνέχεια προχώρησα σε επέμβαση σε όλα τα μελίσσια.
Παρατήρησα ότι τα μελίσσια δεν αγγίζουν την ταινία, εκτός και αν αυτή μείνει για μήνες μέσα στην κυψέλη.
Όταν η ταινία για μείνει πολύ μεγάλο διάστημα μέσα στην κυψέλη, από την υγρασία και τους υδρατμούς της αναπνοής του σμήνους αρχίζει και μαλακώνει.
Με τον καιρό τότε μόνο οι μέλισσες προσπαθούν να την κόψουν κομματάκια και να την πετάξουν έξω από την κυψέλη τους.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος οι ταινίες να παραμείνουν στην κυψέλη για περισσότερο από 25 με 30 ημέρες αφού ο χρόνος αυτός είναι υπερ αρκετός για να δράσουν κατά της βαρρόα ακόμα και αν υπάρχει γόνος.
Μετά οι ταινίες πρέπει να βγουν από τις κυψέλες.
Με την εφαρμογή τους μόνο θετικά πράγματα παρατήρησα.
Θεωρώ ότι έκαναν εξαιρετική δουλειά και τα μελίσσια έφτασαν μέχρι τους καλοκαιρινούς μήνες χαλαρά χωρίς να υπάρχει εμφανή βαρρόα ή κουτσόφτερες μέλισσες.
Μια μόνο εφαρμογή τον χειμώνα αρκεί μέχρι να γίνει το ξαλάφρωμα του Αυγούστου πλέον.
Δεν υπήρξαν απώλειες μελισσιών.
Η εφαρμογή έγινε τον Δεκέμβρη κοντά στα Χριστούγεννα όταν τα μελίσσια είχαν ξεγονιάσει.
Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα ήρθαν οι πρώτες γέννες για την νέα σεζόν.
Οι απώλειες μελισσοσμηνών για εμάς ήταν αμέσως μετά από όταν βγήκαμε από το πεύκο, έως το τέλος Νοεμβρίου δηλαδή.
Οι απώλειες είχαν να κάνουν με τριπλή αιτία.
Η μια ήταν η πολλή βαρρόα, αφου όταν βγαίνεις από το πεύκο η βαρρόα είναι περισσότερη από τις μέλισσες.
Η δεύτερη αιτία ήταν η έλλειψη γύρης.
Δεν έβρεξε το φθινόπωρο και τα μελίσσια δεν ανανέωσαν πληθυσμούς.
Η τρίτη ήταν η Νοζεμίαση.
Τα μελίσσια που βγήκαν από το πεύκο και κυρίως εκείνα που είχαν πάει στο πολυκόμπι δεν τους είχε γίνει θεραπεία για νοζεμίαση, και δεν μπόρεσαν όχι να βγάλουν τον χειμώνα αλλά ούτε να μπουν σε αυτόν.
Σε ότι αφορά την ανάπτυξη των μελισσιών από την χρήση ταινιών οξαλικού οξέως δεν παρατηρήθηκε τίποτα αρνητικό.
Υπήρξαν μελίσσια που πήγαιναν σφαίρα, και μελίσσια που δεν τράβαγαν με τίποτα.
Ωστόσο η άνοιξη του 2018 πλην της περιοχής του Άργους δεν ήταν καλή κατά γενική ομολογία, αυτό είναι γεγονός.
Αν ρωτήσει κάποιος γιατί γράφω για τις συγκεκριμένες ταινίες ενώ ας πούμε για τα ξυλάκια Αμιτράζης είμαι αντίθετος έχω να πω το εξής.
Καταρχήν γιατί μετά το άρθρο για τα ξυλάκια ο κόσμος με ρωτάει, Βασίλη και τώρα τι κάνω; Τι μας προτείνεις;
Αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο.
Ακούστε λοιπόν.
Ξεκαθαρίζω ότι είναι άλλο πράγμα η Αμιτράζη, και άλλο πράγμα η Κινέζικη ουσία που φέρουν αυτά τα ξυλάκια.
Εοιπλέον όποιος δεν έχει χρησιμοποιήσει τις ταινίες του Τσιμίνη νομίζω ότι έχει ένα εξαιρετικό όπλο στην φαρέτρα του που αποτελεί λύση για την βαρρόα.
Λύση ακόμα και για τις δύσκολες περιοχές των νησιών και της Κρήτης που τα μελίσσια δεν ξεγονιάζουν τον χειμώνα.
Η βαρρόα, δεν δύναται να αποκτήσει ΠΟΤΕ ανθεκτικότητα στο οξαλικό οξύ επειδή αυτό είναι μια οργανική ουσία.
Το οξαλικό οξύ είναι μια από τις ουσίες που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και στην βιολογική μελισσοκομία.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αφήνει υπολείμματα στο μέλι.
Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους μελισσοκόμους που θα επιλέγουν βιολογικές ουσίες για την χρήση τους στην μελισσοκομία.
Όλα αυτά μου λύνουν τα χέρια να γράψω και να εκφραστώ ελεύθερα υπέρ αυτής της λύσης.
Τονίζω ότι πέραν των επιτρεπόμενων σκευασμάτων και οργανικών ουσιών, ο Melissocosmos δεν έχει γράψει ΠΟΤΕ άρθρο οδηγιών ιδιοκατασκευής σκευασμάτων για την βαρρόα, ούτε έχει προωθήσει ΠΟΤΕ σκευάσματα που μπορεί να βλάψουν την Ελληνική Μελισσοκομία.
Κλείνοντας να πω ότι πέρυσι το φακελάκι των 20 ταινιών του Τσιμίνη κόστιζε 7 ευρώ, και πως σε κάθε μελίσσι έως 8-10 πλαίσια αρκούν τρεις ταινίες.
Φέτος δεν γνωρίζω αν ισχύουν οι ίδιες τιμές.
Δείτε το βίντεο
Στηρίξτε τον Melissocosmo κάνοντας like στην σελίδα του...