Φίλες και φίλοι ξέρουμε όλοι την σημασία των κηρηθρών στο μελίσσι.
Εκεί θα γεννηθεί ο γόνος, εκεί θα αποθηκευτούν οι τροφές, νέκταρ και γύρη, και εκεί θα περάσει τον μεγαλύτερο χρόνο της ζωής της κάθε μέλισσα του μελισσιού μας, ακόμα και οι κηφήνες.
Οι μέλισσες επέλεξαν και όχι τυχαία να κάνουν εξάγωνα τα κελιά της κηρήθρας, καθώς είναι ο μόνος τύπος χτισήματος που μας δίνει τα περισσότερα κελιά πάνω σε μια επιφάνεια, και ταυτόχρονα είναι και πιο κοντά στο σχήμα του κύκλου.
Π.χ αν το τρίγωνο σχήμα δίνει περισσότερα κελιά σε μια επιφάνεια και οι μέλισσες το έκαναν, δεν θα βόλευε στην ανάπτυξη του γόνου, καθώς οι μελισσούλες δεν έχουν σωματότυπο που να είναι κοντά στο σχήμα του τριγώνου.
Αν πάλι έκαναν οκτάγωνα ή δεκάγωνα τα κελιά ίσως βόλευε περισσότερο ως σχήμα για το σώμα τους, μα θα είχαμε πολύ λιγότερα κελιά στην επιφάνεια της κηρήθρας.
Ο μαγικός αριθμός που ταιριάζει καλύτερα λοιπόν είναι το 6 = εξάγωνο κελί.
Από την άλλη όμως η σύγχρονη μελισσοκομία λέει ότι ναι μεν θέλω πολλά κελιά, μα θέλω και να είναι εργατριών, ώστε αυτές να γίνουν όργανα μας και να μας φέρουν το μέλι στην κυψέλη, κι όχι κηφήνες, που θα τρώνε το μέλι και δεν θα δουλεύουν.
Άσχετα με το αν είναι σωστό ή όχι αυτό σκέπτεται ο μελισσοκόμος.
Γι αυτό επινόησε τα τεχνητά φύλλα κηρήθρας, ώστε να αναγκάζει τις μέλισσες να χτίζουν όσο περισσότερα εργατικά κελιά γίνεται.
Αυτό επιθυμούμε τουλάχιστον...
Γιατί τα κορίτσια μας πολλές φορές κάνουν του κεφαλιού τους.
Δεν υπακούν στα έτσι και στα θέλω μας, και χτίζουν κηρήθρες ακανόνιστες, ίσως με πολλά κηφηνοκελιά ή και με βάσεις βασιλοκελιών.
Και τότε οι μελισσοκόμοι γίνονται μπουρλότα από θυμό.
Έχω ακούσει μελισσοκόμο να ισχυρίζεται πως έχει στο μελισσοκομείο του ανεπρόκοπο μελίσσι που δεν χτίζει καλά.
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;
Μπορεί να διορθωθεί και να έχουμε το τέλειο χτίσιμο που επιθυμούμε;
Πάμε να δούμε.
Καταρχήν για κάθε τι σχετίζεται με την μελισσοκομία και θέλουμε να κυλήσει ομαλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι απαιτείται μια ανάλογη ισορροπία.
Δυστυχώς νομίζω ότι η μέλισσα δεν έχει μακροχρόνιες βλέψεις.
Βλέπει τις ανάγκες της στιγμής και πορεύεται.
Πιθανόν να σκέπτεται με ορίζοντα διαρκείας μια γενεάς μελισσών υποθέτω.
Για παράδειγμα αν έχει στο κεφάλι της την πιθανότητα της σμηνουργίας τότε αντιλαμβάνεται ότι θα χρειαστεί αγόρια για να ζευγαρώσουν τις νέες βασίλισσες και χτίζει κηρηθρες με πολλά κηφηνοκελιά.
Και ας της μείνουν μετά αμανάτι για πολλά χρόνια αυτές οι κηρήθρες με τα κηφηνοκελιά.
Δεν μπορεί να σκεφτεί πιο μακριά λοιπόν, αυτή κηφήνες θέλει τώρα; Κηφήνες θα κάνει πάει και τελείωσε.
Δεν πα να δίνουμε εμείς τα καλύτερα φύλλα κηρήθρας που υπάρχουν, τίποτα δεν θα καταφέρουμε.
Έτσι αν θέλουμε να χτίσει ένα μελίσσι και αυτό έχει τάση για σμηνουργία, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αποκαρδιωτικό για τον μελισσοκόμο.
Θα δει του κόσμου τα τέρατα πάνω σε μια κηρήθρα.
Οι μέλισσες θα προτιμήσουν ακόμα και να κόψουν το φύλλο προκειμένου να βρουν τον χώρο εκείνο που θα τους επιτρέψει να κάνουν του κεφαλιού τους.
Ένας άλλος παράγοντας είναι η νεκταροέκκριση.
Χωρίς αυτήν οι μέλισσες δεν χτίζουν, όσο κι αν επιμένουμε.
Γιατί βλέποντας οι μέλισσες νέκταρ να έρχεται στην κυψέλη θεωρούν ότι χρειάζονται χώρο για να το βάλουν και αρχίζουν να χτίζουν.
Και επειδή είναι λαίμαργα πλάσματα από την φύση τους, ότι κάνουν το κάνουν πάντα με μια δόση υπερβολής θα έλεγα.
Είναι ικανές μερικές φορές να χτίσουν ακόμα και τα καπάκια όταν τους έρθει η όρεξη...
Αρκεί να τους έρθει.
Φυσικά ο μελισσοκόμος μπορεί να τις κοροϊδέψει, και να τις ταΐσει σιροπάκι.
Τότε πάλι αυτές θα χτίσουν.
Όσο περισσότερο ταιστούν, τόσο περισσότερο θα χτίσουν.
Και όσο δεν έχουν στο μυαλό τους σμηνουργίες θα χτίζουν και ομοιόμορφα.
Αν τους καρφωθεί να σμηνουργήσουν όμως, τότε άστα και βράστα.
Νομίζω μάλιστα ότι το μελίσσι αποφασίζει την σμηνουργία πολύ πριν εκδηλώσει τάση.
Πολύ πριν αρχίσει να κάνει βασιλοκελιά δηλαδή.
Πριν από αυτά κάνει τα κηφηνοκελιά και μετά θα έρθουν τα βασιλοκελια...
Γι αυτό θυμόμαστε.
Θέλουμε πολλές και καλοχτισμένες κηρήθρες;
Τότε τις χτίζουμε είτε σε δυνατές νεκταροεκκρίσεις, είτε τροφοδοτώντας γενναία με σιρόπι, και προσοχή στην πιθανότητα το μελίσσι να θέλει να σμηνουργήσει.
Αυτή είναι η ανάλογη ισορροπία που λέγαμε.
Δείτε πιο κάτω...
Με κάμερα στο εσωτερικό μιας κυψέλης παρακολουθούμε την ανάπτυξη ενός σμήνους και το ελεύθερο χτίσιμο των κηρηθρών του!!!
Ο χρόνος που χρειάστηκε το σμήνος να φτάσει σε αυτό το επίπεδο ήταν τρεις μήνες, από όταν μπήκε ως αφεσμός μέσα στην κυψέλη δηλαδή.
MELISSOCOSSMOS